ก่อนจะอัพบล็อกนี้ก็นั่งชั่วใจอยู่ ว่าจะอัพเรื่องภูกระดึงต่อ หรือจะอัพบล็อก Truelife Jam Session เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา กับโชว์ดีๆจาก etc. ซึ่งก็ไม่ทำให้ผิดหวังแน่นอน

แต่คิดอีกที วีดีโอก็ยังไม่ได้เอามาดู แถมวีคเอนด์นี้ก็มีโปรแกรมไปอัมพวา(รอบที่สาม)จ่ออีก ก็ขอมาอัพภูกระดึงก่้อนละกัน

ปาดเหงื่อแล้วลุยล่ะนะ!!

หลังจากสโลสเลไปนอนต่อ หลังกลับจากผานกแอ่น ก็ได้เวลากินข้าวเที่ยง แล้วออกเดินทาง กับระยะทางที่แสนจะยาววววววววสุดๆ กับจุดหมายปลายทางที่จะไปผาหล่มสัก ซึ่งไกลแค่ 10 กิโลจากที่พักเอ๊ง -_-

เราเลือกเส้นทางเดินด้านบนผ่านสระอโนดาต ก่อนจะเดินลงมาที่ผาแดง แล้วไปที่ผาหมากดูก เนื่องจากได้รับคำแนะนำว่าเดินทางนี้ วิวสวยกว่า เย็นกว่า และเดินสบายกว่า (เนื่องจากพื้นไม่เป็นทรายมากเท่า)

เรามาเริ่มการเดินทางด้วยการไปสักการะ องค์พระพุทธเมตตา ที่ลานพระศรีนครินทร์ ใครที่ขึ้นมาบนภูกระดึง ก็คงได้มีโอกาสได้สักการะขอพร จากพระพุทธรูปองค์นี้กันทุกคน

จากนั้นก็เดินทางต่อ วิวข้างทางสวยจริงๆด้วย สนสามใบแบบนี้ให้บรรยากาศเหมือนอยู่จูราสสิคภาคเลยว่ะ ไม่เคยคิดว่าจะเห็นวิวแบบนี้มาก่อนในเมืองไทย

เดินไปเรื่อยๆ ก็เปลี่ยนโซนจากจูราสสิคภาค กลายมาเป็นโซน ซะวันน่า ซะงั้น อยู่ดีๆก็เปลี่ยนเป็นทุ่งหญ้าแห้งๆไกลสุดลูกหูลูกตา มีต้นไม้ชะลูดๆโดดๆอยู่เป็นแบ็คกราวลิบๆ

อะแฮ่ม ถึงแม้จะอากาศจะเย็นๆ ชิลๆ แต่ว่าแดดนี่ไม่ชิลเลยครับ แรงเหมือนกรุงเทพหยั่งไงหยั่งงั้น เหมือนเป็นสัญญาณเตือนว่าท่านยังอยู่ใน 'ไทยแลนด์ แดนแดดร้อน' เพราะฉะนั้น ไปภูกระดึง กรุณาอย่าลืมเครื่องป้องกันแดด ไม่ว่าจะเป็น แว่นกันแดด ครีมกันแดด หมวก หรือร่มด้วยนะครับ ประมาณว่า ขึ้นภูที ต้องเตรียมเครื่องแต่งกายให้ครบทุกฤดู

เดินไปเรื่อยๆ ประมาณสี่สิบนาทีจากพระพุทธเมตตา (ราวๆ 2.8 กิโล) ในที่สุด เราก็มาถึง 'สระอโนดาต' แล้วล่ะครับ
สภาพที่เห็น มันก็เป็น 'สระ' จริงๆนั่นแหละ แต่ว่า น้ำมัน หายไปไหนหมดล่ะฟะ -_-

เอาน่ะ ถึงแล้วก็เลยนั่งพัก ถอดรองเท้่า นวดขา (กลายเป็นกิจกรรมประจำเวลาขึ้นภูไปแล้ว ไอ้ที่เวลาพักทีต้องควักโวทาเลนมานวดๆน่องเนี่ย) แน่นอนว่าต้องมีการถ่ายรูป ซึ่งก็ได้แอ็คประหลาดๆมาตามระเบียบ



จากนั้นก็เป็นการเดินๆๆๆๆๆ และเดินต่อไป ซึ่งทางเดินเริ่มมีอะไรแปลกๆ วิบากๆ เจอโซนป่าดิบน่ากลัวบ้าง ด้วยความที่มันไม่มีป้ายกิโลปักเล้ย เลยแอบหวั่นๆว่านี่มาถูกทางรึเปล่าเนี่ย ถ้าไม่ได้เดินมากลุ่มใหญ่อย่างงี้คงเหวงเอาเหมือนกันอยู่ เดินไปเรื่อยๆนี่ก็เริ่มเหนื่อยได้ที่แหละ ดีที่วิวข้างทางแถวนี้เค้าดีจริง เดินไปแว้บๆก็เจอทุ่งเฟิร์น เขียวปื้ดดดไปทั้งแถบ เจอต้นไม้สวยๆบ้าง

ความจริงก็มีทริคอีกแบบที่ช่วยให้การเดิน อัพสปีดขึ้นหน่อย นั่นก็คือ การตั้งกล้องเอาไว้แล้วบอก 'เอ้า ถ่ายรูปปป' เพียงเท่านี้ทุกคนก็จะตาลีตาเหลือกวิ่งขึ้นมาให้อยู่ในเฟรมกันทันที






ยังไม่ถึงจิงๆด้วย นี่ก็นั่งอัพบล็อกมานานเกินแล้วอะ ไว้มาต่อคราวหน้าละกัน 55 (แล้วเมื่อไหร่จะจบเนี่ยยย)