หมายเหตุ : บล็อกนี้เน้นรูปคนเป็นหลัก หากจะต้องการอ่านรีวิวอัมพวาและรูปของกินอย่างละเอียด กลับไปอ่านที่บล็อกเก่าได้ (ดูลิงค์ืที่ด้านขวามือครับ)

ติดใจจนต้องกลับไปอีก... ที่อัมพวา

คราวนี้ได้เพื่อนๆไออียกขโยงไปถล่มกัน 14 คน จากกลุ่ม 18 คน นับเป็นสิ่งมหัศจรรย์สำหรับ 'อดีตล่มแมน' ผู้นี้เชียวนัก ดีใจแทบร้องไห้ ทริปกูไม่ล่มแล้วโว้ยยยยยยย

มาเยอะอย่างงี้ เลยเหมาบ้านเรือนแพของป้าหน่อยทั้งสี่ห้องเรียบ จะได้โวยวายได้เต็มที่ ทั้งบ้านเปนของพวกกูโว้ย !

ออกเดินทางกันด้วยรถตู้จากอนุเสาวรีย์ คราวนี้ขึ้นอีกวิน แพงกว่าสิบบาทเปน 70 ต่อคน แต่รถใหม่กว่าเยอะ ยอมครับยอม นั่งไปชั่วโมงครึ่งก็ถึงที่หมาย



โปรดสังเกตแว่นไอ้ตี๋ : เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าแม่งบ้ากล้อง แต่ใครสักคนเฮอะ ช่วยไปอยู่กับมันตอนตัดสินใจเลือกซื้อแว่นได้มะ เหนแล้วกลุ้ม -_-



เข้าไปวางของแล้วก็เริ่มการกินและชอปมาราธอนตอนเที่ยงครึ่ง คราวนี้ไปกันสิบสี่คน เลยแชร์ของกินได้ตรึม

ความฮามีมาเป็นระยะๆ เมื่อคุณปองเธอเดินชิลๆอยู่ดีๆ ...'แพร่ด' ! น่านนน เหยียบไปเต็มๆ สดๆ ใหม่ๆ ซอฟท์ๆ กำลังได้ที่ จะเป็นอะไรไปไม่ได้นอกจาก ... (เปนที่รู้กันละกันนะ) คนตรงนั้นมองกันหมด -_-

กลับมาบ้านความเฮี้ยนยังคงหลอนอยู่ ดูรูปเอาละกัน (ทำกันไปได้) แปลสภาพบ้านกลายเป็นโฟโต้มีซะงั้น

กลุ่มนี้แม่ง... บ้ากล้องกันทั้งกลุ่ม ดีจริง (ฮา)




นั่งพักให้พอย่อยไปได้(นิดนึง) ก็ได้เวลาออกเดินต่อ แน่นอน มันต้องมีชอตบังคับตามทางเดิน เพียงแต่คราวนี้มันมากันเป็นขโยง (ลืมชอตกระโดดได้ไงวะ พลาดๆ)




แล้วก็ไปที่บ้านนกกะลา(เหมือนเดิม) เสียดายที่พี่ออฟไม่อยู่ ไปทอดกฐินซะงั้น ไม่งั้นคงได้นั่งคุยเล่นที่ล็อบบี้รีสอร์ทแกอีกสักพัก



สุดท้ายก็ไปนั่งชิลเล่นที่บ้านนกมะพร้าว ก่อนที่จะซื้อคอปเต้อไม่ไผ่อันละสิบก ลับไปหมุนเล่นต่อสองสามอัน


ป้ายที่บ้านแถวนั้น แอบอินเทรนด์... กะภาพคู่เหมือน กระรอกน้อยไออี VS กระรอกน้อยอัมพวา

ขากลับแวะเจอคุณลุงเจ้าของไอ้ดุ๊กดิ๊ก ตอนนี้มันได้ชื่อใหม่และว่าชื่อ คุ้กกี้
แล้วก็เอาภาพตอนไปเที่ยวครั้งที่แล้วให้คุณลุง ดีใจจังที่คุณลุงยังจำได้ ถามถึงปิ จ๋วง แมซด้วยนะ

ส่วนไอ้คุ้กกี้ วันนี้ดูไม่ค่อยไฮเปอร์เท่าไหร่ อาจจะยังตื่นๆคนอยุ่ (แหงล่ะ ไปมุงกันตั้งสิบสี่คน) แต่ยังน่าร้ากกกเหมือนเดิมมม

จนกระทั่งสี่โมงครึ่ง การกินก็ยังดำเนินต่อไป... แวะร้านสมาน ตอนนี้กาแฟขึ้นราคาเป็น 15 แล้ว (แต่เปลี่ยนแก้วด้วย ใหญ่ขึ้น) ก่อนจะวกไปที่กาญจนาพานิช วันนี้แอบเปิดร้านช้าเลยต้องมากินตอนนี้เลย (อิ่มสุดๆแต่ก็ยังกินกันได้ เก่งกันจริง)

กินเสร็จก็พัำกท้องซะหน่อย ไปนั่งชิลเล่นที่โป๊ะของบ้าน มีหลานๆลุงเจ้าของบ้านเล่นน้ำกันอยู่



มื้อเย็นก็เช่นเดิม กินแหลก ก่อนจะขึ้นไปนั่งชิลที่ ธารามาตย์ (...คิดไปคิดมา ไม่ได้นั่งชิลหรอก เอะอะโวยวายซะมากกว่า แหะๆ) ดีใจจังที่พี่เค้าพยายามให้ที่นั่งส่วนนี้เปนโซน private (จะไม่ไพรเวทก็เพราะเอามาลงบล็อกนี้โปรโหมตแหละมั้ง) ข้อดีอีกอย่างของอัมพวาคือ ไม่มีน้ำขัง ดังนั้น ที่นี่จึงไม่มียุง เพราะงั้นนั่งที่ terrace ข้างนอกกลางคืนอย่างงี้ ก็ไม่มียุงสักตัวมากวนใจ



คุยกะพี่ก็ได้ความมาว่าที่นี่เค้ารับจัดปาร์ตี้ด้วยยย เพราะงั้น เจอกันคราวหน้า ไม่พลาดคอกเทลปาร์ตี้ที่ terrace ร้านพี่แน่ครับ ^^ (ถ้าไม่แพงไปนะ)

และแล้วก็ได้เวลานั่งเรือชมหิ่งห้อย ไอ้เราก็ไม่ได้อยากจะลงหรอกแต่เพื่อนมันอยากลง เปนไงล่ะ... ตื่นเต้นอยู่สิบห้านาทีแรก ส่วนอีกชั่วโมงกว่าๆที่เหลือก็นั่งเบื่อกินลมไปเรื่อยๆ กูบอกแล้วว่าน่าเบื่อออ สุดท้ายก็โชว์ความแก่เต็มที งัดเกมสมัยประถมมาเล่น ตั้งแต่ 5..10..15...20 และตบแปะแบบต่างๆ ...รวมไปถึง... ผู้ใหญ่ลี



(และนี่คือหลักฐานแสดงระดับความคิดความอ่านของนิสิตวิศวะปีสาม... ไม่ได้โตขึ้นตามอายุเล้ยย -_- กูละกลุ้ม)


กลับมาก็ได้เวลาออกหากินอีกรอบ ไปที่ร้านกาญจนาพานิช (ร้านหนมปังน้ำแดง) ถามไปถามมาก็ได้ความว่า ร้านยังไม่ปิดตราบใดที่เราไปนั่งร้านเค้า (อ่าว อย่างงี้ก็ได้เดะเพ่) ก็ซัด มะละกอน้ำแดง ไป... เช้ดเข้ อร่อยโคตรรรรร คราวที่แล้วไม่ได้มากิน คือน้ำแดงพี่แกเค้าบีบมะนาวไปด้วย หอม หวาน เปรี้ยว ชื่นใจสุดๆ

กินของหวานไม่พอ ยังชวนตั้มซัดว้อดก้ากันคนละชอต (ที่นี่ขายผสม 50 เพียว 70 และ 'ทิ้งดิ่ง' 120)
พอแววมา ก็โดนกล่อมให้ซัดไปอีกชอต (คราวนี้เป็นวอตราสเบอรี่เพียว... อร่อยดีว่ะ)

กินเสร็จก็เดินข้ามฝั่งไป ตอนแรกตั้งใจจะไปร้องเกะ แต่เปลี่ยนใจไม่ร้องและ มีไอ้ตี๋เปนมือกีต้าร์ทั้งคน เด๋วกลับไปร้องกันที่บ้านก็ได้... ก็เดินขึ้นสะพานกลับไป ... แต่แล้วทั้งคณะก็หยุดชะงัก เมื่อมองกลับลงไปข้างล่าง... ที่ร้านหนมปังน้ำแดงเมื่อเกี้ยะ

สิ่งแรกที่กูเหนคือ พี่ๆที่ร้านกำลังยืนหัวเราะพวกเรากันทุกคน พร้อมๆไปกับการที่สายตาพวกเรากวาดไปอีกนิด ปรับโฟกัสหน่อย... เฮ่ย!!! ไหงเสื้อพี่ผู้ชายที่ร้าน... สกรีนว่า 'อะไรๆก็ กรู' เหมือนของตั้มเลยวะ... และเสื้อตั้ม... เย้ยยยย กลายเป็นเสื้อของพี่ผู้ชายคนนั้นซะได้

เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

ไม่เหนกับตาก็ไม่เชื่อ... -*- นี่เป็นเพราะที่ไปท้าดวลวอดก้าไว้ป่าวเนี่ยฟะ....

หมดเรื่องนี้ยังมีเรื่องรั่วต่อไม่หยุดยัง ตอนนั้นก็เหมือนพวกเราไปยืนล้อแซวไปมากะพี่ๆที่ร้านกันเต็มที่ โอมไปเล่นกับตู้จดหมายที่ร้าน ไปเล่นกะกะลังมังครอบตู้มัน -_- จนพี่เค้าถามว่ามาจากไหน ... ไอ้พวกเราก็ซื่้ออะนะ จริงใจเต็มที่ ตอบไปเต็มคำว่ามาจากจุลา (เสียชื่อสถาบันหมด ไม่้ไหวจริง) ก็รั่วต่อไปเรื่อยๆ จนกระทั่งมีตอนหนึ่ง กูพูดขำๆขึ้นมาว่าว่าน่าจะทำโปรเจคเครื่องไสน้ำแข็งให้พี่เค้านะ ... ไม่รู้ว่าฟ้าได้ยินว่าอะไร แต่รู้ตัวอีกทีฟ้ากระโจนไปที่ตู้จดหมาย แง้มฝากะละมังที่ครอบไว้แล้วเขย่งมองลงไปในตู้

'เฮ้ย เปนเครื่องทำน้ำแข็งจิงดิ'

'ม่ายช่ายว้อยยยยยยยยยยยยยย'

(ฮา่กันลั่นร้าน)


โอมกะตู้จดหมายที่ขนาดก็ไม่ได้ใหญ่กว่ากันเท่าไหร่เลย(มั้งนะ)

... หลังจากรั่วกันมาพอแล้วก็ได้เวลากลับบ้าน ผัดเปลี่ยนกันอาบน้ำที่เย็นยะเยือก นั่งดูมังกรหยก(รึเปล่าวะ) เล่นไพ่ป้อก (กูเปนเจ้า กินรวบ วะฮะฮ่า.. เสียดายมันเล่นตาละห้าบาท -_-) ไปนั่งร้องเพลงจิบเบียร์กันที่โป๊ะ

เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าตอนกลางคืนนี่หนาวโคตรรรร ไปที่โป๊ะนี่ต้องเอาผ้าห่มไปคลุมเลย ขนาดตอนนั่งในห้องนั่งเล่นที่บ้านซึ่งไม่มีแอร์ ยังเย็นอย่างกะเปิดแอร์เลย

พักที่นี่ก็สบายอย่าง อยากได้อะไรสั่งป้าแกได้หมด สั่งเบียร์ก็เอาเบียร์มาให้ สั่งมาม่าก็เตรียมมาม่ามาให้ พร้อมชาม ช้อน เสร็จสรรพ (กระติำกน้ำร้อนและกาแฟมีให้อยู่แล้ว) แถมที่น่ารักคือ กินเท่าไหร่ก็จ่ายเท่านั้น เหลือป้าแกก็ไม่คิด ดีจังงง



และแล้วก้มาจุ้มปุ้กอยู่กับเกม magic quest ของกี้จนถึงเช้า (แทบไมไ่ด้นอนตามเคย)
ขำไอ้ปองที่หลับแล้วขดตัวอยู่ในผ้าห่มนวมเปนดักแด้ดุ้กดิ้ก ถ้ามองปราดเข้าไปในห้องนอน แทบจะแยกกองผ้าห่มกับขดดักแด้ตัวมันไม่ออก 0_0

หกโมงเช้าก็งัวเงียมาตักบาตรก่อนนอนอีก แล้วก็เล่นเกมอีกรอบ ก่อนจะไปหาอาหารกลางวันกินกัน และถ่ายรูปแหลกตามระเบียบ


ชอตแร่ดๆ ประสาทๆ (= =)"


ติดเชื้อไอ้คุ้กกี้กันถ้วนหน้า



...ทริปดีๆ... ไม่ต้องมีอะไรมาก ขอแค่ได้อยู่กับเพื่อนดีๆ...สักกลุ่มนึง

(ถึงแม้งานนี้จะเป็นเพื่อน 'กิน' ก็ตาม - ฮา)

ก็เป็นทริปที่... 'มีความสุข' แล้วล่ะ :)



ดีใจจ้ังที่ทริปนี้ได้เรื่องราวดีๆ กลับไปมากกว่าที่คิด...

ดีใจอีกด้วยเว้ย... ที่เข้าภาคมาเจอเพื่อนดีๆอย่างพวกมรึุงทุกคน วิ้ววว (หวาน)
ยังคิดถึงวันแรกที่เข้าภาค (เรียน diff equa) ที่มองไปก็แทบไม่รู้จักใครเลยได้อยู่เลย...



สรุปว่างานนี้... ลงมติแล้วทุกคน... มีภาึคต่อสำหรับ 'อัมพวา' แน่นอน ไว้เจอกันอีก!