มีหลายคนบ่นว่า บล็อกกู เนตไม่แรง อย่าเข้า..


อืมม

ถ้าทางจะจิง ใครติดโมเด็มมาเข้าบล็อกนี้คงหมดความพยายามในการโหลดซะ่ก่อน
แต่ถ้าใครคิดว่าเนตแรงจริง ลองไปทดสอบดู Archieve เดือน เมษา่ 48 เอาละกัน แล้วจะสยอง
(ไปอังกฤษ อัพบล็อกวันเว้นวัน ครั้งนึงก็เปนสิบกว่ารูป ทั้งเดือนก็ปาเข้าไป... อะนะ)
ไม่รู้เหมือนกันนะเนี่ยว่า Blogger เค้ามีจำกัดภาพที่อัพโหลดไว้รึเปล่า นี่อัพเข้าไปจะถึงพันรูปแล้วยังก็ไม่รู้ 55
มีช่วงนึง (อัมพวา) ที่ไปใช้ flickr ปรากฏอัพไปอัพมา เวง แม่งจำกัดอยู่แค่ 200 รูป (สำหรับแบบฟรี)

แต่เวลาไปอัพบนโฮสต์จำพวกนี้ (flickr, youtube) ที่อัพกันเป็น community ให้คนมาดูรูปด้วยกันได้ ก็มีเรื่องให้ปลื้มมม เหมือนกัน

ไม่น่าเชื่อก็ต้องเชื่อ ใน flickr มี ฝรั่ง เข้ามา comment/ add favourites รูปที่กูถ่ายด้วยนะเฟ่ย 55 (ตั้งภาพนึง ทำเปนดีใจ ทุ้ยยย)

ส่วน You tube นี่ยิ่งกว่า
คลิปบางอัน มีคนเข้ามาดูวีดีโอบางอันตั้ง 400กว่า Hits แหนะ โอ้ววว!!! (คลิป H.R.U. กะ ปาล์มมี่ @ melody of life)
รวมไปถึงการมี comment, ให้ rating ประปราย (ซึ่งไม่รู้ให้ตามเนื้อหา content ของ clip หรือให้คุณภาพการถ่ายซึ่ง.. ห่วยแตก กันแน่ หุหุ)

แต่ที่เป็นอันงงที่สุดคือ มีคนเข้ามา subscribe channel ของกูใน youtube ซะด้วยซิเนี่ย (คือการเข้ามาสมัครเกาะติดการโพสต์วีดีโอของกูน่ะ) แอบปลื้มเหมือนกันนะเนี่ย (กะแอบเกรงใจที่จะบอกเค้าว่า ช่วงนี้กูคงไม่ค่อยได้ออกไปดูดนตรีอะไรเท่าไหร่และ ใกล้ฤดูเนิร์ดเข้ามาทุกที)

ถือว่าเป็นน้ำจิ้มเล็กน้อยในชีิวิตละำักัน ความจริงไอ้เรื่องพวกนี้ก็เป็นเรื่องแสนจะธรรมดา มีคลิป มีรูปอีกเป็นล้าน (ที่ไม่ใช่รูปหรือคลิปโป๊) ที่มีคนดูเป็นแสนๆ ถึงแม้คลิปทั้งหลาย (กระทั่งบล็อกนี้) จะไม่ได้หวังให้คนเข้ามาดู แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้หรอกว่า การเห็นยอดคนที่เข้ามาดู เข้ามา comment ให้ rating กระทั่ง subscribe พวกนี้ (รวมถึงบล็อกนี้ด้วยนา) ก็เป็นกำลังใจให้ยังอัพบล็อก นั่งตัดต่อวีดีโอมาโพสต์ให้พวกท่านทั้งหลายที่หลงเข้ามาดู ได้มีอะไรผ่านๆตาไปซะหน่อย ถือเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆ ที่เป็นแรงหนุนให้บล็อกนี้อยู่รอดมาได้ถึงสองปีกว่าและ ^^

ตบท้าย แถมคลิปวีดีโอน่ารักๆ จาก Youtube ให้ดูละกัน การันตีด้วยยอดการโหลดดูมากกว่า 2 ล้านครั้ง กับน้องหมาที่อยากจะอุ้มจากจอคอมออกมาเลี้ยง

กลับมาเป็นบล็อกดนตรีอีกครั้งนึง!!!

ความจริงอาทิตย์ที่แล้วไปแฟตเฟส แต่ก็... เน้นชอปตามเคย ไม่ค่อยได้ดูอะไรเท่าไหร่ แต่ปีนี้ชอบสถานที่สุดและ กว้างขวางไม่แออัด เย็นสบาย ที่สำคัญคือไม่เหม็นบุหรี่ ปีหน้าจัดแบบนี้อีกก็ดีนะ :)

ไม่รู้ช่วงนี้เป็นไร ทำไมมันมีกิจกรรมดนตรีดีๆให้ดูตลอดเลยหว่า ล่าสุดก็งาน Bangkok City Music Festival 2006 จัดที่สวนเบญจสิริ (ข้าง Emporium) วันที่ 18-19 ที่ผ่านมา โดยมี KPN เป็นโต้โผใหญ่ในการจัดครั้งนี้

หลายๆคนไม่รุ้หรอกว่ามีงานนี้ เพราะว่าแทบจะไมไ่ด้โปรโหมตเล้ย แต่งานนี้ ขอบอกว่า ศิลปินที่เข้าร่วมนับว่าน่าดูสุดๆ วันเสาร์ที่ไม่ได้ไปดูก็รู้สึกจะเน้นทาร์เกตไปที่กลุ่มผู้ใหญ่ มีประมาณว่า แพท กบ (ทั้งกบทรงสิทธิ์และกบเสาวนิตย์) ปนัดดา นัท มีเรีย ออฟ ปองศักดิ์ ไปจนถึงรุ่นเดอะอย่าง ปั่น ตุ๊ก วิยดา นันธิดา มาลีวันย์ ชรัส เฟื่องอารมย์ ประมาณนี้

ส่วนวันอาทิตย์ที่ไป... เด๋วจะทยอยเล่า... ใจเยนๆ

วันนี้เหล่าสหายร่วมก๊วนมีไอ้บิล คาน จ๋วง มั่ม ... ไปถึงก็ประมาณทุ่มนึงและ ตอนแรกเค้าจะเปิดให้คนที่มีบัตร (ซึ่งขอฟรีก่อนหน้าวันงานสักสองวัน แต่ตอนนี้หมดแล้ว) เข้าไปในงาน จับจองที่นั่งกันก่อน ส่วนพวกที่เลทๆไม่มีบัตรอย่างพวกกรู ก็ต้องหาที่เอาเอง สุดท้ายก็ได้นั่งไกลๆ ด้านข้างๆ เอาก็เอาวะ มาแล้วนี่นา -_-



สองวงแรกผ่านไปแบบผ่านๆไป ตั้งแต่สินเจริญบราเธอร์ ..ก็โอนะ แต่ไม่ใช่แนวว่ะ แล้วก็ ดัง พันกร ที่ไม่รู้หลงมาลงในงานนี้ได้ยังไง เสียงก็ห่วยลงโคตรเยอะ จำได้ว่าแต่ก่อนมันเคยร้องเพลงเพราะนี่หว่า มาคราวนี้แม่ง เสียงเป็ดๆแหลมๆ ร้องก็หลงๆ แหกปากอย่างกะดูอะคาเดมี่ปีสามอย่างงั้น (สงสัยกินฮอร์โมนมากไปป่าวหว่า)

ในที่สุดก็ผ่านพ้นไปได้สักที วงต่อมาก็คือ H.R.U. ที่ก็เล่นได้มาตรฐานเช่นเดิม แต่แล้วความซวยก็บังเกิดขึ้น เมื่อฝนตกลงมาซู่่่ใหญ่ -_- แทบจะวิ่งเผ่นกันไม่ทัน ดีที่รีบเผ่นแต่เนิ่นๆไปอยู่ใต้ร่มตรงข้างๆเวที พอฝนซาพวกกรูก็เห็นมีคนเอาเสื่อพลาสติกของโนเกีย (ซึ่งปูไว้ทั่วๆงาน แต่ตอนไปถึงมันก็โดนจองที่ไปหมดแล้วไง) มาวางทิ้งไว้ข้างๆร่ม ประมาณว่าได้ร่มแล้วกูขี้เกียจเอาเสื่อคลุมหัวว่างั้นเหอะ

ก็นั่นแหละ พอซาเม็ดปุ๊บ ไอ้มั่มก็รีบไปคว้าเสื่้อมาเลย แล้วก็ไปปูที่นั่งด้านหน้าข้างโซนเก้าอี้อย่างเรียบร้อย ได้ทำเลเหมาะเจาะสุดๆ ต้องขอบคุณที่ฝนตก เพราะช่วยเคลียร์ที่ให้ได้มานั่งข้างหน้าจนได้

ความจริงคนก็ไม่ได้หนีไปไหนเยอะนะ น่าซึ้งใจแทนทีมงานที่จัดงาน อาจจะเป็นเพราะว่างานนี้ไม่ไ้ด้โปรโหมต ดังนั้นคนดูส่วนมาก (ถ้าไม่หลงเข้ามาดู) ก็ตั้งใจจะมาดูกันจริงๆอยู่แล้ว พอฝนหยุด คนก็กลับมาพรึ่บพรับเหมือนเดิม

แล้วก็ถึงคิววงต่อไปกับ ETC ที่เพิ่งย้ายมาอยู่ค่าย KPN ขอบอกว่าเสียงแม่งดีโคตรรรรรรรร อัลบั้มนี้รู้สึกว่าจะพัฒนาจากอัลบั้มที่แล้ว (ซึ่งก็เพราะ) ไปเยอะมากๆ ลองดูคลิปวีดีโอละกัน เป็นเพลงใหม่ในอัลบั้มใหม่ที่จะวางแผงต้นปีหน้าสองเพลง แล้วก็มีอีกเพลงของ T-SQUARE มาเล่น เจ๋งโคตรๆๆๆๆ ...



ความจริงมีอีกเพลงใหม่ที่เล่นในงานนี้เหมือนกัน แต่พอดีไม่ได้ถ่ายวีีดีโอมา ก็ขออภัยมาด้วย ณ ที่นี้ละกัน แต่เอาเปนว่า...วางแผงเมื่อไหร่กูซื้อชัวร์



ต่อจาก ETC ก็ถึงคิวของมือเก๋ารุ่นเดอะ กับวง Infinity รวมปรมาจารย์ Jazz ไว้หลายคนเลย รวมไปถึง Koh Mr. Saxman ที่ถือว่าเป็น 'น้องใหม่' ในวง 55

งานนี้ก็มี Solo session โชว์พาวกันกระจุยกระจาย ที่ได้ใจมากคือมือกลอง มีคลิปวีดีโอ ลองไปดูเอาเอง สุดยอดสัดๆ ส่วนเพลงแจ๊สอื่นๆที่เล่น เป็นเพลงของวงที่แต่งกันเองหมดเลย (เจ๋งแส่ดส) ซึ่งก็ตบท้ายไปด้วยเพลง Medley HM Blues (เพลงพระราชนิพนธ์) ซึ่งเอามา Arrange ได้สุดยอดโคตรๆ คลิปนี้ก็... ไม่น่าพลาดที่จะดูเหมือนกัน



ต่อกันด้วย Koh Mr. Saxman (ที่ได้เปรียบสุดๆเพราะเล่นสองวง นานกว่าใครเค้าเลยแฮะ) ที่มาเล่นทั้งเพลงตัวเอง และเพลงดังฮิตระเบิดที่ feat. กับ Jennifer Kim อย่าง ' คิดถึงเธอทุกทีที่อยู่คนเดียว' ก่อนจะปล่อยเวทีให้เจ๊คิ้ม ปล่อยแก่ ขอบอกว่าสุดยอดโคตรๆ เจ๊แกปล่อยมุขเรื่องผัวๆได้ฮาจัดจนกาละแมร์เทียบไม่ติด มีแถมเพลง 'คนใจง่าย' ไว้ด้วยอีกแหนะ อยากรู้ว่าฮาขนาดไหนก็ดูคลิปเอาละกัน





ยิ่งตกดึกคนดูยิ่งคึก งานนี้รู้สึกดีจัง อย่างที่ว่าทุกคนตั้งใจมาดู โบกไม้โบกมือ ตบมือโดยไม่ต้องรอให้นักร้องช่วยเลยด้วยซ้ำในบางช่วง แต่มีอย่างนึงที่ทำไม่ได้คือ ..' ยืน ' นั่นเอง (ฮา) ... ก็มันแฉะนี่หว่า แถมทุกคนนี่นั่งเสื่อปิกนิกกันเต็มที่



และแล้วก็ถึงคิวสามหนุ่มทรีโอเฉพาะิกิจ นภ พรชำนิ, B Crescendo, เบน ชลาทิต ....แน่นอนว่าเรียกเสียงกรี๊ดได้ดีเหมือนเดิม แถมวันนี้ได้วง (อ่า จำชื่อไม่ได้ง่ะ) ซึ่งเล่นสไตล์ Funk คล่องมาก เลยทำให้หลายๆเพลง ได้อารมณ์คึกคักไปอีกแบบ เรื่องเสียงนี่แน่นอนว่าไม่มีผิดหวังอยุ่แล้ว หนุกโคตรๆ
มีความรู้สึกว่าเดี๋ยวนีั้ B เสียงดีขึ้น (ขนาดวันที่เล่นนั่นป่วยอยู่นะเนี่ย) ส่วนเบนก็... มือแอบแต๋วนิดๆ แต่เอาเฮอะ ดูเพลินสุดๆ



กว่าสามคนนี้จะเล่นจบก็ปาเข้าไปเที่ยงคืนกว่าแล้ว ความจริงยังมี Moderndog ต่ออีก แต่ว่า ไม่ไหวแล้วว่ะ เด๋วตื่นไม่ไหว เลยกลับไปก่อน ... แค่นี้ก็ดูมาราธอนตั้งห้าชั่วโมงกว่าแร้ววว -_-

เป็นอีกเทศกา่ลดนตรีที่ดีโคตรๆ ขอตบมือและเป็นกำลังใจให้กับทีมงานทุกคน ที่จัดงานดีๆแบบนี้ให้ดูกันอย่างฟรีๆ หวังว่าปีหน้าจะมีอีกนะ ไว้จะตามมาอีก ^^

ให้เวลามองรูปข้างล่าง 10 วินาที แล้วค่อย scroll ลงไปดูเฉลยข้างล่าง

ไอ้รูปประหลาดนี่ที่เห็น มันคืออะไร?



10.. ตอม่อรถไฟฟ้าที่สร้างไม่เสร็จ?
9... อนุสรณ์สถานที่เปิดขวด?
8... สิ่งก่อสร้างบนดาวอังคาร?
7... หรือจะเปนอย่างอื่น???
6...
5...
4...
3...
2...
1...

อะ ให้ดูอีกสักรูป



ยิ่งงงล่ะเซ่!!!!

อะๆ

เฉลยก็ได้

มันคือ

'Falkirk Wheel' ที่ Falkirk, Scotland

(เห็นฟ้าใสๆ หญ้าเขียวๆสวยๆแบบนี้ Scotland จริงจริ๊งงง... ไม่เชื่อลองย้อนไปดูบล็อกตอนไปเที่ยวสกอตแลนด์ดูละกัน)
แปลอย่างขำๆ มันคือ 'ลิฟท์เรือ แบบหมุน' อันแรกของโลก!!
งง???
นึกถึงคลองสุเอช ที่ให้เรือขึ้นลงไปตามคลองระดับต่างๆได้

แต่แทนที่จะต้องสูบน้ำเข้าออก กั้นเป็นขั้นๆ โน้วววววว เพื่อดีไซน์อันแปลกประหลาด และความหรูเริ่ดให้สมกับสกอตแลนด์ซะหน่อย ก็เลยทำเป็นชิงช้าสวรรค์ยักษ์สำหรับเรือแทนซะเลย ซึ่งส่งเรือขึ้นไปบนคลองด้านบนที่อยู่ต่างระดับประมาณ 24 m หรือประมาณตึก 8 ชั้น



แมร่งง... เป็นการออกแบบที่โคตรจะฉลาด ใช้หลักการของอาคีมีดีสมาประยุกต์ใช้ เพราะคลองสองข้างของ wheel นี้ เวลาเรือเข้าไป น้ำก็จะไหลออกเป็นน้ำหนักเท่ากับน้ำหนักของเรือ ดังนั้น คลองทั้งสองข้างของแขนใน wheel ก็จะมีน้ำหนักที่สมดุลกัน ผลก็คือ... ประหยัดพลังงานโคตรๆ เพราะถึงแม้คลองหมุนได้จะหนักรวมกันถึง 600 ตัน แต่กลับใช้พลังงาน 22.5 kW โดยใช้เวลาแค่ 4 นาที ...คำนวณไปมาก็หารเหลือ 1.5 kWh ซึ่งเป็นอัตราพอๆกับการต้มน้ำ 8 กาเท่านั้นเอง!!! ไม่น่าเชื่อก็ต้องเชื่อ ทั้งสวย ทั้งใช้งานได้ดี แถมยังประหยัดพลังงานอย่างไม่น่าเชื่ออีก ... นับถือว่ะ

ใครอยากอ่านรายละเอียดเพิ่มเติมก็ลองเข้าไปที่ http://en.wikipedia.org/wiki/Falkirk_wheel เอาเองละกัน

เพิ่มเกร็ดนิดหน่อย... คือ.. ไอ้ falkirk wheel เนี่ย เปนmillenium project ของทาง UK ซึ่งถ้าจำไม่ผิดช่วงนั้นก็มีโปรเจคเจ๋งๆออกมาตั้งแต่ London Eye, Millenium Bridge แล้วไอ้นี่ก็เป็นอีกส่วนนึง ซึ่งจิงๆไม่ต้องสร้างก็ได้เฮอะ ไอ้ตอนที่จำเป็นสร้างนั่นมันตั้งแต่ประมาณปี 1930 (ตอนนั้นออกแบบมาเป็นคลองกั้นเป็นบล็อกๆแบบสุเอซนั่นแหละ แต่โครงการพับไป) พอถึงปีสองพัน เงินเหลือจัด ก็เลยมานั่งคิดเล่นว่าจะทำอะไรดีมั้ง... ประมาณว่า สร้างมาอวดสวย โชว์เปนสถานที่ท่องเที่ยวเล่นๆซะงั้น (มันรวยยย ปล่อยมันไป).. T_T

่ขนาดมันทำเล่นๆ ยังเล่นเอาเจ๋งขนาดนี้เลยนะเนี่ย ว่าแล้วก็เศร้า นึกถึงไทยแลนด์ เมื่อไหร่จะได้อย่างงี้บ้างวะ



อย่างกะเข้า time machine เลยแฮะ



สุดยอดว่ะ อยากไป Scotland อีกจังเลยยยยย ^^

หมายเหตุ : บล็อกนี้เน้นรูปคนเป็นหลัก หากจะต้องการอ่านรีวิวอัมพวาและรูปของกินอย่างละเอียด กลับไปอ่านที่บล็อกเก่าได้ (ดูลิงค์ืที่ด้านขวามือครับ)

ติดใจจนต้องกลับไปอีก... ที่อัมพวา

คราวนี้ได้เพื่อนๆไออียกขโยงไปถล่มกัน 14 คน จากกลุ่ม 18 คน นับเป็นสิ่งมหัศจรรย์สำหรับ 'อดีตล่มแมน' ผู้นี้เชียวนัก ดีใจแทบร้องไห้ ทริปกูไม่ล่มแล้วโว้ยยยยยยย

มาเยอะอย่างงี้ เลยเหมาบ้านเรือนแพของป้าหน่อยทั้งสี่ห้องเรียบ จะได้โวยวายได้เต็มที่ ทั้งบ้านเปนของพวกกูโว้ย !

ออกเดินทางกันด้วยรถตู้จากอนุเสาวรีย์ คราวนี้ขึ้นอีกวิน แพงกว่าสิบบาทเปน 70 ต่อคน แต่รถใหม่กว่าเยอะ ยอมครับยอม นั่งไปชั่วโมงครึ่งก็ถึงที่หมาย



โปรดสังเกตแว่นไอ้ตี๋ : เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าแม่งบ้ากล้อง แต่ใครสักคนเฮอะ ช่วยไปอยู่กับมันตอนตัดสินใจเลือกซื้อแว่นได้มะ เหนแล้วกลุ้ม -_-



เข้าไปวางของแล้วก็เริ่มการกินและชอปมาราธอนตอนเที่ยงครึ่ง คราวนี้ไปกันสิบสี่คน เลยแชร์ของกินได้ตรึม

ความฮามีมาเป็นระยะๆ เมื่อคุณปองเธอเดินชิลๆอยู่ดีๆ ...'แพร่ด' ! น่านนน เหยียบไปเต็มๆ สดๆ ใหม่ๆ ซอฟท์ๆ กำลังได้ที่ จะเป็นอะไรไปไม่ได้นอกจาก ... (เปนที่รู้กันละกันนะ) คนตรงนั้นมองกันหมด -_-

กลับมาบ้านความเฮี้ยนยังคงหลอนอยู่ ดูรูปเอาละกัน (ทำกันไปได้) แปลสภาพบ้านกลายเป็นโฟโต้มีซะงั้น

กลุ่มนี้แม่ง... บ้ากล้องกันทั้งกลุ่ม ดีจริง (ฮา)




นั่งพักให้พอย่อยไปได้(นิดนึง) ก็ได้เวลาออกเดินต่อ แน่นอน มันต้องมีชอตบังคับตามทางเดิน เพียงแต่คราวนี้มันมากันเป็นขโยง (ลืมชอตกระโดดได้ไงวะ พลาดๆ)




แล้วก็ไปที่บ้านนกกะลา(เหมือนเดิม) เสียดายที่พี่ออฟไม่อยู่ ไปทอดกฐินซะงั้น ไม่งั้นคงได้นั่งคุยเล่นที่ล็อบบี้รีสอร์ทแกอีกสักพัก



สุดท้ายก็ไปนั่งชิลเล่นที่บ้านนกมะพร้าว ก่อนที่จะซื้อคอปเต้อไม่ไผ่อันละสิบก ลับไปหมุนเล่นต่อสองสามอัน


ป้ายที่บ้านแถวนั้น แอบอินเทรนด์... กะภาพคู่เหมือน กระรอกน้อยไออี VS กระรอกน้อยอัมพวา

ขากลับแวะเจอคุณลุงเจ้าของไอ้ดุ๊กดิ๊ก ตอนนี้มันได้ชื่อใหม่และว่าชื่อ คุ้กกี้
แล้วก็เอาภาพตอนไปเที่ยวครั้งที่แล้วให้คุณลุง ดีใจจังที่คุณลุงยังจำได้ ถามถึงปิ จ๋วง แมซด้วยนะ

ส่วนไอ้คุ้กกี้ วันนี้ดูไม่ค่อยไฮเปอร์เท่าไหร่ อาจจะยังตื่นๆคนอยุ่ (แหงล่ะ ไปมุงกันตั้งสิบสี่คน) แต่ยังน่าร้ากกกเหมือนเดิมมม

จนกระทั่งสี่โมงครึ่ง การกินก็ยังดำเนินต่อไป... แวะร้านสมาน ตอนนี้กาแฟขึ้นราคาเป็น 15 แล้ว (แต่เปลี่ยนแก้วด้วย ใหญ่ขึ้น) ก่อนจะวกไปที่กาญจนาพานิช วันนี้แอบเปิดร้านช้าเลยต้องมากินตอนนี้เลย (อิ่มสุดๆแต่ก็ยังกินกันได้ เก่งกันจริง)

กินเสร็จก็พัำกท้องซะหน่อย ไปนั่งชิลเล่นที่โป๊ะของบ้าน มีหลานๆลุงเจ้าของบ้านเล่นน้ำกันอยู่



มื้อเย็นก็เช่นเดิม กินแหลก ก่อนจะขึ้นไปนั่งชิลที่ ธารามาตย์ (...คิดไปคิดมา ไม่ได้นั่งชิลหรอก เอะอะโวยวายซะมากกว่า แหะๆ) ดีใจจังที่พี่เค้าพยายามให้ที่นั่งส่วนนี้เปนโซน private (จะไม่ไพรเวทก็เพราะเอามาลงบล็อกนี้โปรโหมตแหละมั้ง) ข้อดีอีกอย่างของอัมพวาคือ ไม่มีน้ำขัง ดังนั้น ที่นี่จึงไม่มียุง เพราะงั้นนั่งที่ terrace ข้างนอกกลางคืนอย่างงี้ ก็ไม่มียุงสักตัวมากวนใจ



คุยกะพี่ก็ได้ความมาว่าที่นี่เค้ารับจัดปาร์ตี้ด้วยยย เพราะงั้น เจอกันคราวหน้า ไม่พลาดคอกเทลปาร์ตี้ที่ terrace ร้านพี่แน่ครับ ^^ (ถ้าไม่แพงไปนะ)

และแล้วก็ได้เวลานั่งเรือชมหิ่งห้อย ไอ้เราก็ไม่ได้อยากจะลงหรอกแต่เพื่อนมันอยากลง เปนไงล่ะ... ตื่นเต้นอยู่สิบห้านาทีแรก ส่วนอีกชั่วโมงกว่าๆที่เหลือก็นั่งเบื่อกินลมไปเรื่อยๆ กูบอกแล้วว่าน่าเบื่อออ สุดท้ายก็โชว์ความแก่เต็มที งัดเกมสมัยประถมมาเล่น ตั้งแต่ 5..10..15...20 และตบแปะแบบต่างๆ ...รวมไปถึง... ผู้ใหญ่ลี



(และนี่คือหลักฐานแสดงระดับความคิดความอ่านของนิสิตวิศวะปีสาม... ไม่ได้โตขึ้นตามอายุเล้ยย -_- กูละกลุ้ม)


กลับมาก็ได้เวลาออกหากินอีกรอบ ไปที่ร้านกาญจนาพานิช (ร้านหนมปังน้ำแดง) ถามไปถามมาก็ได้ความว่า ร้านยังไม่ปิดตราบใดที่เราไปนั่งร้านเค้า (อ่าว อย่างงี้ก็ได้เดะเพ่) ก็ซัด มะละกอน้ำแดง ไป... เช้ดเข้ อร่อยโคตรรรรร คราวที่แล้วไม่ได้มากิน คือน้ำแดงพี่แกเค้าบีบมะนาวไปด้วย หอม หวาน เปรี้ยว ชื่นใจสุดๆ

กินของหวานไม่พอ ยังชวนตั้มซัดว้อดก้ากันคนละชอต (ที่นี่ขายผสม 50 เพียว 70 และ 'ทิ้งดิ่ง' 120)
พอแววมา ก็โดนกล่อมให้ซัดไปอีกชอต (คราวนี้เป็นวอตราสเบอรี่เพียว... อร่อยดีว่ะ)

กินเสร็จก็เดินข้ามฝั่งไป ตอนแรกตั้งใจจะไปร้องเกะ แต่เปลี่ยนใจไม่ร้องและ มีไอ้ตี๋เปนมือกีต้าร์ทั้งคน เด๋วกลับไปร้องกันที่บ้านก็ได้... ก็เดินขึ้นสะพานกลับไป ... แต่แล้วทั้งคณะก็หยุดชะงัก เมื่อมองกลับลงไปข้างล่าง... ที่ร้านหนมปังน้ำแดงเมื่อเกี้ยะ

สิ่งแรกที่กูเหนคือ พี่ๆที่ร้านกำลังยืนหัวเราะพวกเรากันทุกคน พร้อมๆไปกับการที่สายตาพวกเรากวาดไปอีกนิด ปรับโฟกัสหน่อย... เฮ่ย!!! ไหงเสื้อพี่ผู้ชายที่ร้าน... สกรีนว่า 'อะไรๆก็ กรู' เหมือนของตั้มเลยวะ... และเสื้อตั้ม... เย้ยยยย กลายเป็นเสื้อของพี่ผู้ชายคนนั้นซะได้

เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

ไม่เหนกับตาก็ไม่เชื่อ... -*- นี่เป็นเพราะที่ไปท้าดวลวอดก้าไว้ป่าวเนี่ยฟะ....

หมดเรื่องนี้ยังมีเรื่องรั่วต่อไม่หยุดยัง ตอนนั้นก็เหมือนพวกเราไปยืนล้อแซวไปมากะพี่ๆที่ร้านกันเต็มที่ โอมไปเล่นกับตู้จดหมายที่ร้าน ไปเล่นกะกะลังมังครอบตู้มัน -_- จนพี่เค้าถามว่ามาจากไหน ... ไอ้พวกเราก็ซื่้ออะนะ จริงใจเต็มที่ ตอบไปเต็มคำว่ามาจากจุลา (เสียชื่อสถาบันหมด ไม่้ไหวจริง) ก็รั่วต่อไปเรื่อยๆ จนกระทั่งมีตอนหนึ่ง กูพูดขำๆขึ้นมาว่าว่าน่าจะทำโปรเจคเครื่องไสน้ำแข็งให้พี่เค้านะ ... ไม่รู้ว่าฟ้าได้ยินว่าอะไร แต่รู้ตัวอีกทีฟ้ากระโจนไปที่ตู้จดหมาย แง้มฝากะละมังที่ครอบไว้แล้วเขย่งมองลงไปในตู้

'เฮ้ย เปนเครื่องทำน้ำแข็งจิงดิ'

'ม่ายช่ายว้อยยยยยยยยยยยยยย'

(ฮา่กันลั่นร้าน)


โอมกะตู้จดหมายที่ขนาดก็ไม่ได้ใหญ่กว่ากันเท่าไหร่เลย(มั้งนะ)

... หลังจากรั่วกันมาพอแล้วก็ได้เวลากลับบ้าน ผัดเปลี่ยนกันอาบน้ำที่เย็นยะเยือก นั่งดูมังกรหยก(รึเปล่าวะ) เล่นไพ่ป้อก (กูเปนเจ้า กินรวบ วะฮะฮ่า.. เสียดายมันเล่นตาละห้าบาท -_-) ไปนั่งร้องเพลงจิบเบียร์กันที่โป๊ะ

เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าตอนกลางคืนนี่หนาวโคตรรรร ไปที่โป๊ะนี่ต้องเอาผ้าห่มไปคลุมเลย ขนาดตอนนั่งในห้องนั่งเล่นที่บ้านซึ่งไม่มีแอร์ ยังเย็นอย่างกะเปิดแอร์เลย

พักที่นี่ก็สบายอย่าง อยากได้อะไรสั่งป้าแกได้หมด สั่งเบียร์ก็เอาเบียร์มาให้ สั่งมาม่าก็เตรียมมาม่ามาให้ พร้อมชาม ช้อน เสร็จสรรพ (กระติำกน้ำร้อนและกาแฟมีให้อยู่แล้ว) แถมที่น่ารักคือ กินเท่าไหร่ก็จ่ายเท่านั้น เหลือป้าแกก็ไม่คิด ดีจังงง



และแล้วก้มาจุ้มปุ้กอยู่กับเกม magic quest ของกี้จนถึงเช้า (แทบไมไ่ด้นอนตามเคย)
ขำไอ้ปองที่หลับแล้วขดตัวอยู่ในผ้าห่มนวมเปนดักแด้ดุ้กดิ้ก ถ้ามองปราดเข้าไปในห้องนอน แทบจะแยกกองผ้าห่มกับขดดักแด้ตัวมันไม่ออก 0_0

หกโมงเช้าก็งัวเงียมาตักบาตรก่อนนอนอีก แล้วก็เล่นเกมอีกรอบ ก่อนจะไปหาอาหารกลางวันกินกัน และถ่ายรูปแหลกตามระเบียบ


ชอตแร่ดๆ ประสาทๆ (= =)"


ติดเชื้อไอ้คุ้กกี้กันถ้วนหน้า



...ทริปดีๆ... ไม่ต้องมีอะไรมาก ขอแค่ได้อยู่กับเพื่อนดีๆ...สักกลุ่มนึง

(ถึงแม้งานนี้จะเป็นเพื่อน 'กิน' ก็ตาม - ฮา)

ก็เป็นทริปที่... 'มีความสุข' แล้วล่ะ :)



ดีใจจ้ังที่ทริปนี้ได้เรื่องราวดีๆ กลับไปมากกว่าที่คิด...

ดีใจอีกด้วยเว้ย... ที่เข้าภาคมาเจอเพื่อนดีๆอย่างพวกมรึุงทุกคน วิ้ววว (หวาน)
ยังคิดถึงวันแรกที่เข้าภาค (เรียน diff equa) ที่มองไปก็แทบไม่รู้จักใครเลยได้อยู่เลย...



สรุปว่างานนี้... ลงมติแล้วทุกคน... มีภาึคต่อสำหรับ 'อัมพวา' แน่นอน ไว้เจอกันอีก!

Credits : Photos from escate

จะกลายเป็นบล็อกรายงาน Truelife Jam Session ไปแล้วมั้ง...
กับการไปเป็นครั้งที่ 3 ครั้งนี้ กับ ค่ายสนามหลวง และ พันธมิตร (DooBaDoo)

สามสหายผู้สื่อข่าวจำเป็นก็เดินทางไปถึงเมื่อประมาณทุ่ม เดี๋ยวนี้เริ่มทำงานกันเป็นระบบ แมคกับอ้อนช่วยกันถ่ายรูป ส่วนกูก็อัดวีดีโอกะอัดเสียง (ขำๆน่า -_-)


วงแรกวันนี้ 'Laundry' เป็นวงเด็กเตรียม ม.4-ม.5 เอง ที่พกดีกรีแชมป์ Hotwave Music Awards มา
ฟังๆดูแล้ว เทียบกับอายุระดับนี้ก็ เก่งสมได้รางวัลแล้วล่ะ ถึงแม้ดนตรีอาจจะเทียบมือโปรไม่ได้ แต่จุดเด่นที่สุดนั้นมาจากน้องนักร้องนำนั่นเอง (จำชื่อไม่ได้แฮะ โทดที) เสียงเพราะมากกกกๆๆๆถึงมากทึ่สุด เสียอย่างเดียว คือน้องแกดูจะเกร็งกันแบบ แข็งทื่อไปทั้งตัวเล้ย พูดก็น้อยๆ แค่บอกชื่อเพลงแล้วก็เล่นเลย แนะนำตัว คุยกับคนดูหน่อยก็ไ้ด้คร้าบน้อง พวกพี่ๆไม่กัดหรอก

อัดเพลง ' หยุด ' ท่อนนึงมาฝากให้ฟังกัน อยากรู้ว่าเสียงน้องเค้าดีขนาดไหน ที่ด้านล่างมีคลิปวีดีโอให้ดูอยู่




Laundry : มือกีต้าร์, แซ็กซ์, ร้องนำ, คียบอร์ด แล้วก็ กลอง เรียงตามเข็มนาฬิกา... เป็นกำลังใจให้นะ :D

วันนี้แบบว่า มาแล้วโคตรคุ้ม อย่างที่ขึ้นชื่อเอาไว้ว่าวันนี้ เป็นค่ายสนามหลวง (และพันธมิตร) มา บรรดาศิลปินที่เข้ามาแจมกัีนเลยพรึ่บพรับ คึกคักกันสุดๆ ลองไล่ๆมา นอกจากน้องๆ laundry ต่อมาก็เป็นมือกีต้าร์ (แหะ จำชื่อพี่แกไม่ได้อีกแล้ว) , muzu, kal, DOObaDOO, Love Meat (เจ้าของค่ายมาเล่นเอง) ทีมจาก Bossa Blossom (N' ploy , VJ Alex, อั๋น, N' Ploy, DJ พล่ากุ้ง - สนุกเก้อร์) รวมไปถึงพิธีกร พี่แหนม (เพิ่งรู้ว่าแกชื่อนี้นะเนี่ย) ที่เป็นพิธีกรแนะนำรายการของ UBC X-Zyte ... แม้กระทั่ง ป๋าเต็ด ก็ยังเห็นมาคุยเล่นที่งานนี้เลย



..พี่มือกีต้าร์ร้าน Yellow Momma (ถ้าสะกดงี้นะ ...-*- สรุปว่ากูแทบไม่จะไม่รู้จักพี่แกเลยนั่นแหละ)
มือกลอง.. เจ๋งดี แล้วก็ อั๋น bossa blossom


Love Meat, N' Ploy (Kawaiii ^o^)


P' ลูกหว้า , P' แหนม (พิธีกร)

สิ่งที่ดูจะวิเศษสุดสำหรับงานนี้คือ อุดมไปด้วยมือโปรที่ขึ้นกันมาแจมกันแบบสดๆ นึกอยากจะลากใครมาเล่นก็เอามันตรงนั้นเลย กระทั่งจะเปลี่ยนเล่นเมดเล่ย์กันกลางๆเพลงเอาดื้อๆก็ยังทำกัน ทำให้เป็น mini concert ที่ดู ...สบายๆ... แต่มีอะไรให้น่าดูตลอดว่างั้น เผลอตัวแป๊บเดียวก็อัดเพลง อัดวีดีโอไปโคตรเยอะ

ว่างๆ ก็ไปดูวีดีโอคลิปที่อุตส่าห์ตัดมาให้ดูละกัน (หลายคนบ่นว่าบล็อกนี้เนตไม่แรงจริงอย่าเข้ามา กูก็ว่างั้นแหละ หึหึ) ที่ไม่น่าพลาดก็มีคลิป เอาไปเลย กับ คลิป บุษบา


Jam Session : เล่นกันเอาสดๆ improvise กันเอาเอง (Fly me to the moon)


นี่ก็ feat. กันเอาเอง Muzu feat. Kal (If I Ain't Got You)

DOObaDOO

VDO Clips :
หยุด : Laundry มาฟังเวอร์ชั่นเสียงเพราะๆบาดหูกัน



เอาไปเลย Muzu feat. ต้นไม้ laundry พี่หมูแกมันส์มาก เปลี่ยนเพลงร็อคเก่าๆกลายเป็นฟังก์เท่ห์ๆได้ นับถือๆ



DOObaDOO - The Game of Love (feat. Kal), ไม่ใช่ผู้ชาย, สุขุมวิท, Medley จะเก็บเธออยู่ในใจเสมอ - In The End - Where is the love

วันนี้พี่ลูกหว้าโชว์แรป in the end (linkin park) ซะด้วย (แน่นอนว่าเล่นสไตล์ DOObaDOO)


บุษบา - DOObaDOO feat. Muzu (full length) เจ๋งจนตัดคลิปมาเต็มๆแปดนาทีให้ดูกันจุใจไปข้าง เคยพูดให้ฟังตอนไปดูคอนเสิร์ตที่ศูนย์วัฒนธรรมปีที่แล้วและสำหรับ บุษบา เวอร์ชั่น DOObaDOO วันนี้ ก็มา อีกแบบนึง funk ขึ้น แต่ยังบาดลึกด้วยเสียงพี่ลูกหว้าเหมือนเดิม จนพี่หมู muzu ต้องขึ้นมาแจมเอามันส์ด้วยตอนกลางๆเพลง


Bossa Blossom : อย่า อยู่ อย่าง อยาก - ploy , สบาย สบาย - พล่ากุ้ง สนุกเก้อร์
สองอารมณ์กับสองเพลง จากน่ารัก (เพลงแรก) กลายเป็น ฮา (ต้องดูวีดีโอเอาเอง ฟังเสียงคงนึกภาพไม่ออก)