พรุ่งนี้จะสอบและ วันนี้เพิ่งอ่าน (ฮา)

วิชานี้ได้ความรู้ประหลาดๆมาให้เห็นเหมือนกัน (บางอย่างก็ตีความเอาเองอะนะ เช่น)

• คนเราจะรำคาญเสียงความถี่สูงๆมากกว่าความถี่ต่ำๆ (มิน่า นางร้ายถึงต้องเสียงแหลมๆ คนจะไ้ด้เกลียด)
• ผลกระทบจากมลพิษทางเสียง ส่งผลคล้ายๆกินเหล้าเลยแฮะ (ไปผับนี่ทั้งขึ้นทั้งล่องเลยเนอะ 55) เช่น ความดันขึ้นสูง อัตราเต้นหัวใจสูงขึ้น เสียการทรงตัวได้ง่าย มึนงง เวียนหัว คลื่นไส้ อาเจียน สมาธิลดลง ฯลฯ
• เก้าอี้เลคเช่อที่พวกเราใช้กันอยู่ ผิดหลัก ergonomics อย่างแรง
  
• ที่ความถี่ 10-18 Hz จะทำให้เราปวดฉี่มากขึ้น
• เสื้อเอสกิโม เมื่อคำนวณจากค่า clo (หน่วยวัดความอบอุ่นของเสื้อ) จะให้ความอบอุ่นเท่ากับการใส่ Bras and Panties จำนวน 240 ชุด
• กฏหมายกำหนดให้ ห้องส้่วมต้องมีพื้นที่ไม่น้อยกว่า 0.9 ตารางเมตร ต่อ 1 ที่นั่ง (แคบชิบ)
• การวัดอุณหภูมิ core temperature ของร่างกาย จริงๆแล้วต้องวัดที่ทวารหนัก
  
• จำนวนวันสูญเสีย(ของการทำงาน)เทียบเท่าต่อการเกิดอุบัติเหตุ แล้วเกิดการบาดเจ็บทุพพลภาพ มีค่าดังนี้ (มาตรฐานมะกัน)
  
• แขนเกินกว่าครึ่งศอกขึ้นไป 4500 วัน
• นิ้วโป้งต่ำกว่ากลางนิ้วลงไป 300 ระหว่างข้อนิ้วถึงโคนนิ้ว 600 ตั้งแต่โคนถึงปลาย 900
• (ส่วนนิ้วอื่นๆก็มีเหมือนกัน ต่างกันทุกๆนิ้วด้วย แต่จำนวนวันมันน้อยกว่าอะ นิ้วก้อยน้อยสุดเลยมั้ง โคนนิ้วลงไปแค่ 400 วัน เอ๊งง -_-)
• คิดได้ไงวะเนี่ย อ่านแล้วแอบสยองนิดๆ
  

พรุ่งนี้สอบแว้ววว by the way, MERRY X' MAS ทุกคนคร้าบ

คงเป็นครั้งรองสุดท้ายที่จะต้องมานั่งอ่านหนังสือกับวิชาภาคเครื่อง ที่ทำชีวิตมหาลัยตลอดสามปีที่ผ่านมาเข้าสู่วงจรอนาถ (หนึ่งเดือนเล่น หนึ่งเดือนอ่าน) แน่นอนว่าเหลือไฟน่อลอีกครั้ง ยังไงก็ขอให้เทอมนี้เกรดรวมเกินสามได้เฮอะ -_-

ไม่รู้เปนไร ไม่ถูกชะตากับวิชาภาคอื่นจิงๆนะเฟ่ย ไม่ได้อยากจะแอนตี้ แต่หัวกูมันไม่ดีด้านนี้จิงๆนี่หว่า เทอมที่แล้วเป็นเทอมเดียวที่เรียนวิชาภาคแบบ เพียวๆ แน่นอนว่าเกรดทุกคนพุ่งปรู๊ดปร๊าด (ปีหนึ่ง 2.78 ปีสองเฉลี่ยประมาณ 3 เทอมที่แล้วพุ่งพรวดเป็น 3.4 ทันที) ซึ่งกูก็ยังงงๆ ว่าหลักสูตรมันจะเอาวิชาภาคอื่น ที่ดูจะไม่ได้ใช้ในอนาคตเล้ยมาให้เรียนทำไม อย่างไอ้ fluid เนี่ย แมร่งงงง (บ่นไปก็เท่้านั้นแหละ) เหน possiblities ที่จะได้เอาไปใช้ในอนาคตได้น้อยเต็มที

เทอมหน้า (ปีสี่) กะจะลงอะไรที่อยากเรียนและ (ไม่สนเกรดสักเท่าไหร่) เพราะคำนวณดูแล้วยังไง๊ยังไงก็คงไม่ึถึงเกียรตินิยม (ยกเว้นสามเทอมนี้ได้ 3.7 อัพ ทั้งหมด) เอาแค่ไม่หลุด 3 กูก็โอและ

ยิ่งช่วงนี้เป็นช่วงดิ้นเฮือกหาทีื่ฝึกงาน (สำหรับคนอื่นๆ) เลยยิ่งรู้สึกว่า เรียนไปเกรดดีเด่ก็ไมไ่ด้เปนผลอะไรกับการรับเข้างานสักเท่าไหร่หรอก เอาเข้าจริงๆ สำหรับช่วงนี้ วิธีการที่จะ พรีเซ้นตตัวเองตอนสัมภาษณ์ น่าจะพาตัวเองเข้าวินได้ซะมากกว่า

เด๋วไว้สอบเสร็จก่อน จะโทรไปตามเรื่องฝึกงาน (ที่ฝากเรื่องเอาไว้) ว่าตกลงเค้าหางานให้กูทำได้ยัง แหะๆ

ไปๆมาๆ กลายเป็นเพื่อนๆคนอื่นไปอยู่ตจว กันซะเยอะเลยแฮะ ตอนแรกนึกว่าจะอยู่กรุงเทพกันเยอะ ไปๆมาๆ สำหรับกรุงเทพโซนเหนือ ก็เหลือแค่โอม ที่โชคดี(?)ได้งาน Unilever ที่ SCB Park ซะงั้น (ใกล้บ้านกูโคตร) ไอ้ตี๋ ที่จับพลัดจับพลู ทำปูนที่บางซื่อ กับกูที่ทำงานแุถวๆรังสิต

พูดถึงเรื่องฝึกงาน คงไม่พูดถึง P&G ไม่ได้ ซึ่งกูก็ตกรอบตั้งแต่ attitude test ไปซะงั้น (ฮา) ที่ต้องพูดถึงก็คือเรื่อง 'ค่าจ้าง และ ประสบการณ์' ที่เป็นที่กล่าวขวัญกันจริงๆ ตั้งแต่ที่ว่า ใครเข้าไปทำที่นี่ ได้ใช้งานฝึกงานจิงๆแน่ๆ โปรเจคมีมารออยู่แล้ว ทำเสดแล้วเค้าก็เอาไปใช้จิงไม่ทิ้งขว้าง และสิ่งที่ดูจะทำให้ทุกคนสนใจที่สุดก็คงจะเป็น 'เบี้ยเลี้ยง' ที่คำนวณคร่าวๆ ได้ถึงเดือนละ สองหมื่น (ฝึกงานนะเนี่ย)

วันก่อนไอ้เอก (ซึ่งมันติด P&G ด้วยคะแนนเอกฉันท์จากกรรมการสัมภาษณ์ทั้งสามคน) บอกว่าสำหรับเด็ก IE เค้ามี offer ให้ทำ co-op (ฝึกงานหกเดือน ถึงตุลาไปเลย ซึ่งมีหลักสูตรของ IE รองรับให้จบสี่ปีได้เหมือนกัน) กดเครื่องคิดเลขคร่าวๆ ว่าตลอดโปรเจคคงฟันไป แสนสอง + แหงมๆ แหม๊!.. กลิ่นเงินมันโชยวุ้ยยย!!

มีอีกคนที่ต้องพูดถึง คือนางสาวแพรวภัทรา ที่ได้ไปฝึกงานที่ บังกะลอ! ... ฟังอีกครั้ง บังกะลอ ไม่ใช่บังกะโล... สำหรับคนที่ยังไม่รู้ บังกะลอคือเมืองที่เหมือนเปน 'silicon valley' ที่ India นั่นเอง เปนไงล่า เธอโกอินเตอร์จิงๆ ส่วนเบี้ยเลี้ยงก็พอเหมาะพอควรกับการทำงาน 'อินเตอร์' อะนะ ... ไว้ตอนปิดเทอมคงต้องมานั่งดูบล็อกมัน ว่าไปคราวนี้จะมีไรเพี้ยนๆอีกรึเปล่า

...โม้มามาก กลับไปอ่านหนังสือต่อดีกว่า (อย่าเรียกว่าต่อเล้ย เพิ่งจะเริ่มอ่านเนี่ย วันนี้... วุ้ย เบื่อ)

ฉันเพิ่งเข้าใจความรัก ว่าเป็นอย่างไร
ฉันเพิ่งเข้าใจ ความหมายที่มี
เพราะฉันได้ลองเรียนรู้ ว่ามันมีแต่
ความจริงใจ ให้แก่กัน
พึ่งพากัน ด้วยความอุ่นใจ
คอยดูแล และห่วงใย ให้แรงใจ
ยามทุกข์มาเยือน บทเพลงรัก (ฉันมีรัก)
ที่ขับขาน (ที่สดใส)
ช่างอ่อนหวาน (เป็นสุขใจ)
พาให้ฝัน (ทุกสิ่งดูสวยงาม)
และมันก็เป็นนิยาม ให้จดให้จำ ความรัก

หุ้นที่ฉันเคยเรียนรู้ ไม่เป็นอย่างนั้น
หุ้นที่ฉันมอง ตรงข้ามกันไป
เพราะว่าฉันมี หลักทรัพย์ที่มีเพียงแต่
หลอกลวงเรื่อยมา ทำให้เจ็บ จนวันนี้
ไม่เคยหวังดี ไม่เคยเห็นใจ
บทเรียนนี้ (เป็นบทเรียน)
มันปวดร้าว (เครื่องหมาย H)
มันตอกย้ำ (ขึ้น SP)
ให้เจ็บช้ำ (ให้เจ็บและฝังจำ)
และมันก็เป็นนิยาม ให้จดให้จำ หลักทรัพย์

(by Mr. Fusion @ pantip.com)

SET INDEX 19 Dec 06

SET

622.14

-108.41

SET Value (Mil.Baht)

72,131.548

นานๆทีจะมีสาระซะหน่อย... วันแดงเดือดวันนี้นี้ต้องจารึกไว้ในบล็อก ถึงจะไม่ได้เกี่ยวอะไรมากกับชีวิตกูก็เหอะ

ขากลับ นั่งใต้ดิน มองไปที่จอตรงที่เป็นข่าว iTV เห็นเขียนอยุ่ว่า SET index

- 108.22 จุด

ฮะ!????? ตอนแรกนึกว่าดูผิด เลยย้อนไปดูที่ดัชนี้ ... โอ้ววว 622 จุด มันลงมาจิงๆด้วยแฮะ -_-
transection 70000 กว่าล้าน แดงเถือกทั้งกระดาน ติดลบ 460 ตัว เสอมตัว 13 บวกได้ 8 (เก่งจัง)


ก็ เอาเปนว่า ส่วนตัวถึงไม่ค่อยรู้ไรมาก ก็ รู้สึก + กับที่ธปท ออกมาตรการนี้มานะ ถึงแม้จะมี side effect กับตลาดแรงไปหน่อย เพราะว่า ก่อนหน้านี้ เงินบาทมันแข็งค่าผิดปกติจิงๆ โดยเฉพาะสองเดือนที่ผ่านมานี้ (ดูกราฟเอา)


Exchange Rate THB - USD สามเดือนที่ผ่านมา (ต้นปียัง 41 อยู่เล้ย)


(courtesy finance.yahoo.com)

เค้าบอกว่า จากปกติที่มีเงินเข้ามาเก็งกำไรกันสามร้อยล้านดอลต่อเดือน (ถ้าข้อมูลผิดขออภัย) แต่เมื่อสองสัปดาห์ที่ผ่านมานี่แทบจะเข้ามาพันล้านดอลต่อสัปดาห์ คิดเอาเองละกันว่า แบงค์ชาติต้องเอาเงินไปสู้แล้วเท่าไหร่เพื่อไม่ให้บาทแข็งไปมากกว่านี้ (หลายพัน หลายหมื่น หรือเป็นแสนล้าน!?) ซึ่งไอ้มาตรการกันการเก็งกำไรเนี่ย ประเทศอื่นเค้าก็มีกันบ้างอยู่แล้ว แต่บ้านเราไม่มีเลยน่ะ

สู้ต่อไป ไทยแลนด์ -_-

ปกติบล็อกนี้แทบจะไม่เคย(ไม่เคยเลยแหละ)มีเรื่องเศร้าๆ มาให้อ่านกันเลย เฮ่อ ... วันนี้มานั่งอ่านเรื่องเศร้าๆท้ายปีกันดีกว่าครับ

เรื่องมัีนมีอยู่ว่า เมื่อวันก่อนโน้นนน ท่านหญิงโอม (เรียกตามคนอื่นเค้ามั่ง) ได้แจ้งข่าวว่าที่พาราก้อนมีเซลเค้กอยู่ตอนวีคเอนด์ ก็อุตส่าห์ตั้งหน้าตั้งตารอถึงวันศุกร์(เมื่อวาน)ไปซื้อเค้ก (ที่ราคาเหมือนยังไม่ได้ลด) กลับมาที่บ้าน

แต่เนื่องจากมื้อเย็นเมื่อวานมัีนอืดดดดสุดๆ เพราไปซัดโอโตย่าเต็มๆสตีมมา แต่ก็เหมือนมีลางล้ายแล้วแหละ เพราะเสือกไปสั่งชุด 'หมูย่างถ่าน' ที่โปรยคำในเมนูไว้น่ากินมาก ด้วยตำแหน่ง 'เมนูขายดีอันดับหนึ่ง'

สั่งไปสั่งมา สิ่งที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้าคือ หมูสไลด์ไม่บางไม่หนา จำนวน สามชิ้น ที่พอได้ชิมแล้ว รสเหมือน "หมูปิ้งไทย" นั่นเอง -_- (ก็ย่างถ่านเหมือนกันหนิ)

กินแป๊บเดียวก็หมด ฮ่วย เลยสั่ง 'ทอดมันกุ้ง' มากินเล่นเพิ่มแทนซะเลย (กินกับสลัดพร้อมไข่บดมายองเนส กะซอสมะม่วง อร่อยดีง่ะ)

สรุปว่า เมื่อคืนก็ยังไม่ได้กิน เพราะอิ่มประการฉะนี้แหละ

แต่ตกดึก ดันไปแชทกับออฟเอาไว้ มันแหละ จุดประกายความอยากกินกูสุดๆ เนื่องด้วยหนึ่งในบรรดาเค้กที่ซื้อมา มันมีชื่อว่า choclava (แน่น้อน พี่คนขายสุดสวยเชียร์เต็มที่ 'อร่อยนะคะ' ทั้งๆที่ตอนแรกกูมองไปที่ชอคมูสอยู่อย่างเดียว)

(โปรดสังเกตรูปเค้ก ไฮโซนะเฟ่ยยย มี 'ทอง' (เปลว) ด้วย)

พอบอกว่าซื้อ choclava มาเท่านั้นแหละ ไอ้ออฟมันก็กรี๊ดกร๊าดเต็มที่ บอกว่านึกถึงสมัยไปเมกา กินกับไอติม ชอคลาว่าเยิ้มๆร้อนๆ เข้ากันอย่างกะขึ้นสวรรค์ (ลองนึกภาพมันโม้ให้ฟังดิ) แถมอ้อนวอน อยากให้กูส่งเค้กผ่านคอมไปให้มันกินอีก ส่วนคุณพีพีก็ช่วยเสริม บอกให้ราดวานิลลาซอสล่ะ บินได้แน่มึง
ไอ้กูก็ฝันไปไกล ถึงกับแอบเครียดนิดๆ ต้องเอาเค้กนี่ไปเวฟสักกี่วินาทีดีหว่า ภาพเค้กชอคลาว่าจากรายการ cooking showdown (UBC x-zyte) นี่ลอยมาเลย แม่งต้องอร่อยสัดๆแน่


มื้อเช้าวันนี้ผ่านไป โดยยังไม่ได้แตะต้องเค้ก ด้วยเหตุผลว่าตื่นสายอยู่แล้ว ยังไงเด๋วก็ต้องมากินมื้อกลางวัน (วันนี้ชงก๋วยเตี๋ยวเลียงไก่ ไม่ได้กินตั้งนาน คิดถึงโคตร อร่อยแส่ดสสสสส) จบก๋วยเตี๋ยว ก็ถึงคราวเค้กของกูจนได้

... ด้วยความที่กลัวจะดูบ้าเห่อเค้กไปเต็มที่ เลยไม่อ่งไม่อุี่่น ไอตงไอติมช่างแม่ง กินซะอย่างงี่แหละ

เอามีดมา ค่อยๆปาดดดด... เฮ่ย ทำไมมันแข็งๆวะ




...และแล้วกูก็ได้พบกับความจริงที่น่าสะเทือนใจ



แส่ดสสสสสสสสสส แม่ง ชีสเค้กชัดๆ








เศร้าใจมากมาย T_T


ปล. เซ็งจัด เลยซัดมูสไปอีกถ้วยซะเลย แมร่งงงง

ปปล. (แต่มูสอร่อยนะ 55)

เหตุการณ์เกิดขึ้น ขณะนั่งเม้าท์เรื่องสัมภาษณ์ P&G กันอย่างเมามันส์
ใครเป็นใคร ดูกันเอาเอง

วันนี้เห็นคนที่ห้องสมุดคณะเปิดเข้าไปใน wikipedia

เข้าไปดูอะไรรู้มั้ยครับ

จีัฉ่อย!!!



ย้ำอีกที ว่า... จีัฉ่อย!!!


ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ มี จีฉ่อย ใน wikipedia จริงๆ ไม่ทราบว่าใครเป็นคนไปเขียนเอาไว้ ครีเอท รู้ลึก รู้จริง สุดๆ

แถมท้าย ด้วยมิวสิควีดีโอวง OK GO เพลง Here it goes again ซึ่งไปได้ลิงค์มาจากในพันทิพย์ ขอแนะนำว่า ต้องดู!



ครีเอทมาก เห็นแล้วอยากไปวิ่งจัง 55

หลังจากนอนซมไข้ขึ้นจากอาการป่วยแบบเดิมๆ หมายถึง ป่วยเมื่อไหร่ ก็มาแพทเทิร์นเนี้ยะทุกที เจ็บคอ ไข้ขึ้น ไซนัส เมื่อวานก็พอค่อยยังชั่ว ออกไปช่วยงาน 'ไออีสัมพันธ์' ที่สนามจุ๊บซะหน่อย


poster by กี้/ Pop สุดท้ายแล้วของไอ้กี้ได้ไปพิมพ์บนสูจิบัตร ส่วนของกู (และของพี่นุ้ยอีกอัน) พิมพ์เปนโปสเตอร์ติดทั่วตึกสี่ชั้น 4,6 ของภาค โฮ่ๆ

งานนี้จิงๆตอนแรกอยู่ฝ่าย PR ไปช่วยพี่นุ้ยทำโปสเตอร์ ไปๆมาๆก็โดนลากไปทำคัท (ฝีมือไอ้กี้วาด) ที่สุดท้ายกลับไปหลบมุมอยู่ข้างๆซอกทางเข้าห้องน้ำ แถมยังพลิกด้านหลังคัทโชว์อีก (สงสัยกลัวคนไม่เห็นจัด แส่ดสสส จะมีใครเหนมั้ยเนี่ย)



สุดท้าย ก็กลายไปนั่งเปนผีเฝ้าซุ้มกีฬาฮาเฮซะงั้น ซึ่งมีของรางวัลเป็นขนมมากมายอย่างกะจะไปแจกผู้ประสบภัยน้ำท่วม
รวมไปถึงของรางวัลใหญ่ จับฉลากแจกกันฟรีๆทุกครึ่งชั่้วโมง ไม่รู้ใครอุตส่าห์ไปตบมาจากคอนเวิร์สมาได้ ทั้งรองเท้า ทั้งหมวก แจกกันฟรีๆ (แต่ทำไมกูไม่ได้วะ)



ถุงยังชีพ (ขนม), รองเท้าและหมวกเตรียมลุย, และลงทะเบียนผู้ประสบภัย (ลงทะเบียนเล่นเกมส์นั่นแหละ -_-)

พูดมาถึงตรงนี้ ลืมอธิบายไปเสียสนิท ว่างาน 'ไออีสัมพันธ์' ที่่ว่านี่ คืองานกีฬาของวิศวอุตสาหการ (IE) จากหลายๆสถาบัน (เช่น เกษตร มหิดล SIIT พระจอมเกล้า พระนครเหนือ ไรเงี้ยะ) ที่จัดกันทุกปี เพียงแต่ปีนี้แจ๊คพอตมาแตกที่จุฬาเปนเจ้าภาพนั่นเอง ก็เลยวุ่นยุ่งกันทั้งปี 2-4 เตรียมงานกันตั้งนานนน งานออกมา เท่่าที่ดูด้วยสายตา ก็ โอนะ ขำๆ ชิลๆ ไปเรื่อยๆ ล้าลา... ลา... ล้าาาาาาา ลาาาาาาาาา ... +_+



ตอนเย็น ก็มีเลี้ยงฉลองผลาญเงินภาคไปอีก (ไม่เปนไร ภาคเรารวย ฮ่าๆ) เนรมิตรลานเกียร์เป็นลานเบียร์ เอ๊ย ลานโต๊ะจีนความจุกว่าเจ็ดร้อยที่นั่ง ของฟรีอย่างงี้ใครก็มา... มาจนแม่งเกินเลยวุ้ย

สุดท้ายตามมารยาทเจ้าภาพที่ดี สตาฟจุึฬาเลยโดนผลักไสไล่ส่งไปนั่งกินที่สามย่านแทน (...แต่งานนี้เบิกได้โว้ยยย 555) ด้วยความเกรงใจเต็มที่ จึงสั่งเสต๊กมากินเกือบทุกคน รวมไปถึง...ปูผงกะหรี่ ต้มยำรวมมิตร ปลาช่อนแป๊ะซะ แค่นี้เอ๊งงงงงง

ว่าแต่... สั่งเยอะอย่างงี้ จะเบิกได้มั้ยเนี่ย ไอ้วันที่นั่งทำคัทเมื่อศุกร์ที่แล้ว ก็ลากพี่ๆไปกินที่ฟูจิกัน (แน่น้อนนน ขอใบเสร็จไปเบิกงบ แต่งานนี้แอบเกรงใจ เบิกไปฝ่ายละห้าร้อย มีพี่ไปเลี้ยงสองฝ่าย ก็พันนึง เอาวะ ซัดเบนโตะฟูจิไปเตมๆ จ่ายคนละประมาณแปดสิบเองมั้ง) ตอนจะออกจากร้านเหนพี่ๆหน้าซีดเคลียร์บิลกันระวิง ส่วนพวกเราก็ตามมารยาท ขอบคุณ และ บ๊ายบายยยย ชิ่งกลับบ้านโดยพลัน


ปล. ขากลับวันนี้ไปซื้อ H.M. Blues มาฟัง ...กระตุ้นกิเลสอยากได้ลำโพงแมงกระพรุน มาแทนเครื่องเล่นซีดีในห้องอีกแร้วววว ลองเปิดเทียบระหว่างเครื่องที่ห้อง กับสเตอริโอตัวที่เอาไว้ดูหนัง เสีัยงนี่คนละระดับอย่างแรง ใครที่ยังไม่ได้ไปซื้ออัลบั้มนี้ รีบไปซื้อกันมาฟังนะ รายได้ทูลเกล้าฯถวายด้วย (รายละเอียดเพิ่มเติม www.hmblues.net )



ฟังผ่านๆ (เนื่องจากเยอะมาก ตั้งยี่สิบกว่าเพลง) ตอนนี้เพลงที่โดนสุดๆคือ still on my mind ของป้าเจคิ้ม ย้วยได้ใจมากกกกก ส่วน แผ่นดินของเรา ที่ได้เหล่า voice trainer บ้าน AF (ครูกานต์ ครูปุ้ม ครูบี) มาร้อง และได้ออเครสตร้ามาแบ็คอัพอีก ก็ทำออกมาได้ยิ่งใหญ่จนน่าขนลุกจริงๆ โดยเฉพาะเวลาตั้งใจฟังเนื้อร้องจริงๆอีกด้วย

อ้อ ลืมบอกไป มันมีสองเวอร์ชั่นนะ สำหรับ H.M. Blues อันแรกเป้นเวอร์ชั่นอนุรักษ์ (สีำน้ำเงิน) พูดง่ายๆคือ original มีสี่ซีดี ขายสามร้อยกว่าๆ กับอีกเวอร์ชั่น (สีขาว) เป็นเวอร์ชั่นที่มา arrange ใหม่ให้ร่วมสมัยมากขึ้น โดยมีนักร้องที่พวกเรารู้จักกันดีๆหลายๆคนมาช่วยกันร้อง สองซีดี สองร้อยนิดๆ ที่ซื้อมาก็คืออันหลัีง สีขาวเนี่ยแหละ

เหนื่อยแส่ดสสสส กลับการไปกัมพูชามา สี่วัน สามคืน
เพื่อไปดู ' หนึ่งในเจ็ดสิ่งมหัศจรรย์ของโลก '

งานนี้ มีทั้งทึ่ง มีทั้งบ่น (แต่สงสัยบ่นจะเยอะกว่าชัวร์ ก็ชมไม่มันส์นี่นา 55)
เรียกว่า ไปครั้งนี้ ได้เห็นอะไรหลายๆอย่างกลับมากระทุ้งหัวให้คิดได้อีกครั้ง

ไว้มีเวลาเมื่อไหร่จะเข้ามาเขียนละกัน (จะสอบแว้วว)