เพิ่งสังเกตก่อนเข้ามาโพสต์บล็อกในวันนี้

ว่านี่คือ post ครั้งที่ 501 แล้ว !!!


งงล่ะสิ ว่านี่อัพไปเยอะขนาดนี้เลย!!??


ความจริงไม่หรอก เพราะว่าตอนไปอังกฤษ ที่บ้าอัพทุกสองวัน ครั้งนึงก็รูปเป็นสิบ ไอ้ช่วงนั้น การโพสต์รูปมันจะเป็นแบบหนึ่งรูปต่อหนึ่งโพสต์ เลขก็เลยปั่นขึ้นมาเยอะแบบนี้ แหะๆ

------------------------------------------

เสาร์ที่แล้วไป Commart มากับไอ้อ้อน ไอ้ตี๋ เจอแซม เจอเิอิ๊บ ... คือจะว่าไปมันก็ยกลานเกียร์ไปที่นั่นแหละ คือไอ้ที่ไปเนี่ย กูไม่ได้จะไปซื้ออะไรหรอก แต่มันว่างจัดไง อยู่บ้านก็นอนเฉยๆ ก็ เอาวะ เบียดคนไปช่วยมันเลือก ไม่รู้คิดถูกหรือคิดผิด... คือไม่ใช่เรื่องที่ไปช่วยมันเลือกนะ แต่มันคือเรื่องคนเนี่ยแหละ คนแม่งจะมากไปถึงไหนวะ เบียดกันซะแทบไม่มีรูให้หายใจ แม่งไม่ได้แจกฟรีนะโว้ย จบงานนี้เล่นเอาเหนื่อย + หลอน เมื่อคิดว่างานหนังสือ ถ้าไปเดินจะเปนไง

สรุปว่าทุำกคนก็ถอยโน้ตบุ้คกันคนละเครื่องกันถ้วนหน้า อ้อนมาทีหลังแต่ถอยได้ก่อน (เพราะ order winner คือราคาที่ตีกรอบไว้แล้ว) ถอยเลเซอร์ Xerox กะ Acer ระดับ entry level ไม่สนสเป๊กมาืทำงานออฟฟิศเล่นเครื่องนึง ส่วนไอ้ตี๋นี่ก็ถอย lenovo ได้ core2duo ไปสมใจ (สมใจกูรึเปล่าวะ เชียร์เหลือเกิ๊น) คุณชายแซมก็ถอย Fujitsu มา (ถอยมาก่อนแล้ว แต่วันนี้เอาเครื่องมาเปลี่ยน เพราะเครื่องที่ถอยมันเสียงดัง) ไฮโซสมลุคจริงๆ

----------------------------------------------

จะว่าไป ก็นึกถึงเรื่องที่ไอ้เอกมันเล่าให้ฟังเกี่ยวกับกับแก๊ง P&G ...ขอตั้งชื่อเรื่องว่า
มุขเมโทร สไตล์เด็ก IE P&G

คือถ้าใครรู้จัก IE จุฬารุ่นนี้เนี่ย คงพอจะรู้ว่าความเมโทรเกินหน้าเกินตาภาคอื่นๆเขาขนาดไหน ถ้าคุณสงสัยกรุณาไปถามสาวๆไออี เช่นคุณแวว คุณปองได้ ว่ามีเรื่องให้เม้าท์ได้เยอะ ชนิดเขียนเก็บในสมุึดแชทกูได้ตั้งหลายหน้าอยู่

จะว่าไป สามหนุ่ม IE ที่เข้าไปทำงาน P&G ต่างก็เป็นหนุ่มเมโทรกันคนละด้าน คนนึงนี่ถือว่าเนี้ยบทั้งตัว โดยเฉพาะผมที่เซตเนียนมาอย่างดีไม่มีหลุดให้เห็นสักวัน อีกคนก็เท่ห์ซะสุดๆ ได้ข่าวว่าไป P&G เหมือนเปนนายแบบคอเลคชั่น Abercrombie&Fitch ส่วนอีกคนถึงดูเผินๆจะดูไม่เหนเมโทร แตพวกเครื่องบำรุงรักษาหน้านี่ก็ไม่ธรรมดาเหมือนกัลลลล

เอาเป็นว่า นี่คือสิ่งทีเ่กิดขึ้นในแก๊ง P&G (Based on true story อาจมีการเสริมเติมแต่งเอาเอง เอามันส์ อ่านเอาขำๆน่า แต่ถ้าไม่ขำก็ไม่เป็นไร 55)

+++++++++++++++++
เรื่องที่ 1

กิจกรรมยามว่างของ ซัน (นามสมมุติ) และ จอร์จ (นามสมมุติ) นอกจากจะมีการแข่งเขียนโลโก้แบรนด์เนมให้ถูกต้องตามหลักกันแล้ว ยังมีการปล่อยมุขแบรนด์เนมเป็นระยะๆกันด้วย

' สงสารคนชื่อ ฟิทช์ จัง'

' ทำไมเหรอ?'


...


' ก็คนไทยเรียกชื่อแต่ อาเบอ น่ะสิ น่าน้อยใจแทน'

'...'


++++++++++++++++++
เรื่องที่ 2


เรื่องมีอยู่ว่า...ทุกคนที่เข้ามาทำงานที่ P&G ต้องใส่ชุดยูนิฟอร์มของบริษัท ซึ่งมีโลโก้ P&G แปะอยู่


ซึ่งทุกอย่างก็ปกติดีจนกระทั่งวันหนึ่ง เมื่อ นส ลอร่า (นามสมมุติ) เดินเข้ามา คุณชายซัน (นามสมมุติ) ก็สังเกตเห็นว่าด้ายที่โลโก้มันหลุดไป เลยกลายเป็นสภาพประมาณนี้


.. ม่ายครับ ม่าย คุณชายซํนไม่ได้ทักว่า 'อ้าว ลอร่า เห็นป่าวว่าด้ายมันหลุด'

ซัน กลับบอกว่า 'อ้าว ลอร่า วันนี้แต่งตัวมาดีจัง'
ลอร่า '!!????'
ซัน 'ก็ใส่เสื้อ D&G... Dolce & Gabbana มาเลยนั่นแหนะ ไฮโซนะเนี่ยยยยยย'
ลอร่า 'อ๋อ แหม ของอย่างนี้มันแน่อยู่แล้วแหละ โฮะๆๆๆ T_T'




หมายเหตุ : (สำหรับผู้ตามมุขไม่ทัน)

เรื่องแรก >> กล่าวพาดพิงถึงแบรนด์เสื้อ Abercrombie & Fitch ซึี่งคนไทยเรียกสั้นๆว่า 'อาเบอ' เสื้อโปโล โลโก้รูปกวางยี่ห้อนี้ มาแรงในหมู่คนไทยมากๆ แต่ดั๊นไม่ยอมเปิดชอปที่เมืองไทยซะที สุดท้ายก็โดนก๊อปเกร่อ ไม่ว่าจะก๊อป JJ หรือว่าแบรนด์เนมอื่นก๊อปทำมั่ง โดยทำของคุณภาพด้อยลงมา และเปลี่ยนโลโก้กวาง เป็นนกบ้าง กวางพันธ์อื่นบ้าง เป็นต้น เรียกกันว่า ที่เห็นเดินกัน 99% ทั่วกรุงเทพน่ะ ของปลอมทั้งนั้น

เรื่องที่ 2 >> D&G เป็นชื่อย่อของแบรนด์เนมห้องเสื้อไฮเอนด์ Dolce & Gabbana แน่นอนว่าทั้งดังและแพง


.... จบ ... (แค่นี้แหละ ไร้สาระดีมะ)



-----------------------------------


เอาล่ะ มาต่อเรื่องเดิมเราต่อ ก็คือ ความจริงตอนแรกวันเสาร์หลังจากคอมมาร์ต กะจะไป Melody of life ที่จัดครั้งที่สองซะหน่อย แต่เพราะว่าแม่งเหนื่อยสัดๆจากการเบียดเสียดผู้คน ก็เลยไปแค่วันอาทิตย์แทน

งานคราวนี้คนก็เยอะขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเลยว่ะ จากที่แทบจะไม่มีเลยในครั้งที่แล้ว (ตอนที่ไปดูพี่ก้อ) คราวนีคึกคักขึ้นเยอะ ถึงจะเหม็นบุหรี่บ้างแต่ overall งานนี้ก็ดี มีพวกเด็กแนว(ไปไหน)น้อยกว่างานแฟตละกัน เอาเป็นว่า ยังเป็นงานทีี่ดีน่าเดินละกัน

ไม่ได้เอากล้องไป เพราะน้องเอาหนีไปเที่ยวซะและ ก็เลยไม่มีรูปหรือคลิปวีดีโอมาฝากนะ (มีแต่รูปจากมือถือ) เอาว่า คราวนี้ก็ไปดู Slur ซึ่งพี่เอมวันนี้รู้สึกเหมือนจะแย่งซีนได้อย่างรุนแรง ด้วยการสะบัดหัวอย่างเมามันส์ (สงสัยอยู่ P&G นานไป เลยติดโฆษณาแชมพูมาป่าว) รวมไปถึงท่าชูไม้ตีกลองแล้วผงกหัวหงึๆโยกตามจังหวะเอามันส์ ได้ผลรึเปล่าก็ไม่ทราบ แต่อย่างน้อยก็็ีมีป้ายแฟนคลับมาเชียร์ถึงขอบเวที!!!

แล้วก็ดูพี่โป้ต่อ เหนแล้วก็แอบปลงสังขาร เพราะเด๋วนี้พี่แกมีพุงออฟไซด์อย่างรุนแรง ไอ้ร้องเฉยๆก็ไม่ว่าอะนะ แต่พอจะทำท่าประจำตัว ที่ส่ายๆเด้งๆเนี่ย เด้งทีพุงก็เด้งออกมาที เหนแล้ว -*- มองหน้ากับไอ้คานกันอย่างไม่ได้นัดหมาย ประมาณว่า เอ่อ.... ก่อนจะหันขวับไปมองสาวแว่นที่ด้านซ้าย เป็นการล้างตาครั้งนึงแล้วค่อยกลับมาดูต่อ

ส่วน Moderndog ไม่ได้ดู (ตามเคย) แว้บไปโซ้ย Yayoi แล้วก็เดินย่อยๆๆๆ โฉบดู Cyndi Seui ที่กำลังจะออกอัลบั้มใหม่ ท่าทางจะดี แล้วก็ออกมาดูฟลัวร์ต่อ ซึ่งคราวนี้คนเยอะมาก ได้ดูที่ชายขอบ...ทางเข้า ดูไปดูมานี่ก็ลุ้่นแทบตาย ว่านายคิวจะรอดมั้ยเนี่ย ทุ่มพาวสุดๆ กลัวจะขาดใจตายคาเวที สุดท้ายก็รอดไปได้อย่างหวุดหวิด

จากนั้นระหว่างรอ Tahiti80 เล่น ก็เป็น spydamonky มาเล่นแผ่นคั่นเวลา แต่คือว่า เอ่อ แม่งจะเปิดลำโพงดังไปถึงไหนน่ะ เบสยิงมาทีนึงนี่สั่นไปทุกโมเลกุลในร่างกายจริงๆอะ แสครชทีนี่เอี๊ยดดดดไปทั้งตัว ไอ้คานทนไม่ได้ถึงกับต้องคว้่าหูฟังมาอุดหู แล้วก้มลงไปนั่งยองๆที่พื้น ตอนแรกก็ํนึกว่าพวกกูคงคิดไปเอง เหนคนอื่นก็ยืนดูโยกหัวหงึๆบ้าง หน้าตาไม่เดือดร้อนอะไร ที่ไหนได้ กลับมาบ้าน คุยกับพลอยพีพี คุยกับไอ้เต้ แม่งบ่นห่าเหวด่าเช็ดกันทุกคน ประมาณว่าถ้าแม่งเล่นต่ออีกนาทีกูคงจะตายคาที่ตรงนั้นไปแล้ว

สุดท้ายก็มาถึง Tahiti 80 ซะที ไอ้เราก็ไม่รู้จักอะนะ (เชย) แต่ว่า ไอ้คาน ไอ้แวว (ที่ถึงไม่มาก็ยังยิงมือถือมาฟัง) พลอยพีพี แล้วก็อีกหลายๆคน แสนจะตื่นเต้นอยากดูสุดๆ ซึ่งตอนนั้นก็คิดว่า เออว่ะ มันคงดีจริง เพราะตอนฟลัวร์เล่นเสร็จคนออกไปเยอะมาก แต่พอคนออกไปเยอะ คนก็เข้ากลับมาเยอะเหมือนกันจนน่าตกใจ ก็คือเต็มลานตรงนั้นแหละ น้อยกว่าฟลัวร์หน่อยแต่ก็เยอะพอดู

ฟังไปฟังมา่เรื่อยๆ สรุปว่า ก็ชอบฮะ ใ้ช้ได้เลย

ยังไงก็เหนว่าจะจัด melody of life ครั้งที่ 3 แ่น่ๆ ก็ขอเป็นกำลังใจให้คณะผู้จัดงาน คราวหน้าหาวงดีๆมาเล่นอีกนะคร้าบ จะคอยดู

ในที่สุดก็ได้ไปจันท์ ^^

ไปตั้งแต่เมื่อวานและ ค้างหนึ่งคืน สรุปว่า ซ่อมแอร์ เปลี่ยนคอมตอนเช้าก็เสร็จ พอบ่ายก็ออกเดินทางเลย ค้างที่สวนหนึ่งคืน แล้วค่อยกลับมาไหว้ (เชงเม้ง) ตอนขากลับ

ปรากฏว่า วันนี้พายุึฤดูร้อนเข้า ฝนตก หยุดๆ ตกๆ หยุดๆ ตก ตลอดทาง ไม่ได้ตกนิดสๆนะ ตกแบบซู่ บางช่วงแทบมองไม่เห็นทางซะงั้นน่ะ

ออกบ่ายโมง ไปถึงก็ห้าโมงกว่าๆ

กลายเป็นว่า เพราะฝนตกเนี่ยแหละ ทำให้ที่สวนคุณลุงเนี่ย เย็นสบายยยยย สุดๆ 25 องศาโดยไม่ต้องเปิดแอร์หรือพัดลม ลัลล้าาาาาาาาา ~_~

ดองเค็มจนได้ที่ ในที่สุดก็ได้อัพสักที กลับบล็อก truelife ETC ที่อ้อนมันรอคอยมานาน แต่จะบอกว่า มันก็คงเหมือนๆกับที่แกเขียนแหละ รูปยังไงก็เหมือนเพราะมาจากกล้องตัวเดียวกัน 555

รู้สึกบล็อกนี้จะพูดเรื่องซ้ำๆอยู่สองอย่าง ไม่ 'อัมพวา' ก็ Truelife Thornglor ไปกันจริ๊ง ได้ยินคำถาม 'ไปมาอีกแล้วเหรอ' ไม่รู้กี่ครั้งและ

สำหรับ Jam Sessions นี่ จุดเด่นก็คงเป็นที่ความชิลมั้ง นั่งกินกาแฟ ทำไรก็ได้ (แม้แต่ทำงาน - อ่านหนังสือสอบ!?) ควันบุหรี่ก็ไม่มี แถมสัปดาห์ที่ไปเนี่ยใช้บัตร true coffee ลดได้อีก 50% ประหยัดซะไม่มี ^_^

จริงๆแล้ว จุดเด่นจริงๆคงเป็นที่การมาเล่นดนตรีแบบ 'สบายๆ เป็นกันเอง' ซะมากกว่า มีอะไรอยากปล่อยก็ปล่อยได้ ที่สำคัญที่สุดก็คือความเป็น Jam Sessions สมชื่อ คือมาแจมกันสนุกๆ หลายครั้งที่ไม่มีการเตรี๊ยม ประเภทมานั่งฟังที่ร้านแล้วเรียกไปแจมก็เห็นหลายครั้งอยู่

วันนี้ตอนไปนีี่แทบไม่มีที่เหลือแล้ว มีแต่โต๊ะเปล่าๆ (ซะงั้น) ต้องขอบคุณไอ้อ้อน ที่รู้จักพี่เติ้ง เลยได้เก้าอี้มานั่ง ดีจริง สุดท้ายเลยได้นั่งข้างล่าง สบายใจเฉิบ (โดนบังไปนิด กับโลเคชั่นเสียงทึบๆไปหน่อย แต่ไม่เป็นไร เดินเบียดๆไปนิดนึงก็ใช้ได้และ)

ไฮไลต์จริงๆอยู่ที่ ETC ส่วนรายอื่นๆที่มาเล่นก็มีศิลปินจาก werk shop หน้าตาหลายคนก็คุ้นหน้าคุ้นตากันอยู่ ดูรูปเอาละกัน

ส่วน ETC วันนี้ที่เล่นก็ไม่ได้ทำให้ิผิดหวัง เล่นกันจนเกือบครบอัลบั้มใหม่เลยมั้ง แล้วก็มีเพลงสากลมาแถมซึ่งไม่รู้ว่าเพลงอะไร แต่ว่าปึ้กมากๆ สุดยอดจริง



แน่นอนว่ามี Jam Sessions กันแน่นอน ไม่ว่าจะเป็นลูกปัด และ ลูกหว้า DOObaDOO ซึ่งก็มาช่วยทำอัลบั้มใหม่นี่อยู่แล้ว ลูกหว้าลุคใหม่นี่เปรี้ยวขึ้นอีกเยอะ ตอนแรกมองไปหน้าอย่างกับอาร์ต (กรุ๊ป A)


ปิดท้่ายด้วยการแจมจาก Champ - the strangers (loveis) ซึ่งเหมือนจะขโมยซีนนิดๆโดยไม่ตั้งใจ แต่ไม่เป็นไร ให้อภัยได้ (ก็เสียงพี่แกมันพาวอย่างงั้นนี่นา) ปิดท้ายคอนเสิร์ตอย่างมีความสุขอีกครั้ง

ส่วนวีดีโอคลิป ขี้เกียจตัดต่อว่ะ 555

.......


อัพจบสักทีกับบล็อกที่ค้างคา ปิดเทอมนี้คงไม่มีอะไรให้เขียนมากแล้วมั้ง แยกย้ายกันไปฝึกงานกันหมดและ นี่ก็ลุ้นอยู่ว่าพฤหัสหน้า เข้างานวันแรก จะเป็นไง ระทึก ตื่นเต้น งานโหดสุดๆ หรือโคตรน่าเบื่อไม่มีไรทำ ...อืม ฟังมาหลายคนและ เจอมาหลากหลายรูปแบบจริงๆ เดี๋ยวคงได้มาพูดเรื่องนี้อีกที

เมื่อวานเป๊ปก็ไป summer ที่ NZ อีกแล้ว กลับมาขอให้ Active ขึ้นหน่อยเฮอะ แต่นี่ไม่รู้เหมือนกัน มันจะสูงกว่ากูรึเปล่าเนี่ย

.....



Co-Blog ^^ http://escate.multiply.com/journal/item/4

Truelife Jam Sessions Series
- Koh Mr. Saxman
- LOVEis
- สนามหลวง (DOObaDOO / Bossa Blossom)

เป็นครั้งที่สาม กับการไปเที่ยว 'อัมพวา' ที่กลายเป็น 'ที่เที่ยวสิ้นคิด' อย่างเป็นทางการของเราไปซะแล้ว ณ วันอาทิตย์ - จันทร์ ที่ 4-5 มกราที่ผ่านมา (บล็อกนี้มีกลิ่นดองเค็มนิดๆ กำลังอร่อย.. โดนไอ้อ้อนเร่งตั้งหลายทีและ)

หลายคนที่ไ่ม่เคยไปคงถาม 'ไปอีกแล้วเหรอวะ'

เออนั่นแหละ ไปอีกแล้ว แล้วก็คงจะไม่ใช่แค่สามครั้งนี้หรอก เดี๋ยวก็ไปอีก


ทริปอัมพวาครั้งนี้ได้มีผู้ร่วมเดินทางไปกันทั้งหมด รวมเบ็ดเสร็จแล้ว 13 ชีวิต แต่อยู่ค้าง 11 เท่านั้น ที่หน้าเดิมๆก็มี เรา ปอง ปลาย แวว ตี๋ อุ้ย ฟ้า เกท (อุตส่าห์เคลียร์คิวที่บ้านไปจนได้ ขอบคุณมากๆ) และหน้าใหม่ๆอย่าง พิศาล หมู และจ๊อก (ผู้ซึ่งเคยมาอัมพวาบ่อยกว่าเราซะอีก) ส่วนเอกรินทร์ กับ ติ๊ ครั้งนี้ขอบายไม่ค้าง ด้วยเหตุผลบางประการ

น่าเสียดายกับหลายๆคนที่มาไม่ได้ ยกความผิดให้กับวิชา Prin Market ทีี่ทำให้ตั้ม กลด เปรม มาไม่ได้ ส่วนคนอื่นก็มีเหตุผลต่างๆนานา เช่นไอ้กี้อยู่ดีๆก็โดนหวัดแดกอดมาซะงั้น โอมก็ไปเชงเม้ง ไอ้เต้ยปิดมือถือไม่รับสายตั้งแต่คืนวันเสาร์ -_- คุณสุนาถต้องประชุมทำแผนครองจุฬา น่าสงสารๆ ไม่ได้ไปสักทีนะแมคเอ๊ย

แต่เอาเหอะ สิบเอ็ดคนก็ยังดี หารค่าบ้านได้คนละสามร้อยก็โอและ เนอะ ^^

บางคนอาจสงสัย ไปหลายรอบไม่เบื่อเหรอ... ไว้ให้มาก่อนเหอะ ยังไงก็ไม่เบื่อร้อก กับหนมปังทอดไส้กรอก กุ้งอบวุ้นเส้น25บาท กาแฟเย็ํน ชาเย็นรสจ๊าบๆ แล้วก็มะละกอแดงมะนาว ฯลฯ :P

มะละกอน้ำแดงมะนาว + น้ำแดงโซดา + น้ำอัญชัญ + เขียวมะนาวโซดา @ กาญจนาพานิช / หนมปังไส้กรอกทอด กรอบนอกนุ่มใน อร่อยสุดๆ


แน่นอนว่า กิจกรรมที่อัมพวา คงหนีเป็นอะไรไม่ได้ นอกจากการตระเวนกิน ครั้้งนี้รู้สึุกจะทุ่มเงินไปกับปลาหมึกปิ้งมากหน่อย วันนึงกินไปตั้งสามตัว -_- เล่นเอาจนไปเหมือนกันแฮะ วันนี้ได้เดินเลยตลาดออกมาที่ท่าตรงข้ามสถานีตำรวจ นั่งกินปาท่องโก๋กะกล้วยทอด ซึ่งที่ร้านเขียนโปรโหมตไว้ว่า 'เท่าไหร่ก็ขาย แต่ต่อมากไประวังโดนตีน' (อันหลังนี่เติมเอง)

มากี่ครั้งๆ ก็ยังเจอกับปัญหาเดิมๆ ได้แก่ 'เนื้อที่กระเพาะไม่พอ' กับ 'บ้าเลือดซื้อของมาจนกินไม่หมด' ซึ่งคราวนี้ เนื่องจากไอ้จ๊อกมา ก็เลยยิ่งทำให้ปัญหาหลังทวีคูณขึ้นทันตา (เพราะมันซื้อแหลก กินนิดกินหน่อย แล้วส่งต่อให้คนอื่นรับผิดชอบกันต่อไป) ผิดกับคุณหมู ซึ่งถึงชื่อหมูแต่เอาเข้าจริงๆกลับไม่เห็นเหมือนหมูสักนิด เพราะนอกจากจะเป็นชายหุ่นเพรียวลม ชนิดแม้แต่หญิงไทยหุ่นมาตรฐานยังอยากจะแลกเอวด้วย ไม่กินจุกจิก ชนิดที่พวกกูอดสงสัยไม่ได้ว่า มันจะกลัวอ้วนไปถึงไหนกัน มันยังมีคุณสมบัติพิเศษที่หน้าหมั่นไส้สุดๆ เพราะเวลากินข้าวเยอะๆ แทนที่พุงจะป่องแบบชาวบ้าน ไอ้นี่ไม่เป็นอย่างงั้นแฮะ กลายเป็นว่า ถ้ากินเยอะแล้ว.. ท้องจะแข็งเหมือนซิทอัพจนได้ซิกแพ็คมา... ซะงั้นอะ (ไม่ยุติธรรมจริงจริ๊งงงงง เสียดายที่ลืมถ่ายรูปตัวเต็มๆมา แย่จังแฮะ ไม่เป็นไร ไว้วันหลังถ่ายก็ได้ แม่งไม่อ้วนไปกว่านี้หรอก)

และแล้วก็ตกเย็นจนได้ ใครเป็นแฟนพันธ์แท้บล็อกอัมพวา คงรู้ว่า หลังจากกินอิ่มแล้ว พอเริ่มมืดๆ จะต้องมุ่งหน้าไปที่ร้าน ธารามาตย์ หวังจะขึ้นไปนั่งชิลที่ระเบียงร้าน ปรากฏว่าวันนี้ผิดคาด เพราะนอกจากชั้นล่าง ที่ตัวร้าน จะมีคลื่นมหาชนมารุ้มทึ้งเสื้อผ้ากันเหมือนแจกฟรีแล้ว (คือปกติก็คนเยอะพอสมควร แต่วันนั้นที่ไปนี่คนเยอะสัดๆ) ระเบียงที่รักของเราก็เต็มไปด้วย อาสิ้ม และครอบครัว กับใครอีกก็ไม่รู้ (ฮือๆๆๆ) ไม่มีที่นั่งซะงั้นอะ

สุดท้าย ก็เลยลงมาข้างล่าง ดูแววมันเลือกเสื้อ (มันบ่นว่า มาร้านนี้ทีไร เสียตังค์ได้ทุกทีสิท่า) ส่วนไอ้ตี๋กับไอ้หมู แจ้นกลับบ้านไปดูซอดองโย (บอกแล้วว่าภาคกูมีแต่คนประหลาดๆ หน้าอย่างมันทั้งสองตัวไม่น่าติดซอดองโยได้เล้ย -_-) ส่วนเราที่เล็งๆจะถอยเกงเลลินินแบบเก๋ๆ ที่หาซื้อที่ไหนไม่ได้นอกจากร้านนี้ ปรากฏว่าวันนี้ของดันหมด เหลือแต่เลสีขาว สยิวไปหน่อยมั้งพี่ ไว้รอลอตหน้าละกัน

ระหว่างที่รอเสียบที่นั่งข้างบน เนื่องจากยังไม่ได้กินอาหารเย็นอย่างเป็นทางการ (เพราะสอยของกินตลอดเวลาจนอิ่มไปเอง) ก็เลยไปซื้อข้าวเหนียวมะม่วงอีกจานใหญ่ๆมาซัด ซึ่งไอ้ตอนไปซื้อเนี่ย ก็แอบเสี่ยวนิดๆตรงที่ไปเรียกคนขายว่า 'ป้า' ทั้งๆที่แกเป็นผู้ชาย +_+ (ก็มุมนั้นมันดูไม่ออกจริงๆนี่หว่า -_-)

ไม่รู้ว่าที่มะม่วงมันมีชิ้นนึงกลิ่นเหมือนทุเรียนชะมัด (ได้รับการยืนยันจากคานและฟ้า ว่ากลิ่นมันเหมือนทุกเรียนจริงๆ) จะเป็นเพราะแกแค้นที่ไปเรียกแกว่า 'ป้า' รึเปล่าเนี่ย

อย่างไรก็ตาม ในความโชคร้ายที่ระเบียงชิลอันเป็นที่รักมันดันเต็ม ก็ยังมีความโชคดีอยู่ เพราะที่นั่งแบบเก้าอี้นอนริมคลองหน้าร้าน ว่าง ซะงั้น แหละ ครับ! พวกเราเลยจัดการยึดเป็นทำเลนั่งชิลไปแทน ฮะฮ่า! แสงแถวนั้นก็สวยใช้ได้ เลยปักหลักถ่ายรูปกันว่าเล่น (เพิ่งรู้ว่ากล้องคอมแพคของเรามันก็เซตโหมด Manual ถ่ายได้สวยไม่เบา) ชิลไปชิลมาก็สั่งเก้นมาแกล้ม แหม่ ยังไงก็ชิลได้น่า