พระอาทิตย์ตกที่ผาหล่มสัก
อา... เพิ่งสอบเสร็จ... สุดจะดีใจ เพราะคงเป็นการสอบครั้งสุดท้ายที่ต้องมานั่งหัวหมุน กับวิชาภาคเครื่อง ภาคไฟ ปีหน้ามีแต่เรียน free elec, gen ed กับ approve แล้ว เพราะฉะนั้น สิ้นสุดกันที กับการต้องอ่านหนังสือก่อนสอบสามอาทิตย์
สอบเสร็จปุ๊บ นอนวันเดียวแล้วก็ไปชิลต่อที่ อัมพวา อีกเมื่อวันอาทิตย์-จันทร์ กับเพื่อนๆภาค คราวนี้ไปกันได้ไม่ค่อยเต็มส่วน เพราะว่ามีบางคนติดสอบวันพรุ่งนี้อีก น่าเสียดายจัง แต่ยังไงก็คงมีไป 'ครั้งที่ 4' อีกนั่นแหละ กับทริปกิน-นอน-นวด สบายๆแบบนี้ ไว้เดี๋ยวพออัพบล็อกภูกระดึง - ทรูไลฟ์ etc เสร็จ จะมาอัพบล็อกอัมพวาต่อนะ (คิวยาวเหยียดเลย)
มาสะสางเรื่องที่ยังคั่้งค้างไว้ต่อดีกว่า
ขออนุญาติ วาร์ปมาที่ผาหล่มสัก ไม่พูดมากทำเพลง เพราะไม่รู้จะบรรยายยังไง กับชอตสุดคลาสสิคที่ถ่ายมากันตั้งแต่รุ่นพ่อรุ่นแม่ ซึ่งมาถึงทุกวันนี้ก็ยังคลาสสิคอยู่ดี เพราะมีไ้อ้ต้นสนกับผายื่นๆเนี่ยแหละ
ดูรูปเอาเองละกันนะ
พอพระอาทิตย์ตกเสร็จก็รีบเผ่นกลับที่พักโดยด่วน ซึ่งแทบไม่น่าเชื่อว่า ขามาที่เดินมากว่าสี่ห้าชั่วโมง ขากลับเดินรวดเดียวแบบพักเพียงจุดเดียว รวมเวลาใช้ไปแค่ราวสองชั่วโมงครึ่งเท่านั้น! สองทุ่มครึ่งก็มาถึงศูนย์และ ฟิตกันได้อย่างไม่น่าเชื่อ!! พอมาถึงก็ รีบกินข้าว อาบน้ำ แล้วก็นอนไปแทบจะทันทีที่หัวถึงหมอน

เราประเดิมไปที่น้ำตกวังกวาง ที่ใกล้ศูนย์มากที่สุึด ทันทีที่ไปถึงก็เห็นสภาพน้ำตกที่มีเสียงแหมะๆ (ไม่ใช่ซู่ๆ) เหมือนเสียงคนเปิดก๊อกน้ำ(อ่อนๆ)ทิ้งไว้ ซึ่งสภาพน้ำที่มันตกก็เป็นสายเล็กๆเหมือนเยี่ยวหนูแบบนั้นนั่นแหละ ก็ เอาน่ะ ทำใจละกัน มาช่วงหน้าแล้งนี่หว่า อย่างน้อยก็ไม่มีปลิงวะ

ถึงแม้ว่าบนต้นเมเปิลจะผลัดใบใหม่เป็นสีเขียวแล้ว แต่ว่าที่พื้นก็ยังเต็มไปด้วยใบสีแดง (ส่วนมากจะสามแฉก) ที่เพิ่งจะผลัดตกมาจากต้นเมื่อสัปดาห์ก่อน (เค้าว่ามางั้นนะ) บังเิอิญเหลือบไปเห็นใบเมเปิล 5 แฉกแบบแคนาดาด้วย ดีใจจัง^^ (ที่เห็นในรูปนี่ มันมีแฉกหนึ่งที่พับเข้าอยู่น่ะ หาใบที่ perfect กว่านี้ไม่ค่อยได้และ)
จากนั้นเราก็เดินๆๆๆๆๆๆๆ แวะน้ำตกเพ็ญพบใหม่ ซึ่งก็มีน้ำตกไหลเท่าสายฉี่มดเหมือนกัน แต่ที่นี่ก็สวยไปอีกแบบ ถ้ามีน้ำตกไหลจริงๆคงจะสวยมากอะ ใบเมเปิลแถบนี้บนต้นยังเหลืองๆแดงๆอยู่ สวยดีจัง :)
เมเปิลที่น้ำตกเพ็ญพบใหม่ กับ Background ต้นเมเปิลเหลืองๆ / ลำธารแถวระหว่างเดินไปน้ำตกโผนพบ ใสแจ๋วพอสู้กับจิ่วจ้ายโกวได้
ถัดจากน้ำตกเพ็ญพบใหม่ ก็เป็นน้ำตกโผนพบ ที่ทางเดินเริ่มจะทรหดขึ้นทุกที เดี๋ยวขึ้นเดี๋ยวลง เดี๋ยวหลบไปโน่นนี่ ซึ่งข้างๆทางก็มีลำธารที่ต่อมาจากเพ็ญพบใหม่ขนาบข้างๆ อยู่ในสภาพที่นิ่งๆ แห้่งขอดเป็นช่วงๆ ซึ่งก็สวยไปอีกแบบนะ บางโซนอย่างในรูปนี่ใสปิ๊ง ออกเป็นสีชาๆ น่าจะพอสู้จิ่วจ้ายโกวไหว (สักนิดน่า) เดินไปเดินมา ทางก็เบี่ยงไปอยู่บนทางที่เดิมน่าจะเป็นลำธาร ซึ่งตอนนี้แห้งขอดไปแล้วเหลือแต่พื้นหิน ทำให้สบายมากขึ้น แต่ทางนั้นก็ไปสิ้นสุดตรงผาที่หนึ่ง ตรงนั้นแหละ เป็นน้ำตกโผนพบนั่นเอง เราไม่ได้มองเข้าหาน้ำตก แต่ว่ากำลังมองมุมเดียวกับน้ำที่จะไหลตกจากน้ำตกต่างหาก เท่ห์ซะไม่มี ซึ่งพอมองออกไปข้างหน้าก็จะเห็นทิวต้นไม้สลับสีเขีัยว-เหลือง-แดง เต็มไปหมด เป็นวิวที่โคตรจะสวย ถ่ายยังไงก็เก็บไม่หมดเฟรม ไอ้กี๋ได้เรื่องตั้งกล้องถ่ายรูปเป็นสตูดิโอให้ทุกคนเดี่ยวๆ เพียวๆ คนละรูปสองรูป ช่วยไม่ได้ ก็วิวตรงนี้มันดีนี่นา

Post a Comment