กลับมาอีกครั้ง คราวนี้ต้องรีบปั่นบล็อกสักหน่อย ชีวิตเทอมนี้มันมีเรื่องประดังเข้ามาเยอะจริงๆ สัปดาห์ที่ผ่านมานี่ก็เรียกได้ว่าเป็นสัปดาห์แห่งการ 'สมัครงาน' เพราะมีงาน CU JOB FAIR เลยวิ่งวุ่นยื่น applications ไปหลายบริษัทอยู่ ขอให้ได้งานดีๆเฮอะ (-/\-)
กลับมาที่ภูเก็ตกันเป็นบล็อกสุดท้าย... วันที่ 4 วันนี้ตื่นชิลๆสายๆ ก่อนแวะสักการะอนุเสาวรีย์ท้าวเทพกระษัตรี-ท้าวศรีสุนทร ไปกินข้าวกลางวันที่ครัวเจ้าฟ้า อร่อยเช่นเคย^^ ก่อนจะตระเวนไปวัดต่างๆ ส่งปองขึ้นเครื่องกลับบ้าน
จากนั้นก็ถึงเวลามื้อเย็น วันนี้ไปร้าน 'หมอมูดง' ซึ่งได้รับคำขู่จากไอ้จ๊อกมาหลายรอบแล้ว ว่าร้านนี้เผ็ด World Class ปรากฏว่าร้านนี้เป็นร้านประเภท 'ดังเงียบ' จริงๆครับ คือถนนที่จะไปร้านเนี่ย แทบไม่เห็นร่องรอยอารยะธรรมความเจริญ ป้ายนี่ไม่มีบอกเล้ย จนกระทั่งมาถึงร้านแล้วเนี่ย ซึ่งป้ายมีขนาดอยู่แค่เนี้ยะ (ดูรูปประกอบ) แค่นี้จริงๆ
ก็ ปรากฏว่า ข้างในใหญ่กว่าที่คิด มีศาลาเป็นหลังๆ มีทางลงไปป่าชายเลน คือร้านมันอยู่ตรงป่าชายเลนเลยว่างั้นเหอะ
และแล้วอาหารปักษ์ใต้แท้ๆก็เริ่มเสิร์ฟ ซึ่งมันก็ อร่อยนะ แต่ว่า เผ็ดเวิลด์คลาสจริงๆด้วยโว้ยยยย กินแล้วอ้าปากไม่หยุึด ขำมาก ไอ้ปลายเผ็ดจนน้ำตาไหล แถมมีช่วงวิกฤติ ข้าวหมด น้ำหมด น้ำแข็งหมดอีก แทบตายกันไปข้า่ง
ดูรูปแล้วคงพอจะเก็ทไอเดีย รูปซ้ายนั่นคือปลาไรสักอย่างจำไม่ได้แล้ว สั่งมาหน้าตาเหมือนปลาทูทอดทั่วไป แต่พอเอาช้อนกดไปปุ๊บ เฮ่ย! ข้างในไม่ใช่เนื้อปลา!!! แต่เป็นไส้รสชาติคล้ายๆห่อหมกแต่มีความเด้งดึ๋งกึ่งๆทอดมันปลากราย อร่อยดี
เอาเปนว่า คอนเซปร้านนี้คือ แสบตั้งแต่เข้าปากยัน...ตรู๊ส -_- คือกินเสร็จนี่มีความวูบวาบๆเหมือนเป็น Radar track ตำแหน่งอาหารตามลำไส้ว่าไปถึังไหนแล้ว ส่วนเช้าวันต่อมานี่ก็... อะนะ แซ่บส์กันไปตามๆกัน (พูดแค่นี้คงพอเข้าใจ 55)
ลืมบอกไป ว่าพอกินหมอมูดงเสร็จนี่ทุกคนรีบมุ่งหน้ากลับไปร้านป่าหลาย (มื้อเย็นเมื่อวาน) เพื่อไปสั่งโอเอ๋วมาดับความเผ็ด กินตอนนี้นี่เหมือนขึ้นสวรรค์จริงๆ
ตกดึกวันนี้ก็เฮฮาปารตี้ในสระน้ำเป็นวันสุดท้ืาย รั่วกันได้เรื่องมากๆ เป็นการปิดท้ายทริปมหัศจรรย์ครั้งนี้ ก่อนจะตื่นมาบินกลับตอนเช้าแล้วรีบไปเรียนต่อตอนบ่าย (ใช้ชีวิตคุ้มค่าจริงๆ)
ทริปนี้เป็นทริปที่สนุกจริงๆนะ ถ้านับว่าทริปอัมพวาเป็นทริปสุดชิล ทริปรั่วๆ และทริปกิน นับทริปภูกระดึงเป็นสุดยอดทริปธรรมชาติชิลๆ บรรยากาศสวยๆ อากาศดีๆ ทริปภูเก็ตคงเป็นอีกทริปนึง ที่มีเสียงหัวเราะไม่หยุด มีของกินอร่อยๆ และมีที่พักระดับสุดยอด (แต่ให้คะแนนหัวเราะทริปนี้มากสุดและ ^^)
ต้องขอบคุณเพื่อนทุักคนที่มีส่วนร่วมในความทรงจำดีๆอีกครั้งหนึ่ง... โดยเฉพาะ...
ปอ (และครอบครัว) - สำหรับที่พัก รถ และ งบประมาณกองกลางก้อนโต ถ้าไม่มีแกเราคงไม่มีปัญญาแร่ดกันได้มันส์ขนาดนี้ โดยไม่ต้องห่วงเรื่องตังค์ แล้วก็คงไม่มีโอกาสไปรั่วในสระน้ำแบบนี้ได้แน่ (ล่าสุดบอกมาอีกว่าจะไปอีกรอบก็ได้ หวังว่าบ้านคงอยู่จนกระทั่งมีนานะ 5555 ถ้ายังไปได้ในช่วงนั้นรับรองไปถล่มอีกครั้งแน่.. สาธุ)
จ๊อก - ไกด์เฉพาะกิจที่สรรหาโปรแกรมเด็ดๆ ร้านอร่อยๆให้
มิก - ขาดคนนี้ไปคงไม่มีเรื่องฮาไปเยอะว่ะ (ถึงแม้มันจะไม่ได้ตั้งใจเลยเฮอะ)
เอก ติ๊ แวว ปอง ปลาย -- ทุกคนเป็นส่วนผสมที่ลงตัวของทริปนี้จริงๆ
ขอบคุณและขอโทษเพื่อนๆอีกหลายคนที่ไม่ได้มาทริปนี้ เำพราะต้องทนให้เราตื๊อ หรือแกล้งยกเรื่องโน่นนี่มากดดันให้มาทริปอยู่ซ้ำๆซากๆ จนไม่รู้จะีมีใครอึดอัดรึเปล่า... หลายคนก็อยากไปแต่ไปไม่ได้จริงๆ ถ้าเราทำอะไรผิดก็ต้องขอโทษมาด้วยน้า ย้ำอีกทีว่าเราไม่ได้โกรธใครเลยที่ไปทริปนี้ไม่ได้อะ จริงๆ ไว้แก้ตัวกันใหม่ทริปเขาใหญ่ มกรานี้เด้อ ^^
(Act @ Phuket Gateway)
กลับมาที่ภูเก็ตกันเป็นบล็อกสุดท้าย... วันที่ 4 วันนี้ตื่นชิลๆสายๆ ก่อนแวะสักการะอนุเสาวรีย์ท้าวเทพกระษัตรี-ท้าวศรีสุนทร ไปกินข้าวกลางวันที่ครัวเจ้าฟ้า อร่อยเช่นเคย^^ ก่อนจะตระเวนไปวัดต่างๆ ส่งปองขึ้นเครื่องกลับบ้าน
จากนั้นก็มุ่งหน้าไปที่ Phuket Gateway หรือ ประตูเมืองภูเก็ต ซึ่งถือเป็น Attraction ใหม่อีกที่ที่น่าสนใจมาก เพราะที่นี่จัดได้ว่ามีสถาปัตยกรรมที่โดดเด่นเชียวแหละ ภายในมีศูนย์ข้อมูลนักท่องเที่ยว แวะที่นี่ก็เล่นถ่ายรูปเอาอย่างเดียว มีมุมดีๆตรึม (อ้อนไปคงชอบแน่)
จากนั้นก็ถึงเวลามื้อเย็น วันนี้ไปร้าน 'หมอมูดง' ซึ่งได้รับคำขู่จากไอ้จ๊อกมาหลายรอบแล้ว ว่าร้านนี้เผ็ด World Class ปรากฏว่าร้านนี้เป็นร้านประเภท 'ดังเงียบ' จริงๆครับ คือถนนที่จะไปร้านเนี่ย แทบไม่เห็นร่องรอยอารยะธรรมความเจริญ ป้ายนี่ไม่มีบอกเล้ย จนกระทั่งมาถึงร้านแล้วเนี่ย ซึ่งป้ายมีขนาดอยู่แค่เนี้ยะ (ดูรูปประกอบ) แค่นี้จริงๆ
นี่คือทางเข้าร้าน เลี้ยวไปตรงถนนดินนั่นแหละ ส่วนป้าย ก็เล็กๆอย่างที่เห็นตัวหนังสือสีเหลืองๆ
ก็ ปรากฏว่า ข้างในใหญ่กว่าที่คิด มีศาลาเป็นหลังๆ มีทางลงไปป่าชายเลน คือร้านมันอยู่ตรงป่าชายเลนเลยว่างั้นเหอะ
และแล้วอาหารปักษ์ใต้แท้ๆก็เริ่มเสิร์ฟ ซึ่งมันก็ อร่อยนะ แต่ว่า เผ็ดเวิลด์คลาสจริงๆด้วยโว้ยยยย กินแล้วอ้าปากไม่หยุึด ขำมาก ไอ้ปลายเผ็ดจนน้ำตาไหล แถมมีช่วงวิกฤติ ข้าวหมด น้ำหมด น้ำแข็งหมดอีก แทบตายกันไปข้า่ง
ปลาอะไรสักอย่าง... (ซ้าย) -- อุปกรณ์ดับเพลิง โอ้เอ๋วร้านป่าหลาย(ขวา)
ดูรูปแล้วคงพอจะเก็ทไอเดีย รูปซ้ายนั่นคือปลาไรสักอย่างจำไม่ได้แล้ว สั่งมาหน้าตาเหมือนปลาทูทอดทั่วไป แต่พอเอาช้อนกดไปปุ๊บ เฮ่ย! ข้างในไม่ใช่เนื้อปลา!!! แต่เป็นไส้รสชาติคล้ายๆห่อหมกแต่มีความเด้งดึ๋งกึ่งๆทอดมันปลากราย อร่อยดี
เอาเปนว่า คอนเซปร้านนี้คือ แสบตั้งแต่เข้าปากยัน...ตรู๊ส -_- คือกินเสร็จนี่มีความวูบวาบๆเหมือนเป็น Radar track ตำแหน่งอาหารตามลำไส้ว่าไปถึังไหนแล้ว ส่วนเช้าวันต่อมานี่ก็... อะนะ แซ่บส์กันไปตามๆกัน (พูดแค่นี้คงพอเข้าใจ 55)
ลืมบอกไป ว่าพอกินหมอมูดงเสร็จนี่ทุกคนรีบมุ่งหน้ากลับไปร้านป่าหลาย (มื้อเย็นเมื่อวาน) เพื่อไปสั่งโอเอ๋วมาดับความเผ็ด กินตอนนี้นี่เหมือนขึ้นสวรรค์จริงๆ
ตกดึกวันนี้ก็เฮฮาปารตี้ในสระน้ำเป็นวันสุดท้ืาย รั่วกันได้เรื่องมากๆ เป็นการปิดท้ายทริปมหัศจรรย์ครั้งนี้ ก่อนจะตื่นมาบินกลับตอนเช้าแล้วรีบไปเรียนต่อตอนบ่าย (ใช้ชีวิตคุ้มค่าจริงๆ)
ทริปนี้เป็นทริปที่สนุกจริงๆนะ ถ้านับว่าทริปอัมพวาเป็นทริปสุดชิล ทริปรั่วๆ และทริปกิน นับทริปภูกระดึงเป็นสุดยอดทริปธรรมชาติชิลๆ บรรยากาศสวยๆ อากาศดีๆ ทริปภูเก็ตคงเป็นอีกทริปนึง ที่มีเสียงหัวเราะไม่หยุด มีของกินอร่อยๆ และมีที่พักระดับสุดยอด (แต่ให้คะแนนหัวเราะทริปนี้มากสุดและ ^^)
ต้องขอบคุณเพื่อนทุักคนที่มีส่วนร่วมในความทรงจำดีๆอีกครั้งหนึ่ง... โดยเฉพาะ...
ปอ (และครอบครัว) - สำหรับที่พัก รถ และ งบประมาณกองกลางก้อนโต ถ้าไม่มีแกเราคงไม่มีปัญญาแร่ดกันได้มันส์ขนาดนี้ โดยไม่ต้องห่วงเรื่องตังค์ แล้วก็คงไม่มีโอกาสไปรั่วในสระน้ำแบบนี้ได้แน่ (ล่าสุดบอกมาอีกว่าจะไปอีกรอบก็ได้ หวังว่าบ้านคงอยู่จนกระทั่งมีนานะ 5555 ถ้ายังไปได้ในช่วงนั้นรับรองไปถล่มอีกครั้งแน่.. สาธุ)
จ๊อก - ไกด์เฉพาะกิจที่สรรหาโปรแกรมเด็ดๆ ร้านอร่อยๆให้
มิก - ขาดคนนี้ไปคงไม่มีเรื่องฮาไปเยอะว่ะ (ถึงแม้มันจะไม่ได้ตั้งใจเลยเฮอะ)
เอก ติ๊ แวว ปอง ปลาย -- ทุกคนเป็นส่วนผสมที่ลงตัวของทริปนี้จริงๆ
ขอบคุณและขอโทษเพื่อนๆอีกหลายคนที่ไม่ได้มาทริปนี้ เำพราะต้องทนให้เราตื๊อ หรือแกล้งยกเรื่องโน่นนี่มากดดันให้มาทริปอยู่ซ้ำๆซากๆ จนไม่รู้จะีมีใครอึดอัดรึเปล่า... หลายคนก็อยากไปแต่ไปไม่ได้จริงๆ ถ้าเราทำอะไรผิดก็ต้องขอโทษมาด้วยน้า ย้ำอีกทีว่าเราไม่ได้โกรธใครเลยที่ไปทริปนี้ไม่ได้อะ จริงๆ ไว้แก้ตัวกันใหม่ทริปเขาใหญ่ มกรานี้เด้อ ^^
ดูสนุกจริงๆครับ อยากไปกินร้านนั้นบ้างจัง