เป็นครั้งที่สาม กับการไปเที่ยว 'อัมพวา' ที่กลายเป็น 'ที่เที่ยวสิ้นคิด' อย่างเป็นทางการของเราไปซะแล้ว ณ วันอาทิตย์ - จันทร์ ที่ 4-5 มกราที่ผ่านมา (บล็อกนี้มีกลิ่นดองเค็มนิดๆ กำลังอร่อย.. โดนไอ้อ้อนเร่งตั้งหลายทีและ)หลายคนที่ไ่ม่เคยไปคงถาม 'ไปอีกแล้วเหรอวะ'
เออนั่นแหละ ไปอีกแล้ว แล้วก็คงจะไม่ใช่แค่สามครั้งนี้หรอก เดี๋ยวก็ไปอีก
ทริปอัมพวาครั้งนี้ได้มีผู้ร่วมเดินทางไปกันทั้งหมด รวมเบ็ดเสร็จแล้ว 13 ชีวิต แต่อยู่ค้าง 11 เท่านั้น ที่หน้าเดิมๆก็มี เรา ปอง ปลาย แวว ตี๋ อุ้ย ฟ้า เกท (อุตส่าห์เคลียร์คิวที่บ้านไปจนได้ ขอบคุณมากๆ) และหน้าใหม่ๆอย่าง พิศาล หมู และจ๊อก (ผู้ซึ่งเคยมาอัมพวาบ่อยกว่าเราซะอีก) ส่วนเอกรินทร์ กับ ติ๊ ครั้งนี้ขอบายไม่ค้าง ด้วยเหตุผลบางประการน่าเสียดายกับหลายๆคนที่มาไม่ได้ ยกความผิดให้กับวิชา Prin Market ทีี่ทำให้ตั้ม กลด เปรม มาไม่ได้ ส่วนคนอื่นก็มีเหตุผลต่างๆนานา เช่นไอ้กี้อยู่ดีๆก็โดนหวัดแดกอดมาซะงั้น โอมก็ไปเชงเม้ง ไอ้เต้ยปิดมือถือไม่รับสายตั้งแต่คืนวันเสาร์ -_- คุณสุนาถต้องประชุมทำแผนครองจุฬา น่าสงสารๆ ไม่ได้ไปสักทีนะแมคเอ๊ย
แต่เอาเหอะ สิบเอ็ดคนก็ยังดี หารค่าบ้านได้คนละสามร้อยก็โอและ เนอะ ^^
บางคนอาจสงสัย ไปหลายรอบไม่เบื่อเหรอ... ไว้ให้มาก่อนเหอะ ยังไงก็ไม่เบื่อร้อก กับหนมปังทอดไส้กรอก กุ้งอบวุ้นเส้น25บาท กาแฟเย็ํน ชาเย็นรสจ๊าบๆ แล้วก็มะละกอแดงมะนาว ฯลฯ :P
แน่นอนว่า กิจกรรมที่อัมพวา คงหนีเป็นอะไรไม่ได้ นอกจากการตระเวนกิน ครั้้งนี้รู้สึุกจะทุ่มเงินไปกับปลาหมึกปิ้งมากหน่อย วันนึงกินไปตั้งสามตัว -_- เล่นเอาจนไปเหมือนกันแฮะ วันนี้ได้เดินเลยตลาดออกมาที่ท่าตรงข้ามสถานีตำรวจ นั่งกินปาท่องโก๋กะกล้วยทอด ซึ่งที่ร้านเขียนโปรโหมตไว้ว่า 'เท่าไหร่ก็ขาย แต่ต่อมากไประวังโดนตีน' (อันหลังนี่เติมเอง)มากี่ครั้งๆ ก็ยังเจอกับปัญหาเดิมๆ ได้แก่ 'เนื้อที่กระเพาะไม่พอ' กับ 'บ้าเลือดซื้อของมาจนกินไม่หมด' ซึ่งคราวนี้ เนื่องจากไอ้จ๊อกมา ก็เลยยิ่งทำให้ปัญหาหลังทวีคูณขึ้นทันตา (เพราะมันซื้อแหลก กินนิดกินหน่อย แล้วส่งต่อให้คนอื่นรับผิดชอบกันต่อไป) ผิดกับคุณหมู ซึ่งถึงชื่อหมูแต่เอาเข้าจริงๆกลับไม่เห็นเหมือนหมูสักนิด เพราะนอกจากจะเป็นชายหุ่นเพรียวลม ชนิดแม้แต่หญิงไทยหุ่นมาตรฐานยังอยากจะแลกเอวด้วย ไม่กินจุกจิก ชนิดที่พวกกูอดสงสัยไม่ได้ว่า มันจะกลัวอ้วนไปถึงไหนกัน มันยังมีคุณสมบัติพิเศษที่หน้าหมั่นไส้สุดๆ เพราะเวลากินข้าวเยอะๆ แทนที่พุงจะป่องแบบชาวบ้าน ไอ้นี่ไม่เป็นอย่างงั้นแฮะ กลายเป็นว่า ถ้ากินเยอะแล้ว.. ท้องจะแข็งเหมือนซิทอัพจนได้ซิกแพ็คมา... ซะงั้นอะ (ไม่ยุติธรรมจริงจริ๊งงงงง เสียดายที่ลืมถ่ายรูปตัวเต็มๆมา แย่จังแฮะ ไม่เป็นไร ไว้วันหลังถ่ายก็ได้ แม่งไม่อ้วนไปกว่านี้หรอก)
และแล้วก็ตกเย็นจนได้ ใครเป็นแฟนพันธ์แท้บล็อกอัมพวา คงรู้ว่า หลังจากกินอิ่มแล้ว พอเริ่มมืดๆ จะต้องมุ่งหน้าไปที่ร้าน ธารามาตย์ หวังจะขึ้นไปนั่งชิลที่ระเบียงร้าน ปรากฏว่าวันนี้ผิดคาด เพราะนอกจากชั้นล่าง ที่ตัวร้าน จะมีคลื่นมหาชนมารุ้มทึ้งเสื้อผ้ากันเหมือนแจกฟรีแล้ว (คือปกติก็คนเยอะพอสมควร แต่วันนั้นที่ไปนี่คนเยอะสัดๆ) ระเบียงที่รักของเราก็เต็มไปด้วย อาสิ้ม และครอบครัว กับใครอีกก็ไม่รู้ (ฮือๆๆๆ) ไม่มีที่นั่งซะงั้นอะสุดท้าย ก็เลยลงมาข้างล่าง ดูแววมันเลือกเสื้อ (มันบ่นว่า มาร้านนี้ทีไร เสียตังค์ได้ทุกทีสิท่า) ส่วนไอ้ตี๋กับไอ้หมู แจ้นกลับบ้านไปดูซอดองโย (บอกแล้วว่าภาคกูมีแต่คนประหลาดๆ หน้าอย่างมันทั้งสองตัวไม่น่าติดซอดองโยได้เล้ย -_-) ส่วนเราที่เล็งๆจะถอยเกงเลลินินแบบเก๋ๆ ที่หาซื้อที่ไหนไม่ได้นอกจากร้านนี้ ปรากฏว่าวันนี้ของดันหมด เหลือแต่เลสีขาว สยิวไปหน่อยมั้งพี่ ไว้รอลอตหน้าละกัน
ระหว่างที่รอเสียบที่นั่งข้างบน เนื่องจากยังไม่ได้กินอาหารเย็นอย่างเป็นทางการ (เพราะสอยของกินตลอดเวลาจนอิ่มไปเอง) ก็เลยไปซื้อข้าวเหนียวมะม่วงอีกจานใหญ่ๆมาซัด ซึ่งไอ้ตอนไปซื้อเนี่ย ก็แอบเสี่ยวนิดๆตรงที่ไปเรียกคนขายว่า 'ป้า' ทั้งๆที่แกเป็นผู้ชาย +_+ (ก็มุมนั้นมันดูไม่ออกจริงๆนี่หว่า -_-)ไม่รู้ว่าที่มะม่วงมันมีชิ้นนึงกลิ่นเหมือนทุเรียนชะมัด (ได้รับการยืนยันจากคานและฟ้า ว่ากลิ่นมันเหมือนทุกเรียนจริงๆ) จะเป็นเพราะแกแค้นที่ไปเรียกแกว่า 'ป้า' รึเปล่าเนี่ย
อย่างไรก็ตาม ในความโชคร้ายที่ระเบียงชิลอันเป็นที่รักมันดันเต็ม ก็ยังมีความโชคดีอยู่ เพราะที่นั่งแบบเก้าอี้นอนริมคลองหน้าร้าน ว่าง ซะงั้น แหละ ครับ! พวกเราเลยจัดการยึดเป็นทำเลนั่งชิลไปแทน ฮะฮ่า! แสงแถวนั้นก็สวยใช้ได้ เลยปักหลักถ่ายรูปกันว่าเล่น (เพิ่งรู้ว่ากล้องคอมแพคของเรามันก็เซตโหมด Manual ถ่ายได้สวยไม่เบา) ชิลไปชิลมาก็สั่งเก้นมาแกล้ม แหม่ ยังไงก็ชิลได้น่า
Chillin' @ Taramart (Fah+Waew / Pop+Karn)
Jock / Couple of Couple!! (เป็นคู่้เชียวนะ :P)
Devils Collection!@! (ปองซื้อมา โดนจิ๊กมาเล่นซะ 55)
ชอบรูปนี้ว่ะ (หน้าแววกะคานได้ใจมักส์)
ส่วนสองคนนี้ เค้าเรียกว่า 'ร้ายไม่ลง' 555
ทำไรสักอย่าง 55 (ไอ้ดึ๋งๆนั้นก็ปองซื้อมา มันมีไฟด้วยนะเฟ่ย)
ในที่สุดหลังชิลตั้งนาน บนระเบียงก็ว่างจนได้!!! ก็เลยรีบขึ้นไปเสียบ ไม่เสียที ยังทำสิถิติกิจวัตรประจำการมาอัมพวาได้เหมือนเคย เสียดายที่มันปิดสามทุ่ม ก็เลยอพยพไปกินข้าวต้มข้างๆสะพาน ซึ่งเพิ่งจะเคยกิน ขอบอกว่าอร่อยมากกกกกกก แล้วก็ไปต่อที่กาญจนาพานิช เป็นการปิดท้ายโปรแกรมกินประจำวัน คราวนี้ถึงไม่มีอะไรรั่วๆ แต่พี่เค้าก็ยังจำพวกเราได้นะ ^^
ส่วนอีกวัน ตื่นมา ตอนแรกนึกว่าจะไปตลาดท่าคา ไม่ก็จองเรือไปเที่ยว ปรากฏว่า ตื่นมาก็สายและ (แน่นอนว่าไม่ได้ตักบาตรด้วย) กว่าจะตื่น กินข้าวเช้ากันหมดก็เกือบสิบโมงและ ก็เลยเดินสายไปกินกาแฟเย็นร้านสมาน เยี่ยมเจ้าดิ๊กๆกะคุณลุง แวะไปทักทายพี่ออฟที่่ Thanicha แล้วก็เลยไปบ้านกะลา ซึ่งคราวนี้ได้เห็น 'ตัวเงินตัวทอง' ตัวเป็นๆ แบบนานๆ ให้ดูซะด้วย อื้มมมม มันเป็นอย่างงี้นี่เอง o_o
เ-ี้ย ครับ ตัว เ-ี้ย / ทางเข้่าบ้านคลองอัมพวา
ก็จบไปกับอีกทริปที่ประทับใจเหมือนเดิม รับประกันว่ามีครั้งที่สี่แน่ๆ ^^ คนอัมพวายังน่ารักเหมือนเดิม ปองเข้าไปผูกสัมพันธ์กับพี่ที่ร้านขายรองเท้า ที่เป็นร้านซอกเล็กๆไว้แล้ว พร้อมกับรับฉายา 'ขี้หมาน้อยยย' (เพราะทริปที่แล้ว ปองดันไปเหยียบขี้หมา ... แน่นอนว่าตามมาด้วยเสียงร้องกรี๊ดๆให้แม่ค้าทุกคนแถวนั้นมอง ตรงหน้าร้านกาญจนา) ซึ่งถึงจะผ่านมาสองสามเดือนแล้ว ลองไปถามเหอะ แม้ค้าตรงหน้าร้านโปสการ์ดกาญจนา แกก็ยังจำฉากที่ไอ้ปองเหยียบขี้หมาได้ 555
เด๋วๆ ก่อนจะจบ ขอทิ้งท้ายเรื่องไอ้หมูหน่อยเหอะ
เรื่องมีอยู่ว่า... หลังจากนวดเสร็จ ปองมันก็ไปคุยกับพี่ร้านรองเท้า คุยไปคุยมาพี่แกก็ลากมาแนะนำของกินร้านข้าวแกงข้างๆ ซึ่งระหว่างที่กำลังกินกันอย่างเอร็ดอร่อย เราก็มองไปที่จานไอ้หมู เหนข้าวมันเหลือตรึม เลยถามมันว่า ไมเหลือข้าวเยอะจังอะ
มันตอบได้อย่างน่าตาเฉยว่า ' ก็เนี่ย กินแป้งเยอะๆแล้ว มันก็จะอ้วนนะ'
'...'
กู จ๊อก แวว ปอง นี่แทบจะทิ้งช้อนแล้วเขวี้ยงจานไปที่หัวมันเลย แสร่ดดด ทำลายบรรยากาศการกินหมด
เฮ่อ +_+
ส่วนอีกวัน ตื่นมา ตอนแรกนึกว่าจะไปตลาดท่าคา ไม่ก็จองเรือไปเที่ยว ปรากฏว่า ตื่นมาก็สายและ (แน่นอนว่าไม่ได้ตักบาตรด้วย) กว่าจะตื่น กินข้าวเช้ากันหมดก็เกือบสิบโมงและ ก็เลยเดินสายไปกินกาแฟเย็นร้านสมาน เยี่ยมเจ้าดิ๊กๆกะคุณลุง แวะไปทักทายพี่ออฟที่่ Thanicha แล้วก็เลยไปบ้านกะลา ซึ่งคราวนี้ได้เห็น 'ตัวเงินตัวทอง' ตัวเป็นๆ แบบนานๆ ให้ดูซะด้วย อื้มมมม มันเป็นอย่างงี้นี่เอง o_o
เ-ี้ย ครับ ตัว เ-ี้ย / ทางเข้่าบ้านคลองอัมพวา
พอดูเสร็จเราก็ไป นวด กัน ความจริงตั้งแต่คืนที่แล้ว ระหว่างที่เรานั่งชิลนอกร้าน Tharamart พวกปอง ปลาย จ๊อก อุ้ย เกท มันก็ไปนวดเท้ากัน ไอ้เรามาที่นี่ก็ตั้งสองครั้ง ยังไม่ได้นวดสักที คราวแรกที่มาก็กะจะนวดแล้ว หลังกลับจากวัดจุฬาฯ แต่ปรากฏว่าวันนั้นหมอนวดมีโปรแกรมพิเศษ ลงเรือนวดไปหมดเลย ก็เลยอดนวด มาคราวนี้ ได้นวดจริงๆซะที
ปรากฏว่าดีเกินคาดแฮะ เลือกโปรแกรมนวดคลายเครียดไป ร้อยนึง สี่สิบห้านาที ซึ่งไอ้นวดคลายเครียดเนี่ย เค้าจะนวดหัว ต้นคอ ไหล่ ก็ขยำๆๆ จนหัวฟูเปนซุปเปอร์ไซย่าไป นี่ความจริงน่าจะคอมโบ้นวดเท้าไปด้วยเลย เพราะว่าพอนวดเสร็จ ครึ่งบนโคตรเบา ส่วนครึ่งล่างนี่ยังหนักเหมือนเดิม แต่ไอ้นวดคลายเครียดมันก็นอนไม่ได้อะนะ เพราะพี่แกนวดหัว แต่ถ้านวดเท้านี่คงหลับสบายน่าดู ไว้คราวหน้ามาจะนวดอีกนะคร้าบ
ขากลับจากนวดก็แวะเข้าไปดู 'บ้านคลองอัมพวา' ซึ่งก็คือบ้านพักตรงร้านนวดนั่นแหละ ไม่เคยเข้าไปอะ เพราะบางครั้งเวลาแขกเหมาบ้าน เขาก็จะปิดทางเข้าหลัก พอดีว่าวันนี้ไม่มีแขก ก็เลยเข้าไปดูได้ ปรากฏว่า... โคตรจะสวยเลย เหมาทั้งหลัง 4200 มีห้องนอนสาม (เตียงนุ่มๆ + ทีวี เหมือนโรงแรมดีๆนี่เอง) ทุกห้องนอนมีห้องน้ำ + เครื่องทำน้ำอุ่น ซึ่งถ้าเราเหมาก็จะได้บริเวณห้องนั่งเล่นข้างล่าง แน่นอนว่ามีทีวีอีกด้วย ไว้คราวหน้าถ้ารวมพลได้สิบกว่าคน จะลองเปลี่ยนบรรยากาศมาทีี่นี่ดูล่ะนะ
ปรากฏว่าดีเกินคาดแฮะ เลือกโปรแกรมนวดคลายเครียดไป ร้อยนึง สี่สิบห้านาที ซึ่งไอ้นวดคลายเครียดเนี่ย เค้าจะนวดหัว ต้นคอ ไหล่ ก็ขยำๆๆ จนหัวฟูเปนซุปเปอร์ไซย่าไป นี่ความจริงน่าจะคอมโบ้นวดเท้าไปด้วยเลย เพราะว่าพอนวดเสร็จ ครึ่งบนโคตรเบา ส่วนครึ่งล่างนี่ยังหนักเหมือนเดิม แต่ไอ้นวดคลายเครียดมันก็นอนไม่ได้อะนะ เพราะพี่แกนวดหัว แต่ถ้านวดเท้านี่คงหลับสบายน่าดู ไว้คราวหน้ามาจะนวดอีกนะคร้าบขากลับจากนวดก็แวะเข้าไปดู 'บ้านคลองอัมพวา' ซึ่งก็คือบ้านพักตรงร้านนวดนั่นแหละ ไม่เคยเข้าไปอะ เพราะบางครั้งเวลาแขกเหมาบ้าน เขาก็จะปิดทางเข้าหลัก พอดีว่าวันนี้ไม่มีแขก ก็เลยเข้าไปดูได้ ปรากฏว่า... โคตรจะสวยเลย เหมาทั้งหลัง 4200 มีห้องนอนสาม (เตียงนุ่มๆ + ทีวี เหมือนโรงแรมดีๆนี่เอง) ทุกห้องนอนมีห้องน้ำ + เครื่องทำน้ำอุ่น ซึ่งถ้าเราเหมาก็จะได้บริเวณห้องนั่งเล่นข้างล่าง แน่นอนว่ามีทีวีอีกด้วย ไว้คราวหน้าถ้ารวมพลได้สิบกว่าคน จะลองเปลี่ยนบรรยากาศมาทีี่นี่ดูล่ะนะ
ก็จบไปกับอีกทริปที่ประทับใจเหมือนเดิม รับประกันว่ามีครั้งที่สี่แน่ๆ ^^ คนอัมพวายังน่ารักเหมือนเดิม ปองเข้าไปผูกสัมพันธ์กับพี่ที่ร้านขายรองเท้า ที่เป็นร้านซอกเล็กๆไว้แล้ว พร้อมกับรับฉายา 'ขี้หมาน้อยยย' (เพราะทริปที่แล้ว ปองดันไปเหยียบขี้หมา ... แน่นอนว่าตามมาด้วยเสียงร้องกรี๊ดๆให้แม่ค้าทุกคนแถวนั้นมอง ตรงหน้าร้านกาญจนา) ซึ่งถึงจะผ่านมาสองสามเดือนแล้ว ลองไปถามเหอะ แม้ค้าตรงหน้าร้านโปสการ์ดกาญจนา แกก็ยังจำฉากที่ไอ้ปองเหยียบขี้หมาได้ 555เด๋วๆ ก่อนจะจบ ขอทิ้งท้ายเรื่องไอ้หมูหน่อยเหอะ
เรื่องมีอยู่ว่า... หลังจากนวดเสร็จ ปองมันก็ไปคุยกับพี่ร้านรองเท้า คุยไปคุยมาพี่แกก็ลากมาแนะนำของกินร้านข้าวแกงข้างๆ ซึ่งระหว่างที่กำลังกินกันอย่างเอร็ดอร่อย เราก็มองไปที่จานไอ้หมู เหนข้าวมันเหลือตรึม เลยถามมันว่า ไมเหลือข้าวเยอะจังอะ
มันตอบได้อย่างน่าตาเฉยว่า ' ก็เนี่ย กินแป้งเยอะๆแล้ว มันก็จะอ้วนนะ'
'...'
กู จ๊อก แวว ปอง นี่แทบจะทิ้งช้อนแล้วเขวี้ยงจานไปที่หัวมันเลย แสร่ดดด ทำลายบรรยากาศการกินหมด
เฮ่อ +_+
ภูเก็ต (Nov 07) 
{J} in Angkor Dec 06 (
{J} Work n' Travel USA 
{J} in UK (
ไอหมูมันน่าตบจริงๆ
เที่ยวเป็นรูทีนเชียวแก
ไว้ทำใจได้แล้วจะอัพเกาะกูดให้อ่านนะ ^ ^
hello friend, My name is Nick from Greece. I had been in Phuket last summer and I loved your country. My blog is http://kafedaki.blogspot.com/ . I will add your blog to my favories. Could you please placed my blog also to yours?
Thanks,
Stathis