หลังจากดองจนเริ่มได้กลิ่น เรามาเริ่มทริปนครวัดกันเถอะครับ!
ถามว่า ทำไมต้องมาเที่ยวที่นี่ อันนี้ เป็นไอเดียของคุณพ่อครับ ตอนแรกก็กะจะไปเชียงใหม่กัน แต่ปรากฏว่าหาที่พักไม่ได้ หวยเลยมาลงที่นี่แทน (ไม่รู้ว่าโยงกันได้ไง) เอาเป็นว่า ได้ไปก็ดีแล้วแหละ ดีกว่าไมไ่ด้ไปไหนเลย

และแล้วเรา็ก็ได้โปรแกรมทัวร์ 4 วัน 3 คืน ช่วงวันหยุดวันพ่อ โดยบินแอร์เอเชียไปลงที่พนมเปญ แล้วค่อยนั่งรถมาที่เสียมเรียบ (ซึ่งเป็นการตัดสินใจที... ไม่น่าเล้ย) เนื่องจากเซฟค่าใช้จ่ายกว่าบิน Bangkok Airways ไปลงตรงๆที่เสียมเรียบเลย (บิน Air asia ค่าตั๋วตกคนละ 3300 แต่ถ้าบิน บางกอกแอร์เวยส์ ประมาณคนละหมื่น) ถามว่า ทำไมไม่มีสายการบินอื่นบินไปลงที่เสียมเรียบ คำตอบก็คือ ทาง บางกอกแอร์เวยส์ ได้ทำ contract กับที่สนามบินเสียมเรียบไว้ เนื่องจากเป็นผู้บุกเบิกเส้นทางนี้ จึงขอเป็นสายการบินรายเดียว ที่ได้รับสิทธิ์เปิดเส้นทางระหว่างกรุงเทพเข้าเสียมเรียบ

การไปเที่ยวครั้งนี้ ก็เป็นครั้งแรกที่ได้ใช้สนามบินสุวรรณภูมิซะด้วย เห็นแล้วก็ หนักใจครับ สนามบินของชาติ แต่ห้องน้ำนี่ห่วยแตกสิ้นดี แถมยัีงมีอะไรที่ไม่เข้าทีเข้าทางอีกเยอะ ไม่รู้ manage กันยังไง งวงช้างโล่งตรึม แต่เครื่องดันไปจอดบัสเกทกันทั้งนั้น

นั่งเครื่องหนึ่งชั่้วโมงก็ถึงพนมเปญครับ สนามบินที่นี่ใหม่สะอาดใช้ได้ มารู้ตอนหลังว่า สนามบินแห่งนี้ เอกชนฝรั่งเศสเป็นผู้ดูแลซะงั้นแหละครับ และนี่ก็เป็นตัวอย่างแรกๆที่ทำให้รู้ว่า ประเทศกัมพูชานี้ แทบจะไม่เหลืออะไรเป็นของตัวเองแล้ว...

เรามาประเดิมอาหารเช้าที่นี่กันด้วย ...เอ่อ... เรียกไม่ถูกแล้วแฮะ มันเป็นขนมปังฝรั่งเศส (บาเกต) ที่กรอบๆ อร่อยๆ กับไส้อะไรสักอย่าง ก็ โอเช

จากนั้นเราก็ไปที่วังเขมรินทร์กัน ซึ่งก็เหมือนวัดพระแก้วบ้านเรานั่นแหละ สร้างมีหมวดหมู่อาคารลักษณะเดียวกันเลย เพียงแต่... ของเราสวยกว่าเยอะอะนะ เลยเฉยๆมากถึงมากที่สุด

หลังจากจบทริป 'เฉยๆ' ที่พนมเปญแล้ว ก็ได้เวลาเดินทางสู่เสียมเรียบซะที ด้วยระยะทางเพียงประมาณสามร้อยกิโล (พอๆ กรุงเทพ - หัวหิน) แต่สภาพถนนที่แย่สุดๆ (ลาดยางก็จริง แต่แค่เลนเดียว แถมเป็นหลุมเป็นบ่อ) ทำให้ใช้เวลาถึง 7 ชั่วโมงในการเดินทางไป นั่งกันจนตูดแฉะ คิดดูละำักัน ถนนระหว่างเมืองอันดับหนึ่ง กะสอง ยังเป็นซะอย่างเงี้ยะ ไกด์บอกว่า ถ้านั่งจากตลาดโรงเกลือเข้าเสียมเรียบมา ระยะทางแค่ร้อยห้าสิบโล แต่เป็นลูกรัง เดินทางถึง 7 ชั่วโมง (เอากะมันดิ) ลืมบอกไปว่า ที่นี่ ถ้าไม่ใช่รถ land cruiser หรือ Camry ที่ปรับช่วงล่างของ land cruiser มาใส่แล้ว อย่าหวังว่าจะวิ่งได้ (ดังนั้นจึงเห็นรถอยู่ไม่กี่รุ่น เก๋งนี่ก็มีแค่ camry นั่นแหละ ส่วน trend ที่มาแรงตอนนี้คือ VIGO สีดำ)

นอกจากรถจะต้องดัดแปลงแล้ว คนที่นี่ขับรถกันอย่างเป็นระเบียบสุดๆๆๆๆๆๆๆๆ (ประชดน่ะ) ขับพวงมาลัยซ้ายก็จริง แต่เท่าที่สังเกตดู มันขับทั้งซ้ายทั้งขวาเลยว่ะ เบียดได้เป็นเบียด มอเตอร์ไซค์ไม่ต้องพูดถึง ที่นี่ ถ้าจะให้เท่ห์จริง ต้องไม่ติดกระจกมองหลัง (กูล่ะกลุ้ม) ใครคิดจะมาเปิดบริษัทประกันที่นี่คงต้องคิดเบี้ยไว้สูงชนเพดานแหงม

กว่าจะถึงก็เย็นแล้ว ระหว่างทางไกด์พาไปดู 'สะพานโบราณ' ที่มีเกลื่อนกลาดรอบอาณาเขตเมืองนครวัดแห่งนี้ ที่มีประวัติศาสตร์นับพันปี สมกับเป็นสิ่งมหัศจรรย์ของโลกจริงๆ คิดดูละกัน สมัียนั้น มีเมืองที่มีประชากรถึงหลักล้าน มีระบบชลประทาน ระบบถนน ซึ่งสะพานนี่ก็เป็นสิ่งหนึ่งที่สะท้อนให้เห็นถึงความก้าวหน้า ของอารยธรรมเขมรเป็นอย่างดี ซึ่งมีการตัดถนนจากนครวัด ผ่านไทย (ซึ่งสมัยนั้นยังไม่มีประเทศ) ไปจนถึงพม่าโน่นนน ตลอดช่วงถนน จะมีศาลาให้นักเดินทางได้พักค้างแรมอยู่ตลอด สุดยอดจริงๆ

ดูรูปเอาละกัน ไอ้สะพานโบราณเนี่ย อยู่มาเป็นกี่ร้อยกี่พันปีแล้วก็ไม่รู้ ยังแข็งแรงสุดๆ แต่ก่อนก็เป็นสะพานให้รถวิ่งได้ แต่ตอนหลัง UNESCO สั่งห้ามให้รถวิ่งผ่านเนื่องจากถือเป็นมรดกโลก ตอนนี้เลยมีการตัดถนนเบี่ยงออกไปแทน แต่เท่าที่ดู... ถึงเอารถสิบล้อมาวิ่ง มันก็ยังอยู่ได้อีกนานนะ แข็งแรงซะอย่างเงี้ยะ

ตกเย็นก็กินอาหารสไตล์ฮ่องกง ทัวร์ครั้งนี้ขอบอกว่า กินแบบ เหลือทิ้งเหลือขว้างมาก สั่งมาแบบว่า โคตรเยอะอะ กินยังไงก็ไม่หมด อาหารเขมรนี่จะเน้นหวานสุดๆ ไม่รู้จะหวานไปถึงไหน ซุปก็หวาน ไก่ผัดก็หวาน ไกด์บอกว่า คนที่นี่ กิน ฝอยทอง ใส่น้ำแข็ง ราดน้ำเชื่อม ... ก็คิดดูละกันว่ากินหวานกันขนาดไหน -_-

แล้วก็จบหนึ่งวันที่ทรหด (ที่อ่านดูไม่ค่อยรันทดเท่าไหร่ก็เพราะ ขี้เกียจบ่นให้ฟังว่านั่งรถนี่มันเมื่อยขนาดไหน) แล้วค่อยมาต่อกันคราวหน้า กับวันที่ 2 ที่ได้เที่ยวนครวัดจริงๆซะที ^^