UK TRIP2005 : สุดยอดเหตุการณ์ในปี
JAROZ' BLOG LIVE IN LONDON

ชีวิตนี้ไม่ได้มีเพียงแค่ด้านเดียว มีโชคร้ายก็มีโชคดี เมื่ออยู่ีดีๆระหว่างปิดเทอมแม่ก็บอกว่าให้ตามน้าไปเที่ยวอังกฤษ โดยให้ทำหน้าที่นำไปเที่ยวที่ต่างๆ (ทั้งที่ไม่เคยไป... ฮา) และแล้วทริปยุโรปครั้งแรกในชีวิตก็เริ่มขึ้น ณ เดือนเมษา โดยมีกำหนดการเที่ยวประมาณ 2 อาทิตย์

ยิ่งกว่าถูกหวยรางวัลที่หนึ่ง เพราะการเป็น'ไกด์'พาไปเที่ยวในครั้งนี้ ย่อมหมายถึงค่าเที่ยว ค่าอาหาร ค่าที่พักส่วนใหญ่ ได้รับการสนับสนุนจากน้าทั้งนั้น (-/\-) ขอบคุณหยี่อี๊มา ณ ที่นี่ด้วยครับ ถ้ามาเที่ยวเอง คงไม่มีทางได้เที่ยว แทบจะทุก attractions ในลอนดอน เพราะลำพังแค่ค่าบัตรผ่านประตูแต่ละที่ก็แพงๆทั้งนั้น
นอกจากนี้ เนื่องจากที่พักก็คือบ้านเช่าของP' Golf, Nop, Sung & Ning ที่เรียนอยู่ที่ัอังกิด ทำให้ทริปนี้ต้องถือว่า 'เพียบพร้อมทุกอย่าง' facility ครบครัน ตั้งแต่เคเบิลทีวี เนตไฮสปีด (ที่ทำให้สามารถอัพบล็อกได้วันเว้นวัน) มือถือ ครัว (และของกินมากมาย ด้วยฝีมือสุดยอดจากทั้งหยี่อี๊ เจ้ซัง + นิ้ง อร่อยและประหยัดค่าข้าวไปได้เป็นหมื่น) แถมบ้านก็อยู่โซน 1 ใกล้ Underground 'Earl's Court' เพียงเดินสามนาที ทำให้การเดินทาง 'ง่ายเหมือนนับ 1-2-3'


ทริปนี้นอกจากพี่ๆแล้ว ยังเจอกับเพื่อนยุ้ยทั้งหลายที่ไป work and travel ที่นั่น ตั้งแต่ พี่ฮุย เป้ บิล ออย ผึ้ง นุช ที่ทำให้ทริปเที่ยวครั้งนี้ ได้รสชาติไปอีกแบบ :D


นอกจากจะได้เพื่อนใหม่... ยังได้เจอกับ my 3 little cutie angles! สามสาวลูกพี่น้อยสุดน่าร้ากกกกกกกกสุดชีวิต (ใครที่เห็นรูปแล้วคงเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง) คิดถึงจังเลยยยย chu chu!


แล้วอยู่ดีๆก็ได้ข่าวดีมาอีก... ทริปที่ตอนแรกนึกว่าจะไปแค่สองสัปดาห์ ขยับขยายขึ้นเรื่อยๆ เพราหยี่เตี๋ยมาทำ business leisure trip ที่นี่ ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของการได้เห็นมุมมองชีวิตในรูปแบบใหม่

ตั้งแต่อาหารค่ำมื้่อสุดหรูทั้งหลายจากเจ็กเสี่ยวหลิน (เขียนผิดป่าวหว่า -_-) เพื่อนหยี่เตี๋ย ไม่คิดมาก่อนว่าจะได้เข้าร้านอาหารสุดฮิป(ขอบอกว่าโคตรฮิป)... หรือร้านอาหารระดับต้องจองล่วงหน้าใน London ... ได้กินติ่มซำ fusion ที่อร่อยที่สุดเท่าที่เคยกินมาในชีิวิต (จิงๆนะ :P) แถมยังได้จิบ แชมเปญ เปนครั้งแรกซะล่วย โฮ่ๆ

เหมือนถูกหวยซ้ำอีกหลายรอบ เมื่อทริปจากลอนดอน ขยับขยายไปที่ SCOTLAND ไปอยู่ที่ Rufflet Hotel St' Andrews เมืองที่ขึ้นชื่อเรื่องสนามกอล์ฟ และเปนที่ตั้งของมหาลัยที่เจ้าฟ้าชายชาร์ลเรียนอยู่ ... สำหรับ Rufflets Hotel นั้นถือเปน SMALL LUXURIOUS HOTEL แรกที่ได้มีโอกาสเข้าพัก ซึ่งก็สมแล้วอะ เพราะโรงแรมน่ารักโคตรๆ เปน Country House พร้อมสวนสวยๆ (มีสวนผักด้วย) บรรยากาศดีโคตรๆ ธรรมชาติมากๆ สงบ ไม่วุ่นวาย อากาศก็โคตรจะดี ค่าครองชีพก็ถูกกว่า ผู้คนก็nice ทุกอย่างดีไปหมด โคตรชอบ Scotland เลย

พอว่างๆก็ได้เข้าไปที่ Edinburgh ซึ่งขอบอกว่า โคตรน่าอยู่และสวยสุดๆ เป็นเมืองที่ประทับใจในความสวยที่สุดในทริปนี้และ


และที่ถือเป็น GREATEST EXPERIENCE คือการได้พบและร่วมโต๊ะอาหารกับ Jeffrey Khoo, มหาเศรษฐีระดับแสนล้าน (พูดแล้วขนลุก) และผู้ร่วมทริปต่างๆ ... เปนนักการฑูตบ้าง... นายธนาคารบ้าง... โอววว สุดๆอะ

ร่วมโต๊ะอาหารกับคนใหญ่โตขนาดนี้ เป็นประสบการ์ณที่... สุดๆ แต่ก็ต้องยอมรับว่า 'อึดอัด' พอดู เวลาอยู่บนโต๊ะอาหารนอกจากต้องรักษามารยาทสุดชีวิต บางครั้งก็ต้องพยายามมีส่วนร่วม มีการคุยด้วย (มันก็เปนส่วนหนึ่งของมารยาทเหมือนกัน) ปัญหาก็คือ...ยังไม่รู้จะคุยอะไรด้วยอะดิ คิดสภาพว่าตัวเองอยู่บนโต๊ะอาหารที่มีผู้บริหารทังโต๊ะอะ จะไปคุยอะไรรู้เรื่องวะ ทั้งวัย ทั้งสังคม คนละเรื่องเร้ย แล้วนี่...แต่ละคนนี่ระดับบิ๊กบราเธอรกันทั้งนั้น -*- ก็ยังดี ที่มีพี่กอล์ฟ หรือยังมีลูกสาว Jack (ซึ่งโตแล้ว) ที่ยังพอมีเรื่องคุยได้ (คนหลังนี่ขอยกย่อง คือเวลาคุยกับเรานี่ก็เป็นเรื่องนึง พอคุยกับพ่อ คุยกับผู้ใหญ่คนอื่น นี่เหมือนพูดกันคนละภาษา (ที่พูดกับเราู) เลยแฮะ ความคิดความอ่าน...ความรู้ ประสบการณ์...)

ทั้งหมดนี้ทำให้ได้เรียนรู้ว่าสังคม'ธุรกิจ' เป็นอย่างไร เจอคนระดับนี้แล้ว ทำให้รู้เลยว่าการที่เรามี 'เพื่อน' ที่จริงใจต่อกันนั้นเป็นอะไรที่โคตรจะมีค่า เพราะต่อไป เวลาเจอคนมากมาย... เราไม่มีทางรู้เลยว่าภายใต้รอยยิ้มของคนคนนั้น แท้ที่จริงแล้วเค้าคิดอะไรกับเรา

ส่วนของแถมที่ได้... ก็คือมื้อสุดหรูเช่นเคย พร้อมไวน์ และวิสกี้ชั้นดีโคตรๆๆๆๆๆที่แพงระยิบ ซึ่งชาตินี้คงไม่มีปัญญาซื้อมากิน

และแล้วปี 2005 ก็กำลังจะจากไป

มาทบทวนเหตุการณ์เด่นๆที่เกิดขึ้นใน Blog แห่งนี้ดีกว่า

เสียอารมณ์ที่สุด : หูฟังหูพัง
http://jaroz.blogspot.com/2005_01_01_jaroz_archive.html

"ห่า... สองพันสี่ สองเดือน ...gone to heaven ซะแร้ววววว"
นั่นคือเสียงโอดครวญแห่งความเซ็ง เมื่อหูฟังโซนี่สีขาวที่อุตส่าห์ฝากไอ้โต้ ให้เพื่อนมันที่บินจากเมกาไปญี่ปุ่น ซื้อกลับมาเมกาให้มัน(โต้) ก่อนจะส่งแอร์เมล์มาไทย (ด้วยค่าส่ง 800 บาท -_-) พังภายในสองเดือน!

สุดท้ายก็ต้องจำใจกัดฟันซื้อหูโซนี่(รุ่นเดิม)อันใหม่ แต่สีดำ (เพราะไม่มีสีขาวขายในไทย) ด้วยราคา 2200 พร้อมกับภาวนาให้ใช้ได้เกินปี

แต่ในที่สุด จนแล้วจนรอด ยังไม่ทันถึงเดือนธันวา หูฟังสีดำอันนั้นก็ชะตาขาดไปซะงั้น...

เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป โปรดติดตามเมื่อหูฟังอันใหม่ (อันที่4) ของ iPod ของกูกลับมา


Concert แห่งปี : MTV ASIA AID และ DOObaDOO plus!
http://jaroz.blogspot.com/2005_02_01_jaroz_archive.html
http://jaroz.blogspot.com/2005_06_01_jaroz_archive.html

ปีนี้ไม่ได้บ้าตระเวนดูคอนเสิร์ตเหมือนปีที่ผ่านมา แต่ก็ยังนับว่าโชคดีที่ได้มีโอกาสเข้าไปดูคอนเสิร์ตดีัๆอยู่
ปีนี้ขอยกรางวัลให้สองคอนเสิร์ต เพราะสุดยอดไปคนละแบบ
MTV Asia Aid เป็นคอนเสิร์ตที่รวมศิลปินต่างประเทศมากที่สุดเท่าที่เคยดูมา ถึงแม้ลักษณะงานจะออกเป็นรายการโทรทัศน์มากกว่าคอนเสิร์ตก็ตามเหอะ แต่อุปกรณ์เครื่องมือ และจอ LED มากมายเต็มฮอลล์ แอนิเมชั่นประกอบต่างๆ ทางด้านโปรดักชั่นต้องถือว่าโปรมาก (ก็เล่นใช้ทีมงานต่างประเทศ 100% นี่นา -_-) เป็นคอนเสิร์ตทียิ่งใหญ่ใช้ได้เลย

ส่วน DOObaDOO plus! เหมือนอยู่อีกซีกของ MTV Asia Aid เพราะนี่ไม่ใช่คอนเสิร์ตยิ่งใหญ่อลังการ แต่เป็นคอนเสิร์ตเล็กๆ ในศูนย์วัฒนธรรมหอเล็ก บัตรราคาย่อมๆ 300 บาท แต่ขอบอกว่าคอนเสิร์ตนี้ไม่ธรรมดา! เพราะเพลงทุกเพลงที่เอามาเล่นผ่านการ arrange ใหม่หมดทั้งสิ้น ในคอนเสิร์ตนี้จึงเต็มไปด้วยเพลงที่ไม่คิดว่าจะเล่นเป็นสไตล์ DOObaDOO (หรือแจ๊ส) ได้ ไม่ว่าจะเป็นจาก In the end (Linkin' Park), Crazy in love (Beyonce') ที่ทำออกมาได้ 'chic' สุดๆ โดยเฉพาะ 'บุษบา' ของ Moderndog ที่เอามาทำใหม่ซะแทบลืมพี่ป๊อด ใครจะไปคิดว่าเพลงมาตรฐานร็อคอัลเทอร์เนทีฟแบบนี้ จะทำออกมาได้แบบเยือกเย็น เฉี่ยว และ Sexy สุดๆ!!! (โคตรชอบ)



ดวงกุด
ปีนี้ถือได้ว่าเป็นปีนี้ซวยมากปีหนึ่ง นอกจากเรื่องหูฟังแล้ว ของยังหายและเจ๊งตลอดปี ตั้งแต่ iPod, Thumbdrive เครื่องคิดเลข กระทั่งแบตกล้องดิจิตอล(ก้อนละสามพัน)

ถ้าไม่นับเรื่องของหาย เรื่องสอบก็เป็นอีกเรื่องที่ถือได้ว่าโคตรซวย ไม่ว่าจะเป็นการลืมทำข้อสอบไปหน้านึงเต็มๆ (ซึ่งทำให้เกรดหายไปประจุนึง) หรือการขาดคะแนนอีก 0.02 คะแนนเพื่อไปถึงอีกเกรด

และเรื่อง 'ดวงไม่ถึง' ที่จะว่าฮาที่สุด ก็คงเป็นหลังจากไปดูหมอที่ท่าพระจันทร์ แล้วโดนทักว่าเปนคนใบ้หวยเก่ง วันนั้นก็เลยพูดเล่นๆว่าเนี่ย พรุ่งนี้ออกแน่ๆ เลขเสื้อกู(ที่ใส่ไปวันนั้น)...'45'
เท่านั้นแหละ... วันต่อมา

ผลสลากกินแบ่งรัฐบาล งวดประจำวันที่ 16 มีนาคม 2548 รางวัลที่1 เลขที่ออก : 196345

ถ้ากูเล่นบนดินนะมึงง



รับน้อง
จากปีหนึ่งสู่ีปีสอง ปีนี้ถือเป็นหน้าที่อันยิ่งงงหย่าย ที่จะได้มารับน้อง 89!
ด้วยกิจกรรมต่างๆ ทั้งโหด มันส์ ฮา ตั้งแต่ค่ายวิษณุกรรมบุตร ที่ต้องไปขึ้นแสตนด์พูดสุดเมื่อย หรือต้องไป (ชิคกี้คลับ) กะการบำเพ็ญประโยชน์ที่ป่าชายเลน (ที่กูขนานนามว่าเป็นทริป ไฮโซบ้านนอก) ยัน first group (กรึ๊ป กระดึ๊ปกรึ๊ปกรึ๊ป ที่ปีนี้แจ๊คพอตมูลค่าห้าพันไม่แตก) , การริดใบจาม และจุดพีค ปาใบจาม ที่ยังหลงเหลืออยู่ได้จากการถูกมรสุมสื่อมวลชนกระหน่ำ

ส่วนทริปกรุ๊ป ที่ตอนแรกหวั่นจะล่มๆ ก็ผ่านไปด้วยดี พร้อมคอมเม้นต์จากพี่ๆว่า

"ขอบคุณน้องๆปี 2 ที่จัดทริปนี้นะ สนุกดี ที่พักสบายเหมือนได้นอนที่ขั้วโลก บรรยากาศรอบๆเหมือนไปอยู่ที่ฮาวาย อาหาร (มื้อเย็น) หรูเหมือนไปกินที่ฮ่องกง และคาราโอเกะสุดสนุก เหมือนกับไป SF แต่พาหนะที่ใช้เดินทางทำไมเหมือนรถไฟที่อินเดียฟ่ะ"




























ครั้งหน้า! โปรดติดตาม Jaroz' Blog 2005 REVIEW (Part II) กับสุดยอดเหตุการณ์ใน JAROZ 'BLOG ประจำปีนี้!!!!

ผ่านไปแล้วกับคริสมาส

กับทริปเฟลๆที่สุดท้ายก็ไม่ได้ไปไหน (ฮา)

วันนี้ได้การ์ดคริสมาสด้วยแหละ !
ไม่คาดคิดว่าจะได้... ส่งไกลมาจากญี่ปุ่น
t a e เพื่อนสมัยตอนไปอูบูยาม่าตอนนู้นนนนนน (ม2) ส่งมาให้
แถมเปนการ์ดทำมือด้วย! ใช้เวลาอย่างแรง ใช้เมจิกวาด ปกหน้าหลังเปนน้องหมา ไม่รู้ลอกลายมาจากการ์ตูนเรื่องไหน แต่ข้างในเปน one piece



(ขอโทษด้วยกะคุณภาพรูป.. จาก T610 รุ่นเดอะของกู)


domo arigatou!

ปลื้มนะเนี่ย ...เหนแล้วโคตรอยากไปเที่ยวญีั่่ปุ่นอีกจัง >_< ว่าแต่ กูจะส่งไรไปให้ดีวะ ก่อนหน้านี้ taiki ก็ส่งของมาให้ตั้งเยอะ (ไอ้สร้อยเพิ่มพลังชีวิตที่พวกแกเห็นกันอะ)

ชีวิตในช่วงปิดปีใหม่+กีลามหาลัย เหมือนจะว่างก็ว่าง เหมือนจะไม่ว่างก็ไม่ว่าง เพราะทริปที่ว่าจะไปโน่นนี่ก็ไม่ได้ไป แต่งานนี่ก็จ่อคอหอยไม่รู้ตัว มีรายงาน การบ้านอีกหลายตัวที่ยัีงไม่ได้นั่งทำ แล้วก็มีงานอัพเดทเวบสยามไบค์ (ที่ไม่ได้อัพมาปีกว่าแล้ว 555) คาดว่าอีกไม่กี่ัสัปดาห์คงจะได้เห็น (เพราะเวบนี้เค้าไม่เปิด ftp ให้กูอัพอะ ต้องส่งไฟล์แล้วให้เค้าแมนวลส่งไปให้ที่โฮสต์อีกที) ใครที่สนใจจักรยานเสือหมอบ เสือภูเขาก็เชิญได้นะครับ www.siambike.co.th แหล่งรวมจักรยานระดับไฮเอนด์ของไทย
(หลายคนคงสงสัยว่าจักรยานมันจะไฮโซขนาดไหน) ก็นึกประมาณว่าแบบ รถยังมีพวกเฟอรารี่ มีล้อพิเรลลี่ จักรยานก็มี specialized มีล้อ zipp เหมือนกัน
(ยกตัวอย่าง ... จักรยาน specialized รุ่นepic มี brain shock system ช่วยปรับระบบโช้คจักรยานให้เข้ากับพื้นผิวที่ขับขี่โดยอัตโนมัติ! หรือล้อ Zipp ที่บางรุ่น ราคาก็เหยียบแสนอะ... ย้ำ! แค่ล้อ!!!)



อ่า วกกลับมาชีวิตปกติๆ
เมื่อวานแวะไปพันติ๊บ เนื่องจากไอพ่อดของกูแบตใกล้ไปหวันแล้ว ใชไ้ด้ไม่กี่ชั่วโมง ว่าจะเข้าไปหน่อยว่าเปลี่ยนแม่งเท่าไหร่ ถ้าไม่แพงจะได้เปลี่ยน

ให้ทายว่าค่าเปลี่ยนเท่าไหร่













... 3000 บาท!!!

กลับบ้านนั่งบ่นกะออฟว่าเีชี่ย เพิ่มอีกนิดนึงกูก็ได้ 2G มือสองมาอีกเครื่องและ อย่างงี้สู้ซื้ออีกเครื่องมาแล้วแบกพอแม่งแบตหมดก็ฟังอีกเครื่องแทนไม่ดีกว่าเหรอวะ -_-

ช่วยคิดหน่อยดิ (เม้นต์มา) ว่ากูควรทำไงกะแบตไอพ่อดกูดี



ส่วนวันนี้เกิดนึกอะไรก็ไม่รู้ จะไปว่ายน้ำ (ก็ไม่ได้ว่ายมาครึ่งเทอมแล้วอะ วุ่นๆ)
ก็ไม่ได้นึกอะไรเว้ย ที่สระก็เหนมีผู้หญิงว่ายอยู่สองคน ก็โดดตู้มมม

O_O !!!!

ปรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด จี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด... เปรี้ยะๆๆๆ


เยนยะเยือกสุดฤทธิ์! อย่างกับตกจากไทแทนิค!

-*- แล้วสองคนที่มันว่ายอยู่นี่มันทนได้ไงวะ (หรือว่าไขมันในตัวกูน้อยเกินไป?)

ทนว่ายไปได้สักยี่สิบนาที ไม่ไหวแร้วแส่ดสสส

ขึ้นดีก่า


กลับบ้านมาตัวรุมๆเลย

พรุ่งนี้ไปตีแบดแทนละกัน ฮี่

สอบเสดสักที โล่งสุดๆ วันนี้ก็ คริสมาสอีฟสินะ กูก็กระเป๋าฉีกรับเทศกาลไปเรียบร้อย (ก็วันนี้บ้านกูแม่งตัดไฟ เลยต้องออกไปข้างนอก ... หนีไม่พ้น เจเจ กับ เซนทรัล ... เซนทรัลแม่งเสือกมี CMG warehouse sale อีก กดเข้าไปจนเงินในบันชีเข้าขั้นวิกฤตอีกครั้ง... รอชุบชีวิตรับอั่งเปาเดือนหน้าละกัน -_- )

จะเล่าถึงความสุขที่เกิดขึ้นกับเรื่อง(ไม่)เล็กน้อย ด้วยพลังแห่งไฮเนเก้น

เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อวันพฤหัส หลังสอบเสดเว้ย
ก็ไปเตร่ๆเดินเล่นแถว MBK ก่อนมาต่อที่ siam paragon เพื่อหาของกิน
-- หาร้านถูกๆกินไมไ่ด้เลย ให้ตายสิ--- สุดท้ายก็มาจบที่ burger king

ระหว่างรอพวกแดนที่ว่าจะไปแดกเหล้า(มันเล่นเกมกันอยู่) ไอ้วิตก็ลากเข้าเซเว่นไปซื้อไฮเนเก้น ไอ้ทอปก็ล้วงกระเป๋าตังออกมา .... อ่า ถ้ามันมีอยู่นะ

---- กระเป๋าตังมันหายไป ----

เอาล่ะสิ

-*-

ก็เลยต้องวางขวดคืนแล้วเดินกลับไปพารากอน คาดว่าน่าจะวางลืมไว้ที่เบอเก้อคิง ไปถึงถาม ผจก ร้าน แม่งก็บอกว่าไม่เหน ก็เลยไปแจ้งประชาสัมพันธ์ ประชาสัมพันธ์ก็ลอง ว ถามไปที่ ประชาสัมพันธ์บูธอื่น ก็ไม่มีรายงานเก็บได้ พี่เค้าก็็เลยขอจดเคสไว้แล้วแนะนำให้ไปลงบันทึกประจำวันที่สน ตรงข้างๆโนโวเทล ก็ไปลงบันทึกกัน ระหว่างนั้นกูกะไอ้วิตก็ลองรูดซิปกระเป๋าถือแม่งดู ทดสอบความเปนไปได้ว่าจะโดนล้วง (มันถือกระเป๋าสไตล์กระเป๋ากีฬาอะ ใส่กระเป๋าตังไว้ในนั้น) แม่งก็ไม่รู้ตัวจิงๆอะตอนลองล้วง

หลังจากลงบันทึกกันเสด ก็ว่าจะกลับบ้านกันและ แต่ไอ้วิตรีเควสขอไฮเนเก้นปิดท้ายละกัน ก็ไปซื้อมานั่งแดกข้างเซเว่นนั่นแหละ หน้าร้านขายเสื้อใต้ลิโดสักร้านนึง (ได้บรรยากาด โ ค ด =_= แถมตอนจะกลับก็วางขวดทิ้งไว้หน้าร้านมันนั่นแหละ เปนอนุเสาวรีย์)

และแล้วเรื่องดีๆก็เกิดขึ้น!!!

ตอนกำลังจะกดตั๋ว BTS ปรากดว่า พี่ประชาสัมพันธ์พาราก้อนแม่งโทรมาหา บอกว่า มีคนเอากระเป๋าตังมาคืนแล้ว!

สรุปว่ามีคนเก็บกระเป๋าตังได้จากร้านแล้วเอามาส่งคืน บัตร เงิน ครบทุกอย่าง โชคดีโคตรๆ
(พลเมืองดีท่านนั้นกลับไปแล้ว)



นิทานเรื่องนี้ สอนให้รู้ว่า It could only be... heineken
- ถ้าไม่ได้จะไปซื้อไฮเนเก้นตอนแรก ก็ไม่รู้ว่ากระเป๋าตังหายไปแล้ว ถ้าไปรู้ตัวตอนไปกินเหล้าก็มีแต่เจ๊งอะ
- ถ้าไม่ได้กินไฮเนเก้นก่อนกลับ ไอ้ทอปก็ต้องกลับบ้านไปโดนแม่ดุฟรี (อาจจะ) ก่อนจะรู้ว่าได้ของคืน


จบ

(บล็อกดองเค็ม เขียนค้างเอาไว้อาทิตย์กว่าๆ)
ก่อนอ่านบล็อกนี้ กรุณาไปอ่านบล็อกเก่าเดือนมกราก่อน
http://jaroz.blogspot.com/2005/01/which-side-will-you-fall-for-ipop.html

ที่ด้านท้ายของบล็อก กูว่า... กูไม่ได้โลภมากขออะไรที่มันเกินจริงไปมากมายเลยนะ

แต่... ผ่านไปสิบเอ็ดเดือนกว่า

หูฟังกูก็สิ้นอายุขัยไปอีกแร้วววววววววววววววววววววว -_-


ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

-*-

T_T

สรุปได้ว่า เดือนที่ผ่านมาทำของเจ๊ง + หายไปเกือบเจ็ดพันและ
กล่องดินสอ+ thumbdrive ~ 1500
แบตกล้อง ~ 3000
หูฟัง ~ 2200


เซ็งจี๊ด

อืม หายหน้าหายตามาเป็นเดือน เกือบลืมไปเลยนะเนี่ยว่ามีบล็อกอยู่

เปิดเทอมมาโคตรวุ่นเลยว่ะ พอพ้นลมหนาว (ที่ซัดมาอาทิตย์นึงช่วงจุลาวิชาการ) ก็เข้าสู่ฤดูเนิร์ดอีกแล้ว -_- สอบโคตรเรวจริงๆนะเนี่ย
เทอมนี้แอบกลุ้มใจ ไม่มีวิชาทีเด็ดเลย มีแต่วิชาบ๊องๆงงๆทั้งนั้น นอกจาก mech of mat, dynamics ที่เปนพวกวิชาคำนวณแล้ว วิชาภาคเทอมนี้ก็ไม่ค่อยรู้เรื่องว่ะ คือสื่อการสอนมันไม่เหมือนปีที่แล้วที่มี power point เหมือนสรุปมาให้รู้ง่ายๆ

ที่แย่ที่สุดคือ วันนี้ตื่นขึ้นมา แล้วพบว่าเจบคอโคตรๆอีกแล้ว อันเป็นสัญญาณบอกเหตุว่ากูป่วยจนได้ (คงมีไข้นิดๆด้วยมั้ง) ป่วยที่ไรก็เปนแม่งแบบนี้แหละ คออักเสบจนต้องนอนซมที่บ้าน ทำไมต้องมาเปนตอนช่วงจะสอบนี่ด้วยฟะ.. ว่าแล้วก็โดดเรียนหนึ่งวัน ขอให้พรุ่งนี้อาการดีขึ้นเฮอะ (-/\-) แต่อย่างว่า ตั้งแต่เปิดเทอมมายังไม่มีเวลาออกไปว่ายน้ำเล้ย (ก็ทั้งหนาว ทั้งมืดเรว -_-)

อืม พอไม่ได้เขียนเดือนนึงมันก็มีเรื่องให้พูดเยอะนะ เอาเปนว่า พูดถึงเรื่องงานนิทรรศละกัน ก็คืองานจุลาวิชาการของคณะวิศวะนั่นแหละ แต่พอดีจัดมาก่อนมั้ง เลยยังใช้ชื่อนิทรรศต่อไป ครั้งนี้ก็ครั้งที่ 14 แล้ว จัดสามปีทีนึง

สำหรับหลายๆคนที่ไม่ได้ทำงานอะไร ช่วงนี้คงเหมือนสวรรค์เพราะหยุดเรียนไปอาทิตย์นึง (งานมีวันพุธ - อาทิตย์ แต่หยุด จันทร์ อังคาร ให้เตรียมงานด้วย) แต่สำหรับกู ต้องมานั่งปั่นอัพเดท ยัดรายละเอียดใส่เว้บนิทรรศแทบอ้วกก่อนวันงาน ทำทั้งวัน นอนตีสามไปสี่คืนเลยมั้ง ใครยังไมได้ไปดูก็เชิญคลิกไปซะ อุตส่าห์ทำแทบตาย มีคนเข้า 3000 hit (กูเข้าคนเดียวก็หลายร้อยและ) http://www.nitad14.eng.chula.ac.th

พอถึงวันงาน ก็ไปช่วยฝ่ายข้อมูลถ่ายรูปเก็บภาพในงาน ก็ไปกันสามวัน ในที่สุดก็ได้ใช้กล้องแบบ heavy duty อีกครั้งนึง ตั้งแต่เอาไปซ่อมมาเมื่อเดือนธันวาปีที่แล้ว อยากเปลี่ยนกล้องใหม่เหมือนกันนะเนี่ย รู้สึกว่าถ่ายโคตรหน่วงเลย -_-
แล้วในงานนี้กูก็ซวยอีกจนได้ ทำแบตกล้องตกท่อระบายน้ำ จบเลยครับท่าน ก้อนละสามพัน ดีนะที่เปนก้อนเสื่อม (ใชได้ประมาณครึ่งชั่วโมง) ถ้าเปนก้อนดี (สามชั่วโมง) นี่คงต้องซื้อใหม่แน่ๆ

จะว่าไปเดือนนี้ก็โคตรซวยเล้ย นอกจากทำแบตกล้องหาย ยังทำ Thumb Drive หายไปพร้อมกับกล่องดินสอ สรุปว่ากูทำของหายมูลค่าสี่พันก่าๆภายในเดือนเดียว รู้สึกว่าตัวเองโคตรโก๊ะเลย นอกจากของหายแล้ว ยังชอบลืมของ หรือดอยของคนอื่นมาโดยไม่ตั้งใจอยู่บ่อยๆ

สำหรับรูปที่เหนๆอยู่นี่อย่าตกใจไป ไม่ใช่งานของคณะกูแน่ๆ แต่เปนงานของสินกัม มีทั้งลูกทุ่ง มีโชว์เต้น(แบบโคโยตี้!! ซู้ดดดยอด) แฟชั่นโชว์ และจินตลีลา (เจ๋งมากอะ แสงสีเสียง คอสตูม การดำเนินเรื่อง แสดงให้เหนว่าต้องเตรียมงานมาดีมาก)