มาต่อกันเล้ย!
----3 Lunch@Senado sq----
หลังจากเช็คอินเรียบร้อยแล้ว ก็ได้เวลาหาข้าวกิน ก็เดินไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึง Senado Square ซึ่งก็เป็นถนนคนเดิน ซึ่งตึกแถวละแวกนั้นเป็นแบบสไตล์ยุโรป น่ารักๆ ส่วนพื้นก็ปูไว้ซะสวยเชียว (ว่าแล้วก็คิดถึงเมืองแถวๆนี้ซึ่งไม่รู้ว่า ต้องการฝึกสติประชาชนหรือไงไม่ทราบ เพราะถ้าเดินไม่มองพื้นอาจประสบอุบัติเหตได้ง่ายๆ)
เดินเข้ามาได้สักพักก็เห็นมีคนอออยู่หน้าร้านบะหมี่ร้านนึง คนต่อหน้าร้านกันเยอะเชียว แน่นอน แสดงว่า(น่าจะ)อร่อย เลยไปต่อคิวมั่ง แป๊บเดียวก็ได้เรียกคิวเข้าไป ร้านนี้มีเมนูภาษาอังกฤษครับพ้ม รอดตัวไป
เดินเข้ามาได้สักพักก็เห็นมีคนอออยู่หน้าร้านบะหมี่ร้านนึง คนต่อหน้าร้านกันเยอะเชียว แน่นอน แสดงว่า(น่าจะ)อร่อย เลยไปต่อคิวมั่ง แป๊บเดียวก็ได้เรียกคิวเข้าไป ร้านนี้มีเมนูภาษาอังกฤษครับพ้ม รอดตัวไป
แน่นอน สิ่งที่จะคาดจากร้านบะหมี่ละแวกนี้ได้ ก็คือเส้นบะหมี่เล็กๆ อร่อยๆ สไตล์ฮ่องกงที่ยาวววววววววมาก จนทำให้การตักแบ่งเป็นไปด้วยความยากลำบาก ส่วนโจ๊กก็นวลเป็นเนื้อเดียวกัน อร่อยดี แต่บะหมี่แห้ง กับบะหมี่ผัดยังไม่ค่อยเวิร์ค (ซึุ่งหลังจากนี้ก็ไม่ได้สั่งพวกบะหมี่แห้ง หรือผัดอีกเลย เพราะทุกๆร้านก็มักจะทำแบบ จืดๆ ไม่ก็ มันๆ มาให้กิน)
กินเสร็จก็เดินรอบๆละแวกร้าน ถ้าอ้อนไปมาเก๊าคงได้มุมถ่ายรูปสวยๆเยอะชัวร์ ^o^
เดินชิลๆสักพักมุ่งไปร้านนมตุ๋นตรงหัวมุมทางเข้า Senado ร้านนี้ไม่มีเมนูอังกฤษ ก็ต้องใช้วิธีใบ้กันไป นมตุ๋นที่นี่มีสองแบบ แบบสีขาว (นมตุ๋น) ร้อนๆ กับแบบสีเหลืองๆเย็นๆ (เข้าใจว่าเป็นไข่แดง) กินแล้วก็... อึ้มมมมม สีขาวกลิ่นมันนมนี่แรงมาก ส่วนสีเหลืองก็อารมณ์คล้ายๆคัสตาร์ด แต่นุ่มกว่า สรุปว่า... เลี่ยน (โดยเฉพาะสีขาว) 55 ถ้าใครจะกินค่อยๆสั่งมาลองเชิงจะดีกว่านะ
กินเสร็จก็เดินรอบๆละแวกร้าน ถ้าอ้อนไปมาเก๊าคงได้มุมถ่ายรูปสวยๆเยอะชัวร์ ^o^
เดินชิลๆสักพักมุ่งไปร้านนมตุ๋นตรงหัวมุมทางเข้า Senado ร้านนี้ไม่มีเมนูอังกฤษ ก็ต้องใช้วิธีใบ้กันไป นมตุ๋นที่นี่มีสองแบบ แบบสีขาว (นมตุ๋น) ร้อนๆ กับแบบสีเหลืองๆเย็นๆ (เข้าใจว่าเป็นไข่แดง) กินแล้วก็... อึ้มมมมม สีขาวกลิ่นมันนมนี่แรงมาก ส่วนสีเหลืองก็อารมณ์คล้ายๆคัสตาร์ด แต่นุ่มกว่า สรุปว่า... เลี่ยน (โดยเฉพาะสีขาว) 55 ถ้าใครจะกินค่อยๆสั่งมาลองเชิงจะดีกว่านะ
---- 4 A Ma Temple ----
หลังจากเลี่ยนมาจากร้านนมตุ๋นก็ได้เวลา move on ไปเที่ยววัดอาม่า ซึ่งมีรถเมล์หลายสายจาำก Senado ไปที่นั่น รถเมล์ที่นี่ไม่มีตังค์ทอน เพราะฉะนั้นก็เตรียมเหรีัยญไว้ให้ดีๆ
นั่งมาไม่นานก็มาถึงวัด เที่ยวเองก็แย่หน่อยตรงที่ไม่มีไกด์มาอธิบายว่าวัดนี้มีความเป็นมายังไง หรือควรไหว้ยังไง แต่เอาเหอะ ก็ ไหว้แบบไทยๆเอาละกัน ธูปที่นี่สุดยอดจริงๆ มีทั้งแบบธรรมดา แบบขด (ที่เขาว่าจุดได้เป็นเดือน!?) และแบบใหญ่กว่าตัวดังที่เห็นในรูป!!! (แต่ไม่เห็นยักจะจุดแฮะ) น่ากลัวจริงๆ แต่ว่า ควันกับกลิ่นไม่ได้ตลบอบอวนเท่าธูปไทย คาดว่ากลิ่นที่นี่คงใส่น้อยกว่า อีกอย่างวัดค่อนข้างมีการถ่ายเทอากาศที่ดีพอควร
เป้าหมายต่อไปของเราก็คือไปหมู่บ้าน Taipa (Taipa Village) ซึ่งเป็นฉากใน Princess Hour ปัญหาก็ํคือตอนไปวัดอาม่า กล้านั่งรถเมล์มาเพราะส่วนมากมันจะสุดสายที่นี่ อีกทั้งบริเวณวัดค่อนข้างจะสะดุดตา แต่ไอ้หมู่บ้านเนี่ยสิ สายรถเมล์จากวัดอาม่ามีแค่สองสายเท่านั้น แถมต้องลงตรงไหนก็ไม่รู้
พอจะเรียกแทกซี่ ก็มีปัญหาอีก เพราะแทกซี่ 5 คน หายากมากๆ (ที่ที่พอจะหาได้ง่ายๆก็มีตามโรงแรมใหญ่ๆ หรือที่ Senado) สรุปว่า หลังจากเสียเวลาไปครึ่งชั่วโมง ก็นั่งรถเมล์กันไป (เพราะรอรถเมล์ตั้งนานแล้วไม่มา เลยจะข้ามไปเรียกแทกซี่อีกฝั่ง ปรากฏว่า พอข้ามปุ๊บ รถเมล์ก็มาพอดี แต่กลับไปขึ้นไม่ทัน ก็เลยต้องรออีกคัน -_-)
แต่แล้วก็เจออีกปัญหา ก็คือว่า แล้วหมู่บ้านมันต้องลงตรงไหน(วะ) รถมันก็แล่นไปเรื่อยๆ ข้ามจากฝั่งมาเก๊าไปฝั่งเกาะไทปา แล้วก็พาวนไปวนมา เข้าถนนนั้นออกถนนนี้ ผ่านดงคอนโดต่างๆ ผ่านถนนเล็กๆที่เป็นวันเวย์ 1 เลน จนกระทั่งเหนแยกหนึ่งซึ่งเหนกลุ่มคนที่เหมือนจะเป็นนักท่องเที่ยวลงกันเยอะ ไอ้เราก็ลงไปด้วย
ตู้ไปรษณีย์แบบปกติ (สังเกตเสาไฟ น่ารักมาก) กับแบบยักษ์ 55
ที่ไหนได้ พอลงรถแล้วทุกคนก็กระจัดกระจาย แล้วนี่มันที่ไหนหว่าเนี่ย!? เอาเข้าจริงๆคือเราไม่ทราบว่าหมู่บ้านไทปาหน้าตาเป็นอย่างไร แล้วที่เราเดินอยู่มันใช่รึเปล่า? 55 แต่ที่แน่ๆคือจะไปพิพิธภัณฑ์บ้านไทปา
อย่างไรก็ตาม ดีที่บริเวณนี้มีป้ายแผนที่เมืองอยู่ (เป็นอีกข้อดีของมาเก๊า เพราะส่วนมากจะมีแผนที่อยู่ทั้งเมือง) ซึ่งปรากฏว่าเรานั่งเลยพิพิธภัณฑ์มาแล้ว (มันน่าจะต้องลงตรงป้ายที่ผ่านช่วงตรอกแคบๆ 1 เลนนั่น) ก็เลยเดินย้อนไปเรื่อยๆ อีกทาง (แล้วลัดเอา) ซึ่งดีที่แถวนี้เป็นแถบที่มีร้านค้า บรรยากาศก็ดี (เสาไฟก็มีกระถางดอกไม้ห้อยอยู่ น่ารักมาก ลองคลิกรูปขยายดู) การเดินเลยเป็นไปอย่างชิลๆ อ้อ ข้อดีอีกอย่างของที่นี่คือ แม้ว่าตอนดูแผนที่ จะเหมือนว่าไกลมาก แต่พอเดินจริงๆมันไม่ค่อยไกลเท่าไหร่... สรุปว่า ถ้าไม่ผิด ไอ้ที่เราเดินมาก็น่าจะเป็นหมู่บ้านไทปาอะนะ 555
คราวหน้า น่าจะเขียนต่อจนออกจากมาเก๊าได้แล้วล่ะ ขอบคุณที่ติดตามครับ ^^
นั่งมาไม่นานก็มาถึงวัด เที่ยวเองก็แย่หน่อยตรงที่ไม่มีไกด์มาอธิบายว่าวัดนี้มีความเป็นมายังไง หรือควรไหว้ยังไง แต่เอาเหอะ ก็ ไหว้แบบไทยๆเอาละกัน ธูปที่นี่สุดยอดจริงๆ มีทั้งแบบธรรมดา แบบขด (ที่เขาว่าจุดได้เป็นเดือน!?) และแบบใหญ่กว่าตัวดังที่เห็นในรูป!!! (แต่ไม่เห็นยักจะจุดแฮะ) น่ากลัวจริงๆ แต่ว่า ควันกับกลิ่นไม่ได้ตลบอบอวนเท่าธูปไทย คาดว่ากลิ่นที่นี่คงใส่น้อยกว่า อีกอย่างวัดค่อนข้างมีการถ่ายเทอากาศที่ดีพอควร
---- 5 Lost in Macau ----
เป้าหมายต่อไปของเราก็คือไปหมู่บ้าน Taipa (Taipa Village) ซึ่งเป็นฉากใน Princess Hour ปัญหาก็ํคือตอนไปวัดอาม่า กล้านั่งรถเมล์มาเพราะส่วนมากมันจะสุดสายที่นี่ อีกทั้งบริเวณวัดค่อนข้างจะสะดุดตา แต่ไอ้หมู่บ้านเนี่ยสิ สายรถเมล์จากวัดอาม่ามีแค่สองสายเท่านั้น แถมต้องลงตรงไหนก็ไม่รู้
พอจะเรียกแทกซี่ ก็มีปัญหาอีก เพราะแทกซี่ 5 คน หายากมากๆ (ที่ที่พอจะหาได้ง่ายๆก็มีตามโรงแรมใหญ่ๆ หรือที่ Senado) สรุปว่า หลังจากเสียเวลาไปครึ่งชั่วโมง ก็นั่งรถเมล์กันไป (เพราะรอรถเมล์ตั้งนานแล้วไม่มา เลยจะข้ามไปเรียกแทกซี่อีกฝั่ง ปรากฏว่า พอข้ามปุ๊บ รถเมล์ก็มาพอดี แต่กลับไปขึ้นไม่ทัน ก็เลยต้องรออีกคัน -_-)
แต่แล้วก็เจออีกปัญหา ก็คือว่า แล้วหมู่บ้านมันต้องลงตรงไหน(วะ) รถมันก็แล่นไปเรื่อยๆ ข้ามจากฝั่งมาเก๊าไปฝั่งเกาะไทปา แล้วก็พาวนไปวนมา เข้าถนนนั้นออกถนนนี้ ผ่านดงคอนโดต่างๆ ผ่านถนนเล็กๆที่เป็นวันเวย์ 1 เลน จนกระทั่งเหนแยกหนึ่งซึ่งเหนกลุ่มคนที่เหมือนจะเป็นนักท่องเที่ยวลงกันเยอะ ไอ้เราก็ลงไปด้วย
ตู้ไปรษณีย์แบบปกติ (สังเกตเสาไฟ น่ารักมาก) กับแบบยักษ์ 55
ที่ไหนได้ พอลงรถแล้วทุกคนก็กระจัดกระจาย แล้วนี่มันที่ไหนหว่าเนี่ย!? เอาเข้าจริงๆคือเราไม่ทราบว่าหมู่บ้านไทปาหน้าตาเป็นอย่างไร แล้วที่เราเดินอยู่มันใช่รึเปล่า? 55 แต่ที่แน่ๆคือจะไปพิพิธภัณฑ์บ้านไทปา
อย่างไรก็ตาม ดีที่บริเวณนี้มีป้ายแผนที่เมืองอยู่ (เป็นอีกข้อดีของมาเก๊า เพราะส่วนมากจะมีแผนที่อยู่ทั้งเมือง) ซึ่งปรากฏว่าเรานั่งเลยพิพิธภัณฑ์มาแล้ว (มันน่าจะต้องลงตรงป้ายที่ผ่านช่วงตรอกแคบๆ 1 เลนนั่น) ก็เลยเดินย้อนไปเรื่อยๆ อีกทาง (แล้วลัดเอา) ซึ่งดีที่แถวนี้เป็นแถบที่มีร้านค้า บรรยากาศก็ดี (เสาไฟก็มีกระถางดอกไม้ห้อยอยู่ น่ารักมาก ลองคลิกรูปขยายดู) การเดินเลยเป็นไปอย่างชิลๆ อ้อ ข้อดีอีกอย่างของที่นี่คือ แม้ว่าตอนดูแผนที่ จะเหมือนว่าไกลมาก แต่พอเดินจริงๆมันไม่ค่อยไกลเท่าไหร่... สรุปว่า ถ้าไม่ผิด ไอ้ที่เราเดินมาก็น่าจะเป็นหมู่บ้านไทปาอะนะ 555
ถนนละแวกนั้น น่ารักมาก แถมมีลานเล็กๆที่ผปค เอาเด็กๆมาเล่น ดีจังเลยย
บะหมี่หูฉลามเหรอ!????
หลังจากเดินมาสักพัก ก็ถึงพิพิธภัณธ์จนได้! โห คือถ้านั่งรถเมล์มายังไงก็คงไม่เห็นน่ะ เพราะทางเข้าจากตรอกเลนเดียวตอนนั้น ต้องเดินขึ้นบันไดไต่เขาขึ้นไป จึงจะถึง (ไม่รู้ว่ามีป้ายรถเมล์ป้ายอื่นรึเปล่า)
บะหมี่หูฉลามเหรอ!????
คราวหน้า น่าจะเขียนต่อจนออกจากมาเก๊าได้แล้วล่ะ ขอบคุณที่ติดตามครับ ^^
ภูเก็ต (Nov 07) 
{J} in Angkor Dec 06 (
{J} Work n' Travel USA 
{J} in UK (
โอ้วววววว
อยากไปว้อย!