มีคนบ่นมาว่าเขียนบล็อกเยอะทุกวันจนขี้เกียจอ่าน...
เห็นด้วย รู้สึกว่าซีรียส์ Macau - Hong Kong นี่มันเยอะจริงๆ เขียนไปตั้งหลายเอนทรี่กว่าจะจบวันนึง -_-
เลยขอพักก่อน... เด๋วหายเบื่อจะมาโพสต์ต่อ
วันนี้ไป 'ว้าวุ่น... ซี้ดสสส์' มาครับ
เป็นอีกกิจกรรมดีๆ (เพราะออกตังค์ให้) ของ Cubic Creative Saturday Say Hi เพื่อชาว Cubic Creative ซึ่งคราวก่อนก็เพิ่งไปตะลุย TCDC และฟาดเป็ดปักกิ่งอันอันเหลามาแล้ว (ใครไม่ได้ไปก็เสียใจด้วย)
สรุปว่า เราไปซี้ดส์น้องอ้อยกันในโรงฉาย ปิดเทอมใหญ่ หัวใจว้าวุ่น มาครับ (ขำ sound effect จากคนดูในโรงมากมาย) จะว่าไป Paragon น่าจะลองเอาไปฉายโรง IMAX ดูนะ เือาใจคนดูบางกลุ่มหน่อย ก่อนเข้าโรงก็แจกทิชชูให้ซะ...ไม่ใช่เอาไปซับน้ำตานะ แต่เอาไปซับเลือดกำเดาแทน? (อะล้อเล่ง)
ถามว่าหนังเป็นไง ถ้าดูแบบไม่คิดอะไรมาก (ซึ่งปกติก็ไปดูแบบนี้อยู่แล้ว) ก็ขอบอกว่าความสนุกคงสู้หนังรักสไตล์ GTH เรื่องก่อนๆ ไม่ได้ จะว่าไปก็คิดถึงโอปอลจังงงง โผล่มานี้ดส์เดียวเองเรื่องนี้
สรุปว่าหนังดีมั้ย .. ก็โอเค.. แต่ถ้าจะเอามันส์ ขอแนะนำให้ไปดู Step Up 2 หรือไม่ก็อยู่บ้านดู So You Think You Can Dance แทนดีกว่า
ซี้ดส์ในโรงกันเสร็จก็มีซี้ดส์ต่อที่ Sizzler ซึ่งช่วยตอกย้ำในความรู้สึก 'กินไม่คุ้มตังค์' จริงๆ นี่ถ้าไม่มีคนเลี้ยงคงไม่ไปกินอีก เอาตังค์สามร้อยไปกินอย่างอื่นดีกว่า (แต่ที่รู้สึกกินไม่คุ้มทีสุดต้องยกตำแหน่งให้ Shabu Shi) อ้อ วันนี้เพิ่งค้นพบวิธีการกินมูสซิสเลอร์แบบใหม่ คือการกินกับ Cracker นั่นเอง! ไม่น่าเชื่อว่าเวิร์คอะ
กว่าจะกินเสร็จก็สี่โมงกว่า ที่น่าขำกว่านั้นคือเย็นวันนี้ไปบ้านอากง ปรากฏว่าก็ออกไปกินข้าวที่ MK กันอีก ซึ่งจะว่าไป ก็เป็นอีกครั้งที่สังเกตได้ว่า วัฒนธรรมหม้อสุกี้ MK นี้มันช่างหลากหลายเหลือเกิน จนน่ามีคนรวบรวมไปทำหนังสือแล้ววิเคราะห์ให้เป็นเรื่องเป็นราว อารมณ์ว่าเดานิสัยคนจากวิธีการทำสุกี้ ประมาณนี้
จริงๆแล้ว ชื่อเอนทรี่นี้ ไ่ม่ได้ตั้งใจจะเล่าเรื่องหนังที่ไปดูหรอก แต่จะบอกว่า ปิดเทอมนี้ หัวใจว้าวุ่น กับการ 'หางานทำ' ซะจริง... บางคนอาจมองเราเป็นประเภท 'โอ๊ย อย่างมึงนะเหรอ ได้อยู่แล้วน่า' แต่ในโลกแห่งความเป็นจริงมันไม่ได้เป็นอย่างนั้นน่ะสิ - -" (ไม่งั้นคงไม่หัวใจว้าวุ่นอย่างนี้ร้อก)
เอาเป็นว่า หลังจากหัวเหวี่ยงไปเหวี่ยงมา เพราะหลายๆเรื่อง หลายๆจังหวะชีวิตที่ไม่ลงตัว จากหลายๆคำแนะนำที่หลายครั้งก็ชี้กันไปคนละทางโดยสิ้นเชิง (ซึ่งก็ไม่มีคำแนะนำไหนไม่ถูก เพราะมันก็ขึีั้นกับมุมมองที่ต่างกันเท่านั้นเอง) ...เรื่องเหล่านี้ทำเอาเราถึงขั้น 'ประสาทแดก' มาเป็นพักๆแล้ว บางคนคงสังเกตออก บางคนคงได้ฟังเราบ่นหลายครั้ง ก็ต้องขอบคุณที่อุตส่าห์ ทนฟังเราบ่น ฟังเราโวยวาย จำใจปลอบ หรือพูดแนะนำในสิ่งที่เราอยากได้ยิน 55
... ก็หวังว่า ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด เราคง settle ได้ในเร็วๆนี้ อวยพรให้ด้วยนะ ^^ ในขณะเดียวกันก็ขอให้เพื่อนๆอีกหลายคนที่ยังหางานอยู่ ค่อยๆใจเย็นๆ อย่าเพิ่งเครียด เด๋วงานดีๆก็ลอยมาเอง!!! สำหรับคนที่มองหาที่เรียนดีๆอยู่ ขอให้ U ตอบรับกันถ้วนหน้าคร้าบ
เห็นด้วย รู้สึกว่าซีรียส์ Macau - Hong Kong นี่มันเยอะจริงๆ เขียนไปตั้งหลายเอนทรี่กว่าจะจบวันนึง -_-
เลยขอพักก่อน... เด๋วหายเบื่อจะมาโพสต์ต่อ
วันนี้ไป 'ว้าวุ่น... ซี้ดสสส์' มาครับ
เป็นอีกกิจกรรมดีๆ (เพราะออกตังค์ให้) ของ Cubic Creative Saturday Say Hi เพื่อชาว Cubic Creative ซึ่งคราวก่อนก็เพิ่งไปตะลุย TCDC และฟาดเป็ดปักกิ่งอันอันเหลามาแล้ว (ใครไม่ได้ไปก็เสียใจด้วย)
สรุปว่า เราไปซี้ดส์น้องอ้อยกันในโรงฉาย ปิดเทอมใหญ่ หัวใจว้าวุ่น มาครับ (ขำ sound effect จากคนดูในโรงมากมาย) จะว่าไป Paragon น่าจะลองเอาไปฉายโรง IMAX ดูนะ เือาใจคนดูบางกลุ่มหน่อย ก่อนเข้าโรงก็แจกทิชชูให้ซะ...ไม่ใช่เอาไปซับน้ำตานะ แต่เอาไปซับเลือดกำเดาแทน? (อะล้อเล่ง)
ถามว่าหนังเป็นไง ถ้าดูแบบไม่คิดอะไรมาก (ซึ่งปกติก็ไปดูแบบนี้อยู่แล้ว) ก็ขอบอกว่าความสนุกคงสู้หนังรักสไตล์ GTH เรื่องก่อนๆ ไม่ได้ จะว่าไปก็คิดถึงโอปอลจังงงง โผล่มานี้ดส์เดียวเองเรื่องนี้
สรุปว่าหนังดีมั้ย .. ก็โอเค.. แต่ถ้าจะเอามันส์ ขอแนะนำให้ไปดู Step Up 2 หรือไม่ก็อยู่บ้านดู So You Think You Can Dance แทนดีกว่า
ซี้ดส์ในโรงกันเสร็จก็มีซี้ดส์ต่อที่ Sizzler ซึ่งช่วยตอกย้ำในความรู้สึก 'กินไม่คุ้มตังค์' จริงๆ นี่ถ้าไม่มีคนเลี้ยงคงไม่ไปกินอีก เอาตังค์สามร้อยไปกินอย่างอื่นดีกว่า (แต่ที่รู้สึกกินไม่คุ้มทีสุดต้องยกตำแหน่งให้ Shabu Shi) อ้อ วันนี้เพิ่งค้นพบวิธีการกินมูสซิสเลอร์แบบใหม่ คือการกินกับ Cracker นั่นเอง! ไม่น่าเชื่อว่าเวิร์คอะ
กว่าจะกินเสร็จก็สี่โมงกว่า ที่น่าขำกว่านั้นคือเย็นวันนี้ไปบ้านอากง ปรากฏว่าก็ออกไปกินข้าวที่ MK กันอีก ซึ่งจะว่าไป ก็เป็นอีกครั้งที่สังเกตได้ว่า วัฒนธรรมหม้อสุกี้ MK นี้มันช่างหลากหลายเหลือเกิน จนน่ามีคนรวบรวมไปทำหนังสือแล้ววิเคราะห์ให้เป็นเรื่องเป็นราว อารมณ์ว่าเดานิสัยคนจากวิธีการทำสุกี้ ประมาณนี้
It's MK's Cult, Baby!
- ถ้าไปกินกับอากง จะเน้นแบบ 'น้ำใส สุขภาพดี' ค่อยๆลวกทีละอย่างแล้วเคลียร์หม้อบ่อยๆ เช่น เอาผักลง แล้วก็ตักออกให้หมด แล้วค่อยลงหมูนุ่ม แล้วก็ตักให้หมด แล้วค่อยลงอย่างต่อไป ข้อดีก็คือว่าอาหารจะดูมีคุณภาพมาก เพราะลวกทีละอย่าง ไม่นานจนเกินไป น้ำซุปก็ใสๆ หอมหวานไม่ข้นคลั่ก แต่ข้อเสียคือเหนื่อยเป็นบ้า!
- ถ้าไปกินกับเพื่อนๆ ทุกอย่างจะตรงกันข้ามหมด คือลง(เกือบ)ทุกอย่างภายในหม้อไปในทีเดียว แล้วค่อยว่ากัน ซึ่งก็แล้วแต่สไตล์แต่ละกลุ่มกันไป ถ้าเป็นกับกลุ่มไออี จะค่อนข้าง Balance กันระหว่างเนื้อ และผัก แต่ถ้าไปกินกับพวกไอ้แดนเมื่อไหร่ มันจะสั่งแต่หมูนุี่่่ม กุ้ง และตับ จนรายจ่ายต่อหัวปาเข้าไปสักสี่ร้อยบาท ทีกรูจะสั่งผักมามันก็ด่าว่าเป็นเต่ารึเปล่าอีก -_-"
- นอกจากนี้ยังมีรายละเอียดปลีกย่อยที่แตกต่างกัน เช่น วิธีการกินบะหมี่หยก บางคนก็เอาไปลวกแล้วตักใส่ชามสุกี้ บางคนกินแยกต่างหากเหมือนกินข้าวกับสุกี้
- ไข่ก็มีวิธีใส่แตกต่างกันไป ส่วนมากที่เห็นก็เอามาตอก ตี แล้วก็เทลงไป ก็มีคุณเอกรินทร์ที่มีวิธีเปิบไม่เหมือนใคร คือในตอนแรกหลังจากดัมพ์ทุกอย่างลงไปในหม้อแล้ว ก็จะปิดท้ายด้วยการตีไข่ให้เข้ากัน แล้วเทไข่ผ่านกระชอนให้เป็นหน้าคลุมหม้อเอาไว้ แล้วค่อยเอาฝาปิด วิธีนี้จะได้สุกี้'หน้าไข่' อารมณ์ข้าวหน้าไข่ ก็อร่อยไปอีกแบบ
----------------------------------
จริงๆแล้ว ชื่อเอนทรี่นี้ ไ่ม่ได้ตั้งใจจะเล่าเรื่องหนังที่ไปดูหรอก แต่จะบอกว่า ปิดเทอมนี้ หัวใจว้าวุ่น กับการ 'หางานทำ' ซะจริง... บางคนอาจมองเราเป็นประเภท 'โอ๊ย อย่างมึงนะเหรอ ได้อยู่แล้วน่า' แต่ในโลกแห่งความเป็นจริงมันไม่ได้เป็นอย่างนั้นน่ะสิ - -" (ไม่งั้นคงไม่หัวใจว้าวุ่นอย่างนี้ร้อก)
เอาเป็นว่า หลังจากหัวเหวี่ยงไปเหวี่ยงมา เพราะหลายๆเรื่อง หลายๆจังหวะชีวิตที่ไม่ลงตัว จากหลายๆคำแนะนำที่หลายครั้งก็ชี้กันไปคนละทางโดยสิ้นเชิง (ซึ่งก็ไม่มีคำแนะนำไหนไม่ถูก เพราะมันก็ขึีั้นกับมุมมองที่ต่างกันเท่านั้นเอง) ...เรื่องเหล่านี้ทำเอาเราถึงขั้น 'ประสาทแดก' มาเป็นพักๆแล้ว บางคนคงสังเกตออก บางคนคงได้ฟังเราบ่นหลายครั้ง ก็ต้องขอบคุณที่อุตส่าห์ ทนฟังเราบ่น ฟังเราโวยวาย จำใจปลอบ หรือพูดแนะนำในสิ่งที่เราอยากได้ยิน 55
... ก็หวังว่า ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด เราคง settle ได้ในเร็วๆนี้ อวยพรให้ด้วยนะ ^^ ในขณะเดียวกันก็ขอให้เพื่อนๆอีกหลายคนที่ยังหางานอยู่ ค่อยๆใจเย็นๆ อย่าเพิ่งเครียด เด๋วงานดีๆก็ลอยมาเอง!!! สำหรับคนที่มองหาที่เรียนดีๆอยู่ ขอให้ U ตอบรับกันถ้วนหน้าคร้าบ
----------------------------------
...เอ๊ะ เพิ่งนึกได้ว่าควรจะเขียนบล็อกเป็นภาษาอังกฤษนี่หว่า... ช่างเหอะ :P
ภูเก็ต (Nov 07) 
{J} in Angkor Dec 06 (
{J} Work n' Travel USA 
{J} in UK (
ถ้ามันลำบากขนาดนั้นก็ไม่ต้องพยายามก็ได้นะ ไม่ได้มีใครคาดหวังอะไรหรอก (~)
(ตอบบรรทัดสุดท้าย)
เรื่องงานนี่ต้องปล่อยไปตามหัวใจนะป๊อป :)
สู้ๆจ้ะ